Baby Bag

„თუ დღის განმავლობაში მთქნარების რაოდენობა აღემატება 100-ს, ეს უკვე პათოლოგიაა და აუცილებლად საჭიროებს სამედიცინო ჩარევას,“- ბიძინა კულუმბეგოვის რეკომენდაცია

„თუ დღის განმავლობაში მთქნარების რაოდენობა აღემატება 100-ს, ეს უკვე პათოლოგიაა და აუცილებლად საჭიროებს სამედიცინო ჩარევას,“- ბიძინა კულუმბეგოვის რეკომენდაცია

ალერგოლოგ-იმუნოლოგმა ბიძინა კულუმბეგოვმა პათოლოგიური მთქნარებისა და მისი გამომწვევი დაავადებების შესახებ ისაუბრა:

„მთქნარება ძალიან საინტერესო ფიზიოლოგიური აქტია, რომელიც გულისხმობს ღრმა ჩასუნთქვას და შემდგომ ნელ ამოსუნთქავს. ეს ემსახურება სისხლის ჟანგბადით მომარაგებას. ამ დროს ადამიანი შვებასაც გრძნობს. ეს არის მისი ფუნქციური დატვირთვა. მთქნარების აქტის მნიშვნელოვანი ნაწილი გახლავთ მისი გადამდებობის საკითხი. პირველი მიზეზი შესაძლოა, იყოს ქამელეონის ეფექტი. როდესაც ადამიანი უყურებს სტერეოტიპულ მოქმედებას, შეიძლება მან გაიმეოროს, როგორც ქამელეონმა. ადამიანს აქვს ე.წ. სარკისებური ნეირონები. როდესაც მე ვუყურებ რაღაც მოძრაობას, ჩემი სარკისებური ნეირონები იმეორებენ იმას, რაც თვალით აღვიქვი და დავიმახსოვრე. ადამიანს შეიძლება დომინოს ეფექტითაც გადაედოს სხვისი მოძრაობები და ჟესტიკულაციები.

დღის განმავლობაში 15-დან 20-მდე მთქნარება არის ნორმალური მაჩვენებელი. თუ დღის განმავლობაში მთქნარების რაოდენობა აღემატება 100-ს და მეტს, ეს უკვე პათოლოგიაა და აუცილებლად საჭიროებს სამედიცინო ჩარევას და ექიმთან კონსულტაციას. მთქნარების რა საფუძველი შეიძლება იყოს სამედიცინო თვალსაზრისით? მთქნარება ცალსახად ასოცირდება ძილის დარღვევასთან. მთქნარება და ძილის სურვილი გაიგივებულია, თუმცა არსებობს ბევრი დაავადება, რომელიც, შესაძლოა, მიანიშნებდეს მთქნარების პათოლოგიურ შინაარსზე. ეს შეიძლება იყოს თავის ტვინისა და ნევროლოგიური დაზიანების ნიშანი. მიზეზი შეიძლება იყოს დეპრესია, შფოთვითი აშლილობები, ისეთი ნევროლოგიური დაავადება, როგორიც არის გაფანტული სკლეროზი. შესაძლოა, ასეთ ადამიანს ჰქონდეს მთქნარება, როგორც ერთ-ერთი სიმპტომი. შესაძლოა, მთქნარება იყოს იშემიური ინსულტის ერთ-ერთი გამოხატულება. შესაძლოა, პათოლოგიური მთქნარება იყოს ეპილეფსიისა და შაკიკის აურის ფაზაში. ასეთ შემთხვევაში მივდივართ ნევროლოგთან. ერთ-ერთი მიზეზი, რამაც პათოლოგიური მთქნარება შეიძლება გამოიწვიოს, არის რკინის დეფიციტი. მთქნარება, შესაძლოა, კლინიკურად გამოიწვიოს ორგანიზმში მჟავე-ტუტოვანი ბალანსის მჟავიანობისკენ გადახრამ. მთქნარება აწუხებთ ძილის ობსტურქციული აპნოეს მქონე ადამიანებს,“- მოცემულ საკითხზე ბიძინა კულუმბეგოვმა ტელეკომპანია „ფორმულას“ გადაცემაში „ჯანმრთელობის ფორმულა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ჯანმრთელობის ფორმულა“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

მშობლებს, რომლებსაც მცირეწლოვანი ბავშვები ჰყავთ, ხშირად აწუხებთ შემდეგი სახის პრობლემები:

  • ბავშვები დამატებით კვებაზე ღამის საათებშიც რთულად ამბობენ უარს. ისინი წყალს არ ეკარებიან და მხოლოდ თბილი ხელოვნური ნარევის მიღებაზე არიან თანახმა.
  • ბავშვები კვებასთან დაკავშირებით პრეტენზიულები ხდებიან, იწყებენ საკვების დაწუნებას, ტირილს და ჭამაზე უარს ამბობენ.
  • ზოგიერთი ბავშვი დედას 10 მეტრის დაშორებით გადაადგილების საშუალებასაც არ აძლევს, მას არსად უშვებს და მამასთან გაჩერებაზეც კი უარს ამბობს. ​თუ დედა თვალს მიეფარება, ბავშვი ხმამაღლა ტირილს იწყებს.

როდესაც ბავშვი პრეტენზიული ხდება და ჭირვეულობს, როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი ამ შემთხვევაში?

ბავშვის ჭირვეულობის მიზეზი ამ შემთხვევაში ჯანმრთელობის პრობლემები არ არის. ყველა ეს პრობლემა პედაგოგიკის სფეროს განეკუთვნება. თქვენ გადაწყვეტილებას იღებთ, ბავშვი აპროტესტებს, ყვირის, წინააღმდეგობას გიწევთ, რის გამოც თქვენ გადაწყვეტილებას ცვლით. აუცილებელია, რომ მშობლებმა მოილაპარაკონ და გარკვეულ შეთანხმებამდე მივიდნენ. თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ჭამის დროა, ან გარკვეული საკვები ბავშვმა არ უნდა მიიღოს, ან რამდენიმე წამით მისი მარტო დატოვება გინდათ, ეს გადაწყვეტილება აღარ უნდა შეცვალოთ.

​თუ მშობლები ბავშვის წინააღმდეგობის და ჭირვეულობის გამო მიღებულ გადაწყვეტილებებს ცვლიან, ეს იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ბავშვის ნება გაცილებით ძლიერია მშობლების ნებაზე.

მშობლებს ეშინიათ, რომ ხანგრძლივი ტირილი ბავშვის ფსიქიკურ განვითარებაზე ნეგატიურად აისახება. ამ შიშის გამო ისინი ხელს უწყობენ ბავშვის ისეთი ქცევის მოდელის ჩამოყალიბებას, რომელიც მის განვითარებაზე უარყოფითად ზემოქმედებს და მას ადამიანებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ხელს უშლის. ჩემი გულწრფელი რჩევაა, ​ატირებულ ბავშვთან თავი ხელში აიყვანოთ და ბავშვი პედაგოგიკის საზოგადოდ აღიარებული კანონების მიხედვით აღზარდოთ. აღზრდის მთავარი პასუხისმგებლობა სწორედ მშობლებს ეკისრებათ და არა ერთი წლის ბავშვს.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად