Baby Bag

„ბაღი სამედიცინო კუთხით მნიშვნელოვანია, მას აქვს თავისი დატვირთვა,“- პედიატრი ნანუკა ყავლაშვილი

„ბაღი სამედიცინო კუთხით მნიშვნელოვანია, მას აქვს თავისი დატვირთვა,“- პედიატრი ნანუკა ყავლაშვილი

პედიატრმა ნანუკა ყავლაშვილმა ბაღში ვირუსული ინფექციების ხშირი გავრცელების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ამაში საგანგაშო არაფერია:

„ის, რომ ბავშვს რამოდენიმეჯერ და ხშირად ემართება ვირუსული ინფექცია, ეს არის ჩვეულებრივი რამ, ეს არის ბავშვის ფიზიოლოგია. იბადება ბავშვი, მისი იმუნური სისტემა არ მუშაობს და დაბადების შემდგომ იწყებს მუშაობას. როგორ მუშაობს იმუნური სისტემა? ჩვენ რაღაცას უნდა შევხვდეთ, რომ მის წინააღმდეგ ანტისხეულები გამოვიმუშაოთ. ეს საჭიროც არის.

ჩვენ თუ ბავშვს ვამყოფებთ რაღაც სივრცეში, იზოლაციაში და შემდგომ უცებ გავუშვებთ სკოლაში, იგივე დაემართება მას სკოლაში. იქ შეხვდება ამ ვირუსულ ინფექციას. ბაღს აქვს თავისი დატვირთვა. ერთია, რომ ბავშვი იქ სწავლობს სოციალიზაციას, უნარებს ითვისებს და მეორე ის არის, რომ ბაღი სამედიცინო კუთხით მნიშვნელოვანია. ამ დროს მიდის იმუნური წვრთნა. მნიშვნელოვანია, ბავშვმა რაღაც პერიოდი გაიაროს ბაღში და სკოლას შემზადებული და გარკვეული იმუნური სისტემით შეხვდეს. მით უმეტეს პანდემიის დროს ნაკლები კონტაქტი იყო და სხვა ვირუსული ინფექციებიც ნაკლებად ვრცელდებოდა. ახლა გაზაფხულია, მეტი მოძრაობაა და რა თქმა უნდა, ვირუსების რაოდენობამ იფეთქა. მშობლებს მინდა ვუთხრა, რომ ეს განსაკუთრებულად არ უნდა განვიცადოთ. წელიწადში მარტივი გაციებით ავადობა 7-დან 11-მდე შეიძლება იყოს. ეს აბსოლუტურად არ წარმოადგენს გარკვეულ პრობლემას. ჩვენ ამით ვავარჯიშებთ ბავშვის იმუნურ სისტემას,“- მოცემულ საკითხზე ნანუკა ყავლაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

დეკანოზმა სერაფიმე დანელიამ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ადამიანისთვის შვილის გარდაცვალებით გამოწვეული ტკივილის შესახებ ისაუბრა:

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს...

პირველ დღეებში თითქოს ოკეანის ფსკერზე გულაღმა წევხარ თვალებღია და გახევებული, ირგვლივ კი სიბნელეა და უსაშინლესი დუმილი...

შენს წინ თანაგრძნობით აღბეჭდილი სახეები კადრებივით ერთმანეთს ენაცვლებიან, გისამძიმრებენ, შენც პასუხობ, ოღონდ ფსკერიდან...

გადიან დღეები, დასაფლავება... ხალხის გასტუმრება... დადიხარ, საუბრობ, ლოცულობ, მაგრამ მაინც ფსკერიდან...

მერე ნელა-ნელა იწყებ სახეების გარჩევას და ხედავ სიმარტოვეში და სიჩუმეში მობუზულ საკუთარ შვილებს, შენს დანახვაზე შემკრთალ სახეებს და ძალისძალად იწყებ გამოფხიზლებას...

ო, რა ძნელია ეს გამოფხიზლება და რა რთული პასუხის გაცემა იმ კითხვებზე, რომლებსაც ვერავინ სხვა ვერ უპასუხებს შენს გარდა...

და სადღაც შორს, უსაშველოდ შორს პოულობ სინათლის სხივს, რომელსაც მთელი ძალებით ებღაუჭები და რომელსაც ამოყავხარ ფსკერიდან ზედაპირზე...

,,- დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!

ჩემი შვილი, ხომ შენი შვილიცაა,

მე თუ მიყვარს, შენ ხომ უფრო გიყვარს, რომელმაც შეჰქმენ სიყვარული...

მე თუ მისთვის კარგი მინდა, შენ ხომ უმჯობესი გინდა მისთვის!

შენ ხომ შენი ძე მხოლოდშობილი მომეცი მე, მაშ მიიღე ჩემი შვილიც შენ, როგორც წმიდა შესაწირავი...

საშინელი იყო ჩვენი დაშორება, მაგრამ მჯერა, უფრო დიდი იქნება სიხარული ჩვენი შეხვედრისა!

ამიტომ დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!"

წაიკითხეთ სრულად