Baby Bag

რომელი ასაკი ითვლება ოპტიმალურად ორსულობისა და მშობიარობისთვის? - მეან-გინეკოლოგი გიორგი თევდორაშვილი

რომელი ასაკი ითვლება ოპტიმალურად ორსულობისა და მშობიარობისთვის? - მეან-გინეკოლოგი გიორგი თევდორაშვილი

მეან-გინეკოლოგმა გიორგი თევდორაშვილმა მშობიარობისთვის ოპტიმალური ასაკის შესახებ ისაუბრა:

„მშობიარობიდან შემდგომში ორსულობამდე ინტერვალი რომ იყოს გამოყოფილი, სასურველია, იყოს ორი წელი მაინც შუალედი. სამწუხაროდ, ჩვენ ვხვდებით შემთხვევებს, როდესაც თუნდაც საკეისრო კვეთის შემდეგ მომავალ წელს ისევ ორსულდება და ესეც გარკვეული დიდი რისკ-ფაქტორია ამ შემთხვევაში.

პირველი ორსულობა ოცი წლის ასაკიდან ითვლება უფრო ოპტიმალურად. 19 წლამდე არის ე.წ. მოზარდთა ორსულობა. სასურველია, რომ ორსულობებს შორისაც გარკვეული ინტერვალი იყოს დაცული, რათა ჯანმრთელი თაობები მივიღოთ და არ ჰქონდეთ პრობლემები მშობიარობის დროს. მშობიარობა ნამდვილად არ არის საშიში, თუ სწორად იქნება წარმართული ორსულობა და სწორად იქნება წარმართული მშობიარობა. ასევე თუ გავითვალისწინებთ კვების რეჟიმსაც ორსულობის დროს, ეს ძალიან წაადგება ყველა ორსულს და არამარტო ორსულებს, არამედ მათ შვილებს, ახალშობილებს. ნამდვილად გაგიადვილდებათ შემდეგ ახალშობილების გაზრდა,“ - მოცემულ საკითხზე გიორგი თევდორაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„კითხვა „სად ისწავლა?“ უადგილოა... სად ისწავლა და სახლში ისწავლა, მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„კითხვა „სად ისწავლა?“ უადგილოა... სად ისწავლა და სახლში ისწავლა, მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვთან ეფექტიანი კომუნიკაციის დასამყარებლად მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„ფსიქოლოგები ძალიან ბევრ რეკომენდაციას ვიძლევით. ეს ცოტა გამაღიზიანებელიც არის. ყველამ თავისი ოჯახი, თავისი საქმე, თავისი თავი უკეთ იცის. არსებობს უნივერსალური რეკომენდაციები, რაც გულისხმობს იმ პიროვნების პატივისცემას, ვისაც ვეკონტაქტებით. ერთ მაგალითს მოვიყვან. თქვენთან სტუმარს რომ დარჩეს ჩანთა, წიგნი, მობილური ან ქოლგა, წავიდეს და მობრუნდეს. თქვენ ხომ მას ეტყვით: „რას ბრძანებთ, მერე რა მოხდა“ და ნივთს გაატანთ. ბავშვს რომ ემართება ეს, ეუბნებით: „თავი გაბია?! არ გრცხვენია?! არაფერზე არ ფიქრობ!“ მოდი, ამ დროს ბავშვს ისე მოვექცეთ, როგორც მოვექცეოდით საპატივსაცემო ადამიანს.“

„რადგან შვილია, ჩვენ გვონია, რომ მან უპირობოდ იცის, რომ ჩვენ ის უპირობოდ გვიყვარს, მაგრამ ასე არ არის. ჩვენ კი გვიყვარს უპირობოდ, მაგრამ ეს არ გამოიხატება. ამას სჭირდება საქმით დამტკიცება. მარტო „მე შენ მიყვარხარ“ არ არის საკმარისი. აქ არის მე შენ პატივს გცემ, გაღიარებ და გისმენ. არსებობს საკითხები, რაც უნდა გადაუწყვიტო ბავშვს. არის მორალური თემები, სიცოცხლისთვის საფრთხის შემცველი თემები. იქ მშობელი არც შედის დისკუსიაში. ბავშვი ფანჯარაზე რომ ავა, ხომ არ დაუწყებ სუაბარს. აქ ქირურგიული მეთოდებია საჭირო. დანარჩენი ყველაფერი ყოფითი, რაც უშუალოდ ბავშვს ეხება, რა თქმა უნდა, მასთან ერთად უნდა განვიხილოთ. გულწრფელად, პატივისცემით, მადლობის მოხდით, ბოდიშის მოხდით, შეცდომების აღიარებით ორივეს მხრიდან უნდა მოხდეს კომუნიკაცია. „სად ისწავლა?“ - ეს კითხვა უადგილოა. სად ისწავლა და სახლში ისწავლა. ხშირ შემთხვევაში ასეა. მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად