Baby Bag

მართალია თუ არა, რომ ბავშვი ძილში იზრდება? - მარი მალაზონიას განმარტება

მართალია თუ არა, რომ ბავშვი ძილში იზრდება? - მარი მალაზონიას განმარტება

ნუტრიციოლოგმა მარი მალაზონიამ ბავშვის ზრდისა და მისი ორგანიზმის რეგენერაციისთვის ძილის განსაკუთრებულ მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„საქართველოში არის ასეთი ტერმინი: „ძილში იზრდება.“ არის თუ არა ამ ფრაზაში ჭეშმარიტება? დიახ, არის ჭეშმარიტება. დიდი მნიშვნელობა აქვს სრულფასოვან ძილს. სრულფასოვანი ძილი ყველა ასაკში აღმოჩნდა გადამწყვეტი ორგანიზმის აღდგენისთვის. რატომ ვახსენე ეს სწორედ მოზარდებთან და ბავშვებთან კავშირში? გამოთვალეს, როგორ ხდება ძილის ფაზებისა და სრულფასოვანი ძილის გავლენა ბავშვის კუნთოვან სისტემაზე და რა გავლენას ახდენს ძილი ძვლოვან აპარატზე.

ზრდის ტკივილები, როდესაც ბავშვები ძილში ამბობენ: „ფეხი მტკივა,“ აღმოჩნდა, რომ სწორედ ღამით, ძილში შეიძლება იყოს შემაწუხებელი. რაც ძალიან მნიშვნელოვანია, არის კუნთური სისტემის შესახებ ინფორმაცია. კუნთების აღდგენა, კუნთის მასის შევსება სწორედ ღამით, ძილის პერიოდში ხდება. ეს განსაკუთრებით თვალშისაცემია მტკიცებულებების მიხედვით.

არსებობს გარკვეული ფაქტორები, რომლებიც ორგანიზმის რესურსების აღდგენას ემსახურება. ყველა ის პროდუქტი, რომლებიც ანთებას ხელს უწყობს, რეგენერაციის შემაფერხებელი პროდუქტია. ეს პროდუქტები დისტანცირებულად უნდა აღვიქვათ რეგენერაციასთან კავშირში. აღმოჩნდა, რომ ყველა პროცესირებული პროდუქტი ანთებას ხელს უწყობს და ორგანიზმის აღდგენას აფერხებს. ყველა ის პროდუქტი, რომელიც გაჯერებულია ტრანსცხიმებით, პროცესირებული ცხიმებით, აღდგენას აფერხებს,“- აღნიშნულ საკითხზე მარი მალაზონიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლების მიერ ბავშვებისთვის არჩევანის თავისუფლების შეზღუდვის პრობლემაზე ისაუბრა:

„ნორმალური განვითარების ბავშვი ისეთი არსებაა, რაზეც არ უნდა ატარო, ყველაფერზე სიხარულით წავა და ასე თუ ისე ყველაფერს აითვისებს, მაგრამ ეს მისი არჩევანი არ არის. შეიძლება მეც მინდა, რომ ჩემი შვილი მუსიკაზე დადიოდეს, მაგრამ ორი წლის ასაკიდანვე უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რა არის არჩევანის გაკეთება.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, სამი წლის ბავშვი თუ ჭამისას ჭირვეულობს, მას შეზღუდული არჩევანი უნდა შევთავაზოთ:

​როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით: „აირჩიე რას შეჭამ, ფაფას თუ კვერცხს?!“ ეს არის შეზღუდული არჩევანის სტრატეგია. დაუშვათ გეუბნებათ, რომ კვერცხს შეჭამს და მერე ამბობს, რომ არა, გადაიფიქრა. თქვენ მის არჩევანს პატივს სცემთ და ეუბნებით: „ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ მე კვერცხი მოგიმზადე და სხვა საშუალება არ მაქვს." რატომ არის ჩვენს საზოგადოებაში, რომ თავის საქციელზე პასუხს არავინ არ აგებს? შემოეჭამა, შემოეპარა და ა.შ. ეს ტერმინი აქედან მოდის, რომ მე არ მინდოდა, მაგრამ ასე გამოვიდა. ვიღაცამ გააკეთა შენ მაგივრად, ვიღაცამ აირჩია შენ მაგივრად. მოზრდილობის ასაკამდე მშობლები ირჩევენ შვილების მაგივრად. შედეგი არის უპასუხისმგებლო მოზრდილი.“

„როდესაც სკოლაში ბავშვი სხვადასხვა წრეზე მიმყავს, ჩვენ ერთად უნდა ავირჩიოთ. მშობლები ხშირად მეუბნებიან, რომ ბავშვი 5-10 წრეზე დაჰყავთ. უხარია ბავშვს და არ იღლებაო, მშობელი მეუბნება. ჩვენ ბავშვის ფიზიკური მდგომარეობაც უნდა გავითვალისწინოთ. კი უხარია ეს ბავშვს 7-8 წლის ასაკში, მაგრამ მისი რესურსი სასრულია. ათას ადგილას ვერ ირბენს და მერე 9 საათზე გაკვეთილების მომზადებას ვერ დაიწყებს ეს ბავშვი. როდესაც მასწავლებელი მიგეგმავს, რომ 10-12 წიგნი უნდა წაიკითხო ზაფხულში, მე, როგორც ბავშვს ინტერესი დამეკარგება,’- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

წაიკითხეთ სრულად