Baby Bag

„ეს არის დაავადება, რომელიც გვართმევს ოჯახის წევრებს, რადგან არის მზაკვრული და ჩუმად მიმდინარეობს,“- გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაცია

„ეს არის დაავადება, რომელიც გვართმევს ოჯახის წევრებს, რადგან არის მზაკვრული და ჩუმად მიმდინარეობს,“- გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაცია

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემიის შესახებ ისაუბრა, რომელიც ვერაგი და ჩუმად მიმდინარე დაავადებაა:

„არსებობს დაავადებები, რომელიც გემართება, მაგრამ ამის შესახებ არ იცი. გადის წლები, ეს დაავადება მძიმდება. როდესაც გამოვლინდება, უკვე გვიანია. ერთ-ერთი ასეთი დაავადება არის ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია. ეს ლაივი დაგეხმარება იმაში, რომ ბევრი შენთვის ძვირფასი ადამიანი გადაარჩინო. ეს არის დაავადება, რომელიც გვართმევს ოჯახის წევრებს. ის ძალიან მზაკვრული დაავადებაა და მინდა, მის შესახებ იცოდე. რა უნდა იცოდე მის შესახებ?

ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია არის დაავადება, რომლის შესახებ ორი რამ აუცილებლად უნდა იცოდე. ეს არის ლეიკემიის ყველაზე ხშირი ფორმა 60 წელს გადაცილებულ პირებში. ის უფრო ხშირად მამაკაცებს ემართებათ, ვიდრე ქალებს, თუმცა ისინიც ზარალდებიან მისგან. ის მზაკვრული დაავადებაა. ის არაფრით არ ვლინდება, სანამ გვიანი არ იქნება. ჩვენი ძვლის ტვინი წარმოქმნის სისხლის თეთრ უჯრედებს, მათ შორის ლიმფოციტებსაც. ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემიის დროს ჩვენი ძვლის ტვინი წარმოქმნის ძალიან ბევრ შედარებით მწიფე ლიმფოციტს, მაგრამ ისინი არასრულად ჩამოყალიბებულები არიან და ვერ გვეხმარებიან ინფექციებთან ბრძოლაში, პირიქით ზიანს გვაყენებენ. ამ დროს პაციენტს არანაირი ნიშნები არ აქვს. ის შემთხვევით შეიძლება იპოვო სისხლის საერთო ანალიზის ჩატარების დროს. რა ნიშნები შეიძლება ახლდეს ამ დაავადებას? მან შეიძლება ზოგჯერ გამოიწვიოს ლიმფური კვანძების უმტკივნეულო გადიდება. თუ ლიმფური კვანძი გიდიდდება და არ გტკივა, ეს პრობლემაა. რადგან არ გტკივა, ვერ აღიქვამ, რომ ეს არის სერიოზული. ექიმთან არ მიდიხარ. დაიმახსოვრე, თუ გაგიდიდდება ლიმფური კვანძები და არ გეტკინება, სჯობს მაშინვე გაიქცე ექიმთან. ამ შემთხვევაში შეიძლება ლიმფური კვანძების გადიდების მიზეზი იყოს ლეიკემია.

ამ დაავადებას ახლავს დაღლილობის შეგრძნება, ცხელება და ღამით ოფლიანობა. ღამით ოფლიანობა თუ შეგაწუხებთ, ღირს, რომ დაფიქრდეთ, მიხვიდეთ ექიმთან. ამ დაავადებას შეიძლება ახლდეს კიდურების წართმევაც. თუ მოხუცს დაეწყება თითების დაბუჟება, მტკივნეულობა, ერთ-ერთი რამ, რაც შეიძლება ივარაუდო, არის ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია. ერთმა პატარა ანალიზმა, სისხლის საერთო ანალიზმა შეიძლება დროულად მოგვცეს საშუალება, რომ ეს დაავადება დასაწყისშივე აღმოვაჩინოთ. რაც უფრო ადრე აღმოაჩენ, მით მეტი იქნება გადარჩენის ალბათობაც,“- აღნიშნა გიორგი ღოღობერიძემ.

წყარო:​ Usmle მოსამზადებელი ცენტ​რი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

ფსიქოლოგმა თეო გუბიანურმა ბავშვსა და მშობელს შორის უსაფრთხო მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მიჯაჭვულობაში ვგულისხმობთ ემოციურ კავშირს. ეს კავშირი არ არის მხოლოდ ბავშვს და მშობელს შორის კავშირი, შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, რომელიც ზრუნავს ბავშვზე. ჩვილობიდან იწყება მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება. რა ფორმის იქნება მიჯაჭვულობა, ეს დამოკიდებულია მზრუნველ ადამიანზე. უსაფრთხო მიჯაჭვულობისას ბავშვს აქვს განცდა, რომ ვიღაც მასზე ზრუნავს და მხარს უჭერს. მას ეს შემდგომში განუზოგადდება გარემოზე, სამყაროზე. თუ მას ბავშვობიდან ასწავლეს, რომ ეს სამყარო და შენ ირგვლივ ადამიანები უსაფრთხოა და შეგიძლია ენდო, მას ეს გაჰყვება. მეორე ტიპის მიჯაჭვულობისას საფრთხის განცდაა. ეს მაშინ ხდება, როდესაც მას უვლიან, აჭმევენ, მაგრამ არ აქვთ მასთან ემოციური კავშირი.

ბავშვს რომ ვაწყენინებთ, გვგონია, რომ არაფერია, მეორე დღეს შემოვირიგებთ. ასე არ არის. იმას დრო უნდა, რომ ისევ გვენდოს. კარგად უნდა დავფიქრდეთ და დავგეგმოთ, როგორ მოვიპოვოთ ბავშვის ნდობა. ბავშვი რომ იზრდება, მიჯაჭვულობა, რომელიც ჩამოუყალიბდა, მოზარდობაში აისახება იმაზე, როგორ ურთიერთობას ამყარებს სხვებთან. შეიძლება ადამიანმა რაღაც მომენტში გადაიაროს არასანდო მიჯაჭვულობის ტრავმა, მოაგვაროს ამ ტრავმასთან თავისი ურთიერთობა.

ბავშვი რომ იბადება, ის იბადება და მან საერთოდ არ იცის ქცევის წესები, როგორ უნდა მოიქცეს. როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში. თუ იქ ყველაფერი წესრიგშია, მერე მივადგეთ ბავშვს. პრობლემა ვეძებოთ ჩვენში, უფროსებში. პიროვნული თვისებები გენეტიკურად განპირობებულია, მაგრამ ნახევარს იღებს ბავშვი გარემოდან, ამიტომ გარემოს დიდი ყურადღება უნდა მივაქციოთ,“- მოცემულ საკითხზე თეო გუბიანურმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად