Baby Bag

„ეს არის დაავადება, რომელიც გვართმევს ოჯახის წევრებს, რადგან არის მზაკვრული და ჩუმად მიმდინარეობს,“- გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაცია

„ეს არის დაავადება, რომელიც გვართმევს ოჯახის წევრებს, რადგან არის მზაკვრული და ჩუმად მიმდინარეობს,“- გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაცია

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემიის შესახებ ისაუბრა, რომელიც ვერაგი და ჩუმად მიმდინარე დაავადებაა:

„არსებობს დაავადებები, რომელიც გემართება, მაგრამ ამის შესახებ არ იცი. გადის წლები, ეს დაავადება მძიმდება. როდესაც გამოვლინდება, უკვე გვიანია. ერთ-ერთი ასეთი დაავადება არის ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია. ეს ლაივი დაგეხმარება იმაში, რომ ბევრი შენთვის ძვირფასი ადამიანი გადაარჩინო. ეს არის დაავადება, რომელიც გვართმევს ოჯახის წევრებს. ის ძალიან მზაკვრული დაავადებაა და მინდა, მის შესახებ იცოდე. რა უნდა იცოდე მის შესახებ?

ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია არის დაავადება, რომლის შესახებ ორი რამ აუცილებლად უნდა იცოდე. ეს არის ლეიკემიის ყველაზე ხშირი ფორმა 60 წელს გადაცილებულ პირებში. ის უფრო ხშირად მამაკაცებს ემართებათ, ვიდრე ქალებს, თუმცა ისინიც ზარალდებიან მისგან. ის მზაკვრული დაავადებაა. ის არაფრით არ ვლინდება, სანამ გვიანი არ იქნება. ჩვენი ძვლის ტვინი წარმოქმნის სისხლის თეთრ უჯრედებს, მათ შორის ლიმფოციტებსაც. ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემიის დროს ჩვენი ძვლის ტვინი წარმოქმნის ძალიან ბევრ შედარებით მწიფე ლიმფოციტს, მაგრამ ისინი არასრულად ჩამოყალიბებულები არიან და ვერ გვეხმარებიან ინფექციებთან ბრძოლაში, პირიქით ზიანს გვაყენებენ. ამ დროს პაციენტს არანაირი ნიშნები არ აქვს. ის შემთხვევით შეიძლება იპოვო სისხლის საერთო ანალიზის ჩატარების დროს. რა ნიშნები შეიძლება ახლდეს ამ დაავადებას? მან შეიძლება ზოგჯერ გამოიწვიოს ლიმფური კვანძების უმტკივნეულო გადიდება. თუ ლიმფური კვანძი გიდიდდება და არ გტკივა, ეს პრობლემაა. რადგან არ გტკივა, ვერ აღიქვამ, რომ ეს არის სერიოზული. ექიმთან არ მიდიხარ. დაიმახსოვრე, თუ გაგიდიდდება ლიმფური კვანძები და არ გეტკინება, სჯობს მაშინვე გაიქცე ექიმთან. ამ შემთხვევაში შეიძლება ლიმფური კვანძების გადიდების მიზეზი იყოს ლეიკემია.

ამ დაავადებას ახლავს დაღლილობის შეგრძნება, ცხელება და ღამით ოფლიანობა. ღამით ოფლიანობა თუ შეგაწუხებთ, ღირს, რომ დაფიქრდეთ, მიხვიდეთ ექიმთან. ამ დაავადებას შეიძლება ახლდეს კიდურების წართმევაც. თუ მოხუცს დაეწყება თითების დაბუჟება, მტკივნეულობა, ერთ-ერთი რამ, რაც შეიძლება ივარაუდო, არის ქრონიკული ლიმფოციტური ლეიკემია. ერთმა პატარა ანალიზმა, სისხლის საერთო ანალიზმა შეიძლება დროულად მოგვცეს საშუალება, რომ ეს დაავადება დასაწყისშივე აღმოვაჩინოთ. რაც უფრო ადრე აღმოაჩენ, მით მეტი იქნება გადარჩენის ალბათობაც,“- აღნიშნა გიორგი ღოღობერიძემ.

წყარო:​ Usmle მოსამზადებელი ცენტ​რი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ზედმეტი შექებისთვისაც ბოდიში მოვიხადოთ. უსაფუძვლო ქება-დიდებას არაფერი კარგი არ მოაქვს,“ - პაატა ამონაშვილი

„ზედმეტი შექებისთვისაც ბოდიში მოვიხადოთ. უსაფუძვლო ქება-დიდებას არაფერი კარგი არ მოაქვს,“ - პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ბავშვის თვითშეფასების ამაღლებისთვის მშობლის მხრიდან შვილთან სწორი კომუნიკაციის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„კარგი იქნება, დავფიქრდეთ, ​როგორ მიგვყავდა საუბარი ბავშვთან წლების განმავლობაში. მომწამლავი შეფასებები, კრიტიკა ბავშვის მიმართ ადრეული ასაკიდან შემდეგ თვითშეფასებაში გადადის. თვითშეფასების ცნებას უფრო გავაღრმავებდი. საკუთარი თავის რწმენაზე ხომ არ სჯობს ხანდახან ვილაპარაკოთ. რაც უფრო მეტია ბავშვში საკუთარი თავისა და შესაძლებლობების რწმენა, მით უფრო მეტ წარმატებებსაც მიაღწევს. ეს ძალიან ადრეულ ასაკში ყალიბდება ხოლმე.“

პაატა ამონაშვილის თქმით, ნეგატიური შეფასებები დაბლა სწევს ბავშვის თვითშეფასებას:

„ჩვენი შეფასებები: „რითი ფიქრობ? რა ვერ გააკეთე?“ დაბლა სწევს თვითშეფასებას უკვე მომავალში. თუ ეს მოხდა და ვგრძნობთ, რომ ჩვენი ბრალია, ​მე მოვიხდიდი ბოდიშს ბავშვის წინაშე. მოვუყვებოდი ბავშვს: როგორ კრიტიკულად გაფასებდი, როგორ ვერ ვხედავდი შენს შესაძლებლობებს, ნაკლები რწმენა მქონდა შენი, ახლა შემეცვალა ეს პოზიცია, ახლა სულ სხვანაირად ვხედავ, ახლა მჯერა შენი. ამ საუბარს ჩავატარებდი დასაწყისისთვის მაინც.“

„გავაკონტროლებდი ჩემს თავს, რომ ნაკლებად შემეფასებინა ბავშვი კრიტიკულად, უფრო მეტად წავახალისებდი. თუ ბევრი იყო კრიტიკა ბავშვის მიმართ ბავშვობაში, ამისთვის ვთხოვდი პატიებას. ზედმეტი შექებისთვისაც ბოდიში მოვიხადოთ. უსაფუძვლო ქება-დიდებას აზრი არ აქვს და არაფერი კარგი არ მოაქვს. ჰუმანური პედაგოგიკის ცნებაა: რწმენა ბავშვის შესაძლებლობებში. თუ ეს რწმენა გვაქვს, საფუძვლიანადაც გამოვხატავთ ამ რწმენას. გვექნებოდა განხილვა, რა არ გამოსდის ბავშვს. ვისაუბრებდით, როგორ გავაუმჯობესოთ ის, რასაც ვაკეთებთ, იმიტომ, რომ მჯერა შენი შესაძლებლობების. ბავშვის შესაძლებლობების რწმენა ჯერ მშობელში ჩნდება ხოლმე,​ შემდეგ გამოხატულია ურთიერთობებში და მერე შესაბამისად არის ბავშვშიც. სჯობს რეალობის აღქმა გვქონდეს, მაგრამ გვქონდეს რწმენა ჩვენი შესაძლებლობების," - აღნიშნულ საკითხზე პაატა ამონაშვილმა ტელეკომპანია იმედის" გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად