Baby Bag

„საკუთარი გადაწყვეტილებით 8 თვის განმავლობაში ვსვამდი სტაფილოს წვენს და კიბოსგან განვიკურნე,“- ყოფილი ონკოპაციენტი საკუთარი გამოცდილების შესახებ

„საკუთარი გადაწყვეტილებით 8 თვის განმავლობაში ვსვამდი სტაფილოს წვენს და კიბოსგან განვიკურნე,“- ყოფილი ონკოპაციენტი საკუთარი გამოცდილების შესახებ

მწერალმა და ყოფილმა ონკოპაციენტმა ენ ქემერონმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ კიბოსგან განკურნების გამოცდილების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სიმსივნის დამარცხებაში მას სტაფილოს წვენი დაეხმარა:

„2012 წელს დამიდგინდა მსხვილი ნაწლავის კიბო, მესამე სტადია. გავიკეთე ოპერაცია. 6 თვის შემდეგ კომპიუტერული ტომოგრაფიით დამიდგინდა მეოთხე სტადია მეტასტაზებით ფილტვში. ონკოლოგმა შემომთავაზა ქიმიოთერაპია, რომელიც არ გადამარჩენდა, თუმცა გამიხანგრძლივებდა სიცოცხლეს. მანვე მითხრა, რომ 2-3 წელი მქონდა დარჩენილი. მივაგენი გამოცდილებას, რომ ადამიანი განიკურნა სტაფილოს წვენით კიბოსგან. საკუთარი გადაწყვეტილებით 8 თვის განმავლობაში ვსვამდი სტაფილოს წვენს, ორ ჭიქას დღის განმავლობაში. ეს იყო ერთადერთი, რაც შევცვალე ჩემს ცხოვრებაში. ორი თვის შემდეგ მორიგ შემოწმებაზე გამოჩნდა, რომ ჩემი კიბო არ იზრდებოდა. 8 თვის შემდეგ კომპიუტერულ დიაგნოსტიკაზე უკვე არაფერი ჩანდა. კიბოსგან განვიკურნე.

ჩემი გამოცდილების შესახებ დავწერე წიგნი. გარკვეული პერიოდის შემდეგ მეხმიანებოდნენ ადამიანები. 30-მა ონკოლოგიურმა პაციენტა მომწერა, რომ ჩემსავით განიკურნენ სტაფილოს წვენის მიღების შემდეგ. ასევე მივიღე წერილები 5 ადამიანისგან. მათ შემთხვევაში აღნიშნული მეთოდი უშედეგო აღმოჩნდა. ეს მეთოდი არ არის გარანტია, რომ ის აუცილებლად ყველას უშველის. ფაქტია, რომ ჩემს შემთხვევაში იმუშავა. მას შემდეგ 9 წელი გავიდა. დღეს თავს კარგად ვგრძნობ. ჩემი ჯანმრთელობის მდგომარეობაც სტაბილურია,“- აღნიშნა ენ ქემერონმა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„შვილებთან აუცილებლად უნდა წამოიწიოს მამის ავტორიტეტი,“ - ფსიქოლოგი ნანა გოგიჩაშვილი ბავშვის აღზრდაში მამის როლის შესახებ

ფსიქოლოგმა ნანა გოგიჩაშვილმა ბავშვის აღზრდაში მამის მნიშვნელოვანი როლის შესახებ ისაუბრა:

„ძალიან დაბეჯითებით გეუბნებით, რომ ბავშვი არამარტო ხედავს, არამედ გრძნობს ოჯახში კეთილსაიმედო განწყობებია თუ პირიქით, ემოციურად დამუხტული სიტუაციაა. ამის იდენტიფიცირება შეიძლება როგორც ნახატებით, ასევე საუბრებით. ამის უამრავი ტექნიკა არსებობს. მაგალითად, ეტყვით: „მე და მამა...“ წინადადება მან უნდა დაამთავროს. „ერთხელ მამიკომ...“ მან უნდა დაამთავროს. ზღვა ინფორმაცია მოდის ისეთი, რომელზეც მშობელს წარმოდგენაც კი არ აქვს. შესაბამისად, მამის როლი უკიდურესად მნიშვნელოვანია. მამა არის არამხოლოდ ბიოლოგიური სქესის წარმომადგენელი ოჯახში, არამედ მზრუნველი, მფარველი. მამა აყალიბებს გარკვეულწილად წესებს ოჯახში. ფროიდი ამბობს, რომ მამის ხატს ქმნის დედა. ის კი არა: „მამაშენს ვინ ეკითხება, მე ვარ აქ მთავარი.“ შეიძლება სუბიექტურად ფიქრობდე ამას, მაგრამ შვილებთან აუცილებლად უნდა წამოიწიოს მამის ავტორიტეტი: „მამიკო გავახაროთ,“ „მამიკოს ვუთხრათ,“ „მამიკო მოგვეხმარება,“ „ მამიკოს არ ეწყინოს.“ აქ პოზიტიურ ჭრილში შემოდის მამის ხატი. რა თქმა უნდა, მამაც უნდა გვაძლევდეს ამის საშუალებას. დედაც და მამაც არის უსაზღვრო რესურსი ბავშვის განვითარების და რომელიმეს დეფიციტი არსებით დესტრუქციულ ცვლილებებს იწვევს ფსიქო-ემოციურ განვითარებაში.

„არავინ არ მინდა, მამიკოს ჩავეხუტო,“ - ეს მოსმენილიც მაქვს. ჩახუტება არის დაცულობა, უსაფრთხოება. კარენ ჰორნი პირდაპირ გვეუბნება, რომ ამ ასაკში თუ არ არის დაცულობისა და უსაფრთხოების განცდა, ყალიბდება ცხოვრებისადმი ბაზალური შიშები, რაც თავის მხრივ ნევროტული პიროვნების ფორმირებას უწყობს ხელს. უმამოდ გაზრდილ გოგონებს აქვთ საოცარი მიჯაჭვულობის მოთხოვნილება საწინააღმდეგო სქესთან. მან შეიძლება ოჯახი, მიუხედავად იმისა, რომ ის, ძალიან დესტრუქციული ოჯახი იყოს, სწორედ ამიტომ არ დაანგრიოს, რომ გვერდით კაცი უდგას და ამით ივსებს იმ დეფიციტს, რომელიც მას ჰქონდა ბავშვობაში,“- მოცემულ საკითხზზე ნანა გოგიჩაშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“

წაიკითხეთ სრულად