Baby Bag

რამდენად მნიშვნელოვანია წყლის დიდი რაოდენობით მიღება ვენური პრობლემების არსებობის შემთხვევაში? - სისხლძარღვთა ქირურგი ზაზა ლაზარაშვილი

რამდენად მნიშვნელოვანია წყლის დიდი რაოდენობით მიღება ვენური პრობლემების არსებობის შემთხვევაში? - სისხლძარღვთა ქირურგი ზაზა ლაზარაშვილი

სისხლძარღვთა ქირურგმა ზაზა ლაზარაშვილმა ვენური პრობლემების არსებობის შემთხვევაში წყლის ადეკატური მიღების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ზოგადად წყლის მიღება მინიმუმ ორი ლიტრის ოდენობით დღე-ღამეში უმნიშვნელოვანესია სხვადასხვა დაავადების პროფილაქტიკისა და ნორმალური ყოფისთვის. სითხის მიღებას სისხლის მიმოქცევისთვის განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს. სისხლის სითხოვანი ნაწილი გაჯერებული უნდა იყოს. სიბლანტე არ უნდა იყოს მაღალი, რადგან მის გადადინებას ვენურ სისტემაში ქვემო კიდურებიდან გულის მიმართულებით გარკვეული პრობლემები ექმნება.“

„თუ პაციენტი არ იღებდა სითხეს და დაიწყო მისი ადეკვატური მიღება, რა თქმა უნდა, ის მაშინვე იგრძნობდა დადებით მხარეს. თუ სიმპტომები ალაგდა სითხის მიღების გამო, ე.ი. მას გარკვეული სახით ჰქონდა ქრონიკული ვენური დაავადება იმ სტადიაში, როდესაც მისი მოგვარება ცხოვრების სტილის შეცვლით არის შესაძლებელი და მედიკამენტური საშუალებების გამოყენება ჯერ არ არის საჭირო. რა თქმა უნდა, სითხის მიღება არის უმნიშვნელოვანესი. ორგანიზმი უნდა იყოს გაჯერებული წყლით,“- აღნიშნულ საკითხზე ზაზა ლაზარაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ბავშვებში მეს" ცნობიერების ჩამოყალიბების საწყის ეტაპზე ისაუბრა და ადრეულ ასაკში ბავშვის მესაკუთრეობის პოზიტიურ მხარეებს გაუსვა ხაზი:

„მეს ცნობიერების ჩამოყალიბება ხდება სამი წლის ასაკიდან. „ეს ჩემია, მე ვარ მე“ - ეს განცდა მაქვს. როგორც კი მე ვარ მე, უკვე მაქვს პასუხისმგებლობა. ორი წლიდან იწყება ჯიუტობის ხანა. ხშირად მშობლები ბავშვებს ეუბნებიან: „მიეცი, ათხოვე, შენი მეგობარია.“ ბავშვი ამბობს, რომ არა, ეს ჩემია. ეს თუ ჩემია, ე.ი. მე ვარ. ისე ჰაერში ვარ, ასეთი რამ არ ხდება. ეს ჩემია, არ მოგცემ. ე.ი. მე ვარ. პატარა ბავშვი გაიხსენეთ. ერთი თვის ბავშვი ხელებს აკვირდება. შეცნობა იწყება.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, როდესაც ბავშვი სათამაშოს ვერ თმობს, მშობელი უნდა ჩაერთოს და ბავშვებს შორის მედიატორის ფუნქცია იკისროს:

​როდესაც ბავშვი ამბობს: „ეს ჩემია,“ ჩვენ უნდა ვუთხრათ: „ხო, ეს შენია, მოდი, ვითამაშოთ.“ შენც უნდა ჩაერთო იმ თამაშში. შენ იქნები მძღოლი, მე ვიქნები მგზავრი, წავიყვანოთ ის ბავშვიც მგზავრად? მაშინვე უნდა იყოს ჩართულობა. ეს 2 წლიდან ოთხ წლამდე გრძელდება. ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია. ეს სიძუნწე არ არის. “

„როდესაც ბავშვი სათამაშოს ართმევს სხვას, ძალიან კარგია. ის ამბობს: „ეს, მე მინდა.“ მშობელმა არ უნდა უთხრას: „ეს შენია,“ მაგრამ უნდა უთხრას: „ძალიან გინდა, ხომ? მოდი, ვითამაშოთ.“ ვკითხოთ მეორე ბავშვს, რა ჰქვია, ვუთხრათ ჩვენი შვილის სახელი. ვუთხრათ: „ვითამაშოთ? დედა ვინ იქნება?“ უნდა ჩაერთოთ თქვენც. თუ თქვენ ჩაერთვებით, ყველაფერი გამოგივათ,“- აღნიშნა ნანა ჩაჩუამ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად