Baby Bag

„ბავშვის საკვებში უნდა ჭარბობდეს ყვითელი ხილი და ბოსტნეული,“- ენდოკრინოლოგი ეკატერინე ფაცაცია

„ბავშვის საკვებში უნდა ჭარბობდეს ყვითელი ხილი და ბოსტნეული,“- ენდოკრინოლოგი ეკატერინე ფაცაცია

ენდოკრინოლოგმა ეკატერინე ფაცაციამ მშობლებს ურჩია, რომ ბავშვის სიმაღლეში ზრდის პროცესის სტიმულირებისთვის, მისი კვების რაციონი A ვიტამინის მაღალი შემცველობის მქონე პროდუქტებით გაამდიდრონ:

„იმისთვის, რომ ყველაფერი ნორმალურად განვითარდეს, ბავშვს არ ჰქონდეს პრობლემა ზრდასა და განვითარებაში, კვება უნდა იყოს მოწესრიგებული, ფიზიკური აქტივობა უნდა იყოს ხელშეწყობილი და ძილის რეჟიმი მოწესრიგებული. მეტი ცილოვანი პროდუქტები უნდა იყოს ბავშვის საკვებში და ნაკლები რაფინირებული ნახშირწყლები, იმიტომ, რომ ისინი ზრდის ჰორმონს აფერხებენ. ზრდის ვიტამინი არის ვიტამინი A. ბავშვის საკვებში უნდა ჭარბობდეს ვიტამინ A-თი გაჯერებული პროდუქტები. ეს არის ყვითელი ფერის ბოსტნეული და ხილი. ეს შეიძლება იყოს სტაფილო და ციტრუსი, კომბოსტო, ყველი, ხორცი, ღვიძლი, კარაქი და რძე. ეს არის აუცილებელი საშენი მასალისთვის.“

„ძალიან მარტივი ვარჯიში, რომელიც დღესვე შეუძლია ოჯახში ყველას გააკეთოს, ბავშვმა უნდა სცადოს, რომ სიმაღლეზე დაკიდებულ საგანს ხელით მისწვდეს, ასევე ცურვა არის ხელშემწყობი. ძალიან კარგია სიმაღლეში ზრდისთვის ბატუტზე ხტუნვა. დიდი მნიშვნელობა აქვს ხარისხიან ძილს. ის ხელს უწყობს ზრდის ჰორმონის გამომუშავებას. ძილის წინ აუცილებლად შებრძანდით, მოეფერეთ თქვენს შვილებს, გაანიავეთ საძინებელი, დაწოლამდე ერთი საათით ადრე გაასეირნეთ ბავშვი,“- აღნიშნულ საკითხზე ეკატერინე ფაცაციამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა უქმეებზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა უქმეებზე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თურმე, დედები რამდენს აკეთებენ, რამდენს უძლებენ, რამდენად არიან გაჭრილები...“

„თურმე, დედები რამდენს აკეთებენ, რამდენს უძლებენ, რამდენად არიან გაჭრილები...“

ფოტოგრაფი გოგა ჩანადირი დედების ამაგთან დაკავშირებით საუბრობს და მათ გმირებს უწოდებს. გთავაზობთ ფოტოგრაფის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:

„ორი დღე ბავშვი მარტო მყავდა. მამიკო, მამიკო, ჭუპა-ჭუპა მინდა, მამიკო, მშია, მამიკო გარეთ მინდა, მამიკო ბატუტზე მინდა და კიდევ რამდენი რამ უნდოდა. 

​​
მეორე ოთახში რომ გავედი და იატაკზე უამრავი სათამაშო დამხვდა მიმოფანტული, გული გამისკდა, ამას რა აალაგებს-მეთქი.

ქვაბიდან საჭმელი ისე გადმოვიდა, ვერ გავიგე, ასე მალე როგორ გაცხელდა. ჭუპა-ჭუპას დროს მე უფრო დავსველდი, ვიდრე ანიტა. ბავშს რომ ვათამაშებდი, გადმომივარდა და ლოყა დაარტყა. ვიდრე ატირებულ ანიტას სახეს დავათვალიერებდი, ჩემი დამემართა. გადავრჩით.

გარეთ რომ გავდიოდით, მამიკო, ხელში ამიყვანეო, მეუბნებოდა. ამ სიმძიმეს ავიყვანდი და მერე წელი მწყდებოდა. 

შვება რომ მეგრძნო, ვეუბნებოდი, ანიტა, აბა, გაიქეცი და მე დაგიჭერ-მეთქი. 50 მეტრს გაირბენდა და მერე ისევ ხელში აყვანას მთხოვდა. ჩემი ნომერი დიდად არ ჭრიდა.

ღამით და დილით ტელეფონს ხელს არ უშვებდა, რომ საბავშვო ვიდეოები ენახა.

ჩამთვლემდა თუ არა, მაღვიძებდა, მამიკო, საწოვარა მინდა, წყალი მინდა და ასე შემდეგ. სხეულის ყველა ნაწილი დაძაბული მქონდა, რომ რაფაზე არ ამძვრალიყო, შტეფსელში თითი არ შეეყო, ძილში გადასაფარებელი თავზე არ წამოეხურა და გაგუდულიყო, საწოლიდან ან რომელიმე გასართობიდან არ გადმოვარდნილიყო.

თურმე, დედები რამდენს აკეთებენ, რამდენს უძლებენ, რამდენად არიან გაჭრილები, ბავშვის აღზრდაში როგორ სჭირდებათ გვერდით დგომა.

და როცა მამაც ჩართულია ბავშვის აღზრდაში, შვილს ის ისევე უყვარდება და ეძვირფასება, როგორც დედა. 

დედები არიან გმირები."

ფოტოგრაფი გოგა ჩანადირი

წაიკითხეთ სრულად