Baby Bag

„არ შეიძლება პედიატრი იყოს სერიოზული ადამიანი, ეს არის კატეგორიულად გამორიცხული,“- პედიატრი ივანე ჩხაიძე

„არ შეიძლება პედიატრი იყოს სერიოზული ადამიანი, ეს არის კატეგორიულად გამორიცხული,“- პედიატრი ივანე ჩხაიძე

პედიატრმა ივანე ჩხაიძემ პედიატრის პროფესიის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ კარგ პედიატრს ბევრი უნარი უნდა ჰქონდეს, რომელიც მას ისეთ განსაკუთრებულ პაციენტთან ურთიერთობისთვის სჭირდება, როგორიც ბავშვია:

„არ შეიძლება პედიატრი იყოს სერიოზული ადამიანი. ეს არის კატეგორიულად გამორიცხული. უნდა იყო ცოტა კომიკოსი, კარგი ფსიქოლოგი, ძალიან კარგი კომუნიკაციის უნარის მქონე. ეს განსაკუთრებული მხარეა, იმიტომ, რომ შენ არ გაქვს ურთიერთობა მარტო ერთ ადამიანთან. მოზრდილი როდესაც მიდის ექიმთან, იქ არის მარტო ერთი ექიმი, ერთი პაციენტი. მე ვერ წარმომიდგენია პედიატრთან ერთი ადამიანის ვიზიტი. ასეთი რამ არ არსებობს ბუნებაში.“

„საქართველოში ამას ემატება ჩვენი ოჯახის ფენომენი. ბავშვი მოდის მშობლებთან, ბებია-ბაბუასთან ერთად, რაც სრულებით არ არის ცუდი. ეს იდეალურია. ეს იმას ნიშნავს, რომ ბავშვს მინიმუმ 4 პატრონი ჰყავს. თუ ერთს რამე გამოეპარა, მეორე დაინახავს, მეორეს გამოეპარება - მესამე დაინახავს. სრულებით არ მიმაჩნია ეს ზედმეტად. ბავშვის ყველა პატრონი რომ მერე პედიატრთან ცალ-ცალკე რეკავს, ესეც ჩვეულებრივი ამბავია. ექიმი, რომელიც ტელეფონს გამორთავს სახლში რომ მივა და იტყვის, რომ სამუშაო საათები დაამთავრა, ის ექიმი არ არის,“- აღნიშნულ საკითხზე ივანე ჩხაიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ მოვიქცეთ, როდესაც ვგრძნობთ, რომ ყვირილისგან თავს ვერ ვიკავებთ? - ნეიროფსიქოლოგი ნინო მარგველაშვილი

როგორ მოვიქცეთ, როდესაც ვგრძნობთ, რომ ყვირილისგან თავს ვერ ვიკავებთ? - ნეიროფსიქოლოგი ნინო მარგველაშვილი

ნეიროფსიქოლოგმა ნინო მარგველაშვილმა მშობლებს გაღიზიანების დროს თავის დამშვიდების წესების შესახებ საინტერესო რჩევები მისცა:

„შეიძლება ვერ დავიჭირო თავი და უცბად დავიწყო ყვირილი. ამ მომენტში თუ დავაფიქსირე, რომ მე უკვე ვყვირი, პაუზის გაკეთება არის ძალიან მნიშვნელოვანი. შეიძლება მუხლებში ჩავჯდე და ვიგრძნო მიწა, ან უბრალოდ ხელი დავიდოთ გულზე, რაც ასევე ამშვიდებს ჩვენს ნერვულ სისტემას. გული ისე არის აჩქარებული იმ მომენტში, როდესაც ბავშვი არ მეცადინეობს, გრძნობ, რომ გიდუღს ყველაფერი.“

ნინო მარგველაშვილის თქმით, ადამიანმა ემოციას თავი არ უნდა აარიდოს:

​პირველი არის, რომ უფლება მივცე საკუთარ თავს, რომ ამ ემოციამ გაიაროს ჩემში. ვთქვათ, მეგობართან დავნიშნეთ შეხვედრა და დააგვიანა ნახევარი საათით. თუ ჩემი საჭიროება არის ვიგრძნო, რომ მე მისთვის მნიშვნელოვანი ვარ, ნახევარი საათი რომ დააგვიანა, ეს ჩემთვის იქნება ძალიან მტკივნეული. თუ ჩვენ საქმეზე ვხვდებით და რაღაც უნდა დავგეგმოთ, მე ვიქნები ფრუსტრირებული. თუ ჩემი საჭიროებაა, რომ რაღაც უნდა მოვასწრო პარალელურად, ბავშვს რაღაც მივწერო, მაშინ მადლობელიც კი დავრჩები, რომ დააგვიანა. ის ადამიანი არ არის ჩემი გაღიზიანების გამომწვევი.“

„ბრაზი არის, რომ ჩემი მოთხოვნილებები არ კმაყოფილდება. მე ეს მეორე ადამიანს ისე უნდა ვუთხრა, რომ უფრო მეტი იყოს ალბათობა იმის, რომ მან ჩემი საჭიროება დააკმაყოფილოს. გამოვხატოთ ჩვენი ბრაზი სრულად, გულწრფელად. ვთქვათ: „შენ რომ კარი მოაჯახუნე, ამ დროს ვიგრძენი შოკი, იმიტომ, რომ არ ველოდებოდი, მეწყინა. მჭირდებოდა მეგრძნო, რომ ჩემი აზრი გაინტერესებს. კარი რომ გააჯახუნე, ვიფიქრე, რომ პატივს არ მცემ და ამიტომ დავიწყე ჩხუბი.“ ასე ვკავშირდებით, ნაცვლად იმისა, რომ დავშორდეთ ერთმანეთს,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნინო მარგველაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად