Baby Bag

„არ შეიძლება პედიატრი იყოს სერიოზული ადამიანი, ეს არის კატეგორიულად გამორიცხული,“- პედიატრი ივანე ჩხაიძე

„არ შეიძლება პედიატრი იყოს სერიოზული ადამიანი, ეს არის კატეგორიულად გამორიცხული,“- პედიატრი ივანე ჩხაიძე

პედიატრმა ივანე ჩხაიძემ პედიატრის პროფესიის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ კარგ პედიატრს ბევრი უნარი უნდა ჰქონდეს, რომელიც მას ისეთ განსაკუთრებულ პაციენტთან ურთიერთობისთვის სჭირდება, როგორიც ბავშვია:

„არ შეიძლება პედიატრი იყოს სერიოზული ადამიანი. ეს არის კატეგორიულად გამორიცხული. უნდა იყო ცოტა კომიკოსი, კარგი ფსიქოლოგი, ძალიან კარგი კომუნიკაციის უნარის მქონე. ეს განსაკუთრებული მხარეა, იმიტომ, რომ შენ არ გაქვს ურთიერთობა მარტო ერთ ადამიანთან. მოზრდილი როდესაც მიდის ექიმთან, იქ არის მარტო ერთი ექიმი, ერთი პაციენტი. მე ვერ წარმომიდგენია პედიატრთან ერთი ადამიანის ვიზიტი. ასეთი რამ არ არსებობს ბუნებაში.“

„საქართველოში ამას ემატება ჩვენი ოჯახის ფენომენი. ბავშვი მოდის მშობლებთან, ბებია-ბაბუასთან ერთად, რაც სრულებით არ არის ცუდი. ეს იდეალურია. ეს იმას ნიშნავს, რომ ბავშვს მინიმუმ 4 პატრონი ჰყავს. თუ ერთს რამე გამოეპარა, მეორე დაინახავს, მეორეს გამოეპარება - მესამე დაინახავს. სრულებით არ მიმაჩნია ეს ზედმეტად. ბავშვის ყველა პატრონი რომ მერე პედიატრთან ცალ-ცალკე რეკავს, ესეც ჩვეულებრივი ამბავია. ექიმი, რომელიც ტელეფონს გამორთავს სახლში რომ მივა და იტყვის, რომ სამუშაო საათები დაამთავრა, ის ექიმი არ არის,“- აღნიშნულ საკითხზე ივანე ჩხაიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენ პერმანენტული ისტერიკა გვჭირს... ჩვენთვის მიმზიდველია, რაც ისტერიულია,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„ჩვენ პერმანენტული ისტერიკა გვჭირს... ჩვენთვის მიმზიდველია, რაც ისტერიულია,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „ჩვენი ოჯახი“ ქართული კულტურისთვის დამახასიათებელი თავისებურებების შესახებ ისაუბრა:

„დააკვირდით ჩვენს კულტურას. ახლა უკრაინის ამბებია. რა მშურს? ადამიანი გამოდის, ომშია და ისტერიკას ვერ ვატყობ. ხომ ომში არიან? ისტერიკას ვერ ვატყობ. ინტერვიუს როგორ აძლევენ? ჩვენ პერმანენტული ისტერიკა გვჭირს. ჩვენთვის მიმზიდველია, რაც ისტერიულია. ჩვეულებრივ კულტურაში ჩვენ ავადმყოფობებზე ვლაპარაკობთ. იცით როგორ არის? ის არის წარმატებული, ვინც უფრო ავად აღმოჩნდება. თქვენ რომ მეტყვით ეს მტკივა, მე უნდა ვთქვა, რომ ის მტკივა. მოგიგე, ხომ?“

ზურაბ მხეიძის თქმით, საქართველოში დაოჯახებულ ადამიანს, რომელსაც შვილი არ ჰყავს, საზოგადოება ხშირად ნეგატიურ ემოციებს აწვდის.

„მეორე, კომუნიკაციაა ყველაფერი, ხომ?! ვთქვათ გათხოვილი ხარ. შეგხვდა ადამიანი, კეთილისმსურველი და რას გეუბნება?! არაუშავს. არაუშავს არის უარყოფითი ემოცია. ეს ზოგადი პრობლემაა. კარგი ვარიანტია, როდესაც თქვენ თქვენი თავისგან იღებთ პოზიტიურ უკუკავშირს. გონების პრაგმატულობა რაშია? მე უნდა დავდო მიზანი იქ, სადაც ეს კონტროლირებადია. „მე მინდა ბავშვი“ ეს ძალიან კარგი გადაწყვეტილებაა. იმისთვის, რომ ბავშვი გაჩნდეს, მან უნდა შეუწყოს ხელი ამ პროცესს. როდესაც მშობელი პროცესს უწყობს ხელს, რასაც ექიმი ეუბნება, ყველაფერს აკეთებს, ეს არის მისი წვლილი ბავშვში. არ გადავიტანოთ ეს არაკონტროლირებად პროცესში. არ ვიკითხოთ: „ბავშვი როგორი იქნება?!“ ამ დროს მე ვერ ვხედავ იმ ნაბიჯებს, სადაც კარგად მივდივარ. შედეგი არ არის მთლიანად შენი კონტროლის ქვეშ, ამიტომ პროცესს უნდა მიჰყვე,“- აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

წყარო:​ „ჩვენი ოჯახი“

წაიკითხეთ სრულად