Baby Bag

8 ნიშანი შეკრულობის დროს, რომელთა გამოჩენის შემთხვევაში დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოთ ექიმს - გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაცია

8 ნიშანი შეკრულობის დროს, რომელთა გამოჩენის შემთხვევაში დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოთ ექიმს - გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაცია

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ შეკრულობის დროს საყურადღებო სიმპტომების შესახებ ისაუბრა:

„მინდა გითხრათ იმ 8 ნიშნის შესახებ, რომელსაც უნდა მიაქციოთ ყურადღება მაშინ, თუ გაქვთ შეკრულობა. შეკრულობა საქართველოში ძალიან ხშირი მოვლენაა. როგორც წესი, ის აქვთ ხოლმე ქალებს, ბავშვებს და 65 წელზე მეტი ასაკის ადამიანებს. ის ყველაზე გავრცელებული კუჭ-ნაწლავის პრობლემაა. მინდა გითხრათ, 8 ნიშანი, რომელთა გამოჩენის შემთხვევაში დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოთ ექიმს.“

გიორგი ღოღობერიძის თქმით, შეკრულობა განსაკუთრებით საყურადღებოა მაშინ, როდესაც 50 წელს გადაცილებულ ადამიანს ის პირველად აწუხებს:

„თუ შენ გაქვს შეკრულობა და ამ შეკრულობას ასევე ახლავს სისხლიანი განავალი, ან განავალი არის მუქი ფერის, ეს იმას ნიშნავს, რომ შენ ყველა შემთხვევაში უნდა მიმართო ექიმს. თუ ადამიანს შეკრულობა აქამდე არასდროს არ ჰქონია, ის არის 50 წელს ზევით და მას აწუხებს შეკრულობა, მაშინ მან უნდა მიმართოს ექიმს. შეიძლება აქ იყოს ონკოლოგიური პრობლემაც. როდესაც გაქვს შეკრულობა და ამ ყველაფერს თან ახლავს წონაში კლება, ღამით ოფლიანობა, აუცილებლად უნდა მიმართო ექიმს. თუ არის ოდნავ მაღალი ტემპერატურა და ასევე არის შეკრულობაც, უნდა მიმართო ექიმს. თუ ადამიანი არის ასაკოვანი და აქვს შეკრულობა, მან აუცილებლად უნდა ჩააბაროს სისხლის საერთო ანალიზი და ინახოს, ხომ არ აქვს მას დაქვეითებული ჰემოგლობინი და წითელი უჯრედების რაოდენობა. როდესაც არის შეკრულობა და მას ახლავს ანემია, დაუყოვნებლივ გაიქეცი კლინიკაში.“

„თუ მონელების შემდეგ მუცლის ტკივილი მაინც გაწუხებს, ეს იმას ნიშნავს, რომ უნდა მიმართო ექიმს, განსაკუთრებით მაშინ, თუ ეს მუცლის ტკივილი ღამის საათებშიც გაღვიძებს. ექიმს უნდა მიმართოს იმ ადამიანმაც, რომელსაც აქვს შეკრულობა, სვამს საფაღარათო საშუალებებს, მაგრამ შედეგი არ აქვს. აქ შეიძლება იყოს ძალიან სერიოზული პრობლემა. თუ ადამიანს აქვს შეკრულობა და სანათესაოში ჰყავს ადამიანი, რომელსაც აქვს ნაწლავის ანთებითი დაავადება ან მსხვილი ნაწლავის სიმსივნე, მან უნდა მიმართოს ექიმს. ამ რვიდან საკმარისია რომელიმე ერთი არ გაითვალისწინო და დამიჯერე, სანანებელი გაგიხდება, რომ ეს ვიდეო არ ნახე. გახსოვდეს, ამ 8 ნიშანს გვერდი არასდროს აუარო,“- აღნიშნა გიორგი ღოღობერიძემ.

წყარო: ​Usmle მოსამზადებელი ცენტრი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

უკრაინიდან დაბრუნებულმა სამი შვილის დედამ თინათინ კედიამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იმ რთული გზის შესახებ ისაუბრა, რომელიც საქართველოში ჩამოსვლამდე ოჯახთან ერთად გამოიარა:

„ვცხოვრობდით კიევში. მართლა ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით. ერთ დღეს დილის ხუთ საათზე ბავშვს ვაჭმევდით პატარას და გაისმა ბომბების ხმა. თავიდან ასე არ შეგვშინებია. ვიფიქრეთ, რომ ერთი დაიბომბა, კიევზე არ წამოვა, დედაქალაქს ხომ ვერ გაბედავს, ხომ ვერ აიღებს, მოდი, დავრჩეთ. 15 წუთში ისევ ჩამოვარდა ბომბი, მერე 15 წუთში ისევ... გადავხედეთ ერთმანეთს და ვთქვით ორივემ: ომი დაიწყო.“

თინათინ კედიას თქმით, მის ოჯახს უკრაინიდან გამოსვლა გაუჭირდა, რადგან საცობები იყო და გადაადგილება ჭირდა:

„მე მინდა მოგითხროთ, რა მდგომარეობაში არიან უკრაინაში ადამიანები და მათი ემოციები გადმოგცეთ. ჩვენ მალევე წამოვედით. პირველივე დღეს მოვახერხეთ წამოსვლა. ყველამ იცის, როგორი საცობები იყო. ეს კადრები სულ ტრიალებდა. ექვსი საათი მოვუნდით კიევიდან გამოსვლას. გაჩერებებით ვიარეთ, ბავშვები მანქანაში იღლებოდნენ და ცოდვები იყვნენ. ძალიან სახიფათო იყო ეს პირველივე წუთიდან. ჩვენ ვინიცაში ვაპირებდით ჩასვლას. ორი გზა მიდის და ჩრდილოეთით მიმავალი განიერი გზა ავირჩიეთ. გზაში გავიგეთ, რომ ბელორუსიდან მოდიან და ის გზა უნდა გავიაროთ. იქვე მოვტრიალდით უკან, ისევ კიევში შემოვედით და სამხრეთ ნაწილიდან ხელახლა ჩავდექით საცობებში. საღამოს 10 საათზე ჩავედით ვინიცაში. ეს პატარა ქალაქია, სადაც საბავშვო საფეხბურთო ტურნირები იმართება. სასტუმროში 600 ბავშვი იყო მშობლების გარეშე მწვრთნელებთან ერთად. ორი გუნდი ხარკოვიდან იყო. მწვრთნელები დაძაბულები იყვნენ. მშობლები ურეკავდნენ, რომ ხარკოვში არ ჩაეყვანათ ბავშვები. 600 ბავშვი ტელევიზორში უყურებდა ამ ამბებს, ისხდნენ და ტიროდნენ.“

„ღამე ვინიცაში გავათენეთ და დარჩენას ვფიქრობდით. ეზოში გამოსულებმა დავინახეთ როგორ დავარდა თვითმფრინავი და შავი კვამლი ამოვიდა. მაშინვე გადავწყვიტეთ წამოსვლა. სამხრეთ უკრაინისკენ წავედით. იქ ორი ღამე გავჩერდით. მოლდოვის საზღვარზე გადავედით მეექვსე დღეს. მერე რუმინეთში გადავედით და იქიდან იყო ფრენა. ექვსი საათი მიყავით უკრაინა-მოლდოვის საზღვარზე საცობში. მანქანა ბევრი არ იყო. ყველა იყო მამა, რომელიც ემშვიდობებოდა ოჯახს და მერე მანქანით უკან ბრუნდებოდა. ამ დამშვიდობების ცერემონიას რომ უყურებ, ვერც დააჩქარებ. ყველა ამ ტრაგედიას ვუყურეთ. ჩემმა რამოდენიმე მეგობარმა ხარკოვში რვა დღე გაძლო. მერე თქვეს: ეს არ დამთავრდება და ჩვენი შვილების ემოცია, მათი მომავალი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ეს სახლი, სადაც ვცხოვრობთ. ამიტომ ნაწილი გამოვიდა ხარკოვიდან, ნაწილი ისევ იქ რჩება. მე უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო. უნდა დავბრუნდე, რომ თუ რამეში ვარ საჭირო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს. ჩემს შვილებს მხარში ედგნენ, ასწავლიდნენ, უხსნიდნენ. ახლა ჩვენი დროა, ახლა ჩვენ უნდა დავუდგეთ გვერდში,“- აღნიშნა თინათინ კედიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“


წაიკითხეთ სრულად