Baby Bag

„მივესალმებით ბავშვის მუდმივად გაყვანას კურორტებზე, ეს აბსოლუტურად სწორია,“ - პედიატრი ივანე ჩხაიძე

„მივესალმებით ბავშვის მუდმივად გაყვანას კურორტებზე, ეს აბსოლუტურად სწორია,“ - პედიატრი ივანე ჩხაიძე

პედიატრმა ივანე ჩხაიძემ ბავშვების კურორტზე ტარების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ კურორტებთან დაკავშირებით საზოგადოებაში ორ ურთიერთგამომრიცხავი დამოკიდებულება არსებობს:

„ბოლო პერიოდში ურთიერთგამომრიცხავი ინფორმაცია ვრცელდება ბაკურიანთან და კურორტებთან დაკავშირებით. ზოგი ფიქრობს, რომ ეს პანაცეაა და ყველაფრის მართვის შესაძლებლობაა. მეორე მოსაზრებაა, რომ ეს არაფერი არ არის. ეს არის ტყუილად დაკარგული დრო, ფული და ენერგია. ჩვენ რაღაც შუალედურ ვარიანტზე უნდა შევთანხმდეთ. მგონი, არ არსებობს არცერთი ადამიანი, რომელიც ჩათვლის, რომ თბილისიდან მთიან, ტყის მასივებით გარშემორტმულ კურორტზე ბავშვის გაყვანა ჯანმრთელობისთვის საზიანო იქნება. არავითარ შემთხვევაში! “

„თბილისის და არცერთი დიდი ქალაქის ჰაერი არ გამოირჩევა სისუფთავით. საქართველო მდიდარია მთის კურორტებით. ბავშვის გაყვანა, როგორც ზამთრის, ისე ზაფხულის განმავლობაში აბსოლუტურად სწორია. ჩვენ მივესალმებით ბავშვის მუდმივად გაყვანას კურორტებზე. არ უნდა გვქონდეს დიდი იმედი, რომ ეს ყველაფერს რადიკალურად შეცვლის. იქ არამხოლოდ ჰაერზე გადის ბავშვი, არამედ ეს არის ფიზიკური აქტივობის შესაძლებლობა. ფიზიკური აქტიურობა, მოძრაობა, ბავშვი არ არის ჩაკეტილი სახლში, ასევე არის მზის სხივების ზემოქმედება, რაც ასე გვაკლია პანდემიის განმავლობაში,“- აღნიშნულ საკითხზე ივანე ჩხაიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაშინება არის ჩვენი კომფორტისთვის და არა ბავშვზე ზრუნვისთვის,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

„დაშინება არის ჩვენი კომფორტისთვის და არა ბავშვზე ზრუნვისთვის,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა ბავშვის დაშინების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ მშობლები ასე საკუთარი კომფორტის გამო იქცევიან:

„საბოლოოდ ვებრძვით იმ ბიოლოგიურ ფენომენს, რომელსაც ჰქვია დაცულობა. თუ ბუა წამიყვანს, თუ მეტკინება, თუ დავეცემი, მაშინ როგორღა მიცავ?! ეს დაშინება არის ჩვენი კომფორტისთვის და არა ზრუნვისთვის. მაგალითად, კარადაა ოთახში. როგორ გავიგო კარადის თავზე რა არის, თუ არ ავძვერი. ამიტომ ვიწყებ რაღაც ფორმით იქ აძრომას. გვერდით მყოფი მოზრდილი აუცილებლად უნდა დამეხმაროს, ამწიოს, ცოცვაში მომეხმაროს, რომ დავიკმაყოფილო მოთხოვნილება და გავიგო რა არის იქ. ​ნაცვლად იმისა, რომ ავდგე და ბავშვს მივეხმარო, არ მინდა, რომ ავდგე და ბავშვს ვეუბნები: „არ ახვიდე.“ ბავშვი შეძვრა ავეჯის ქვეშ, მეუბნება, რომ შევძვრე. მე მიჭირს დაკუზვა, ამიტომ ვეუბნები: „გამოდი მანდედან, ეს არ არის სათამაშო ადგილი." ჩვენს კომფორტზეა ეს აწყობილი და არა ბავშვის.“

„რომ ვირბინო, არაფერი მოხდება, მაგრამ უცებ ყურში მესმის: „არ ირბინო, თორემ დაეცემი, გაოფლიანდები." ნეგატივით ხდება შეზღუდვა რაღაც ქმედების. მე თავს ვიბევებ წინასწარ, რომ ბავშვი სადღაც, როდესღაც აუცილებლად დაეცემა. როგორც კი დაეცემა, მაშინვე მზად ვარ, რომ ვუთხრა: ხომ გეუბნებოდი,“ - აღნიშნულ საკითხზე ბაკურ კოტეტიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ამ შაბათ-კვირას“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ამ შაბათ-კვირას“

წაიკითხეთ სრულად