Baby Bag

„ქოქოსის შაქარი არის ყველაზე ჯანსაღი ბუნებრივი დამატკბობელი, რომელიც გვაქვს,“- ენდოკრინოლოგი ლაშა უჩავა

„ქოქოსის შაქარი არის ყველაზე ჯანსაღი ბუნებრივი დამატკბობელი, რომელიც გვაქვს,“- ენდოკრინოლოგი ლაშა უჩავა

ენდოკრინოლოგმა ლაშა უჩავამ შაქრის სხვადასხვა ტიპებსა და მათ დადებით თუ უარყოფით მხარეებზე ისაუბრა:

„ბევრი ტიპის შაქარი გვაქვს ბაზარზე მოწოდებული. რაც შეეხება ყავისფერ შაქარს, ეს უფრო მარკეტინგული ხრიკია, ვიდრე სასარგებლო. ფსიქოლოგიურიად ასეა ზოგადად, რომ რაც უფრო ძვირია პროდუქტი, მით უფრო კარგი გვგონია ხოლმე. როდესაც ძვირია პროდუქტი, უფრო ნაკლებსაც ვიყენებთ, ვცდილობთ ცოტა დავხარჯოთ. ცნობა უნდა ვიცოდეთ, ნამდვილად არის ეს ყავისფერი შაქარი თუ არა. კარამელიზება ხდება თეთრი რაფინირებული შაქრის და იყიდება, როგორც ყავისფერი შაქარი. ლერწმისგან მიღებული ყავისფერი შაქარი შეიცავს გარკვეულ ვიტამინებსა და მინერალებს. მისი დამუშავება ამ ტექნოლოგიით ბევრად უფრო ძვირია, ვიდრე გათეთრება.“

„ქოქოსის შაქარი არის ყველაზე ჯანსაღი ბუნებრივი დამატკბობელი, რომელიც გვაქვს, თუ არ ჩავთვლით შაქრის სხვა შემცველებს, როგორიცაა სტევია. ზომიერება არის ყველაფერში მნიშვნელოვანი. ძველი ბერძნები ამბობდნენ, რომ ყველაფერი სამკურნალოა და ყველაფერი საწამლავია, მთავარია ვიცოდეთ დოზირება. რაც შეეხება თაფლს, თუ არ ჩავთვლით იმას, რომ არის ალერგიული პროდუქტი, მისი გამოყენება შაქრის ჩასანაცვლებლად მისაღებია. როდესაც ამბობენ, რომ ის უფრო ჯანსაღია, ეს მცდარია. რაფინირებული შაქრისგან განსხვავებით თაფლში არის სხვადასხვა ნივთიერება, რომელიც ორგანიზმზე დადებითად მოქმედებს, მაგრამ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ მასში არის მიკრობაქტერიები, რომელიც ორგანიზმზე უარყოფითად მოქმედებს. აქაც ზომიერებას აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა. შაქარი ჩვენთვის არ არის სასიცოცხლო ჩვენებით. მას ჩვენთვის დადებითი არაფერი არ მოაქვს,“- აღნიშნულ საკითხზე ლაშა უჩავამ ტელეკომპანია „POSTV”-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის პოსტი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

ფსიქოლოგმა თეო გუბიანურმა ბავშვსა და მშობელს შორის უსაფრთხო მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მიჯაჭვულობაში ვგულისხმობთ ემოციურ კავშირს. ეს კავშირი არ არის მხოლოდ ბავშვს და მშობელს შორის კავშირი, შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, რომელიც ზრუნავს ბავშვზე. ჩვილობიდან იწყება მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება. რა ფორმის იქნება მიჯაჭვულობა, ეს დამოკიდებულია მზრუნველ ადამიანზე. უსაფრთხო მიჯაჭვულობისას ბავშვს აქვს განცდა, რომ ვიღაც მასზე ზრუნავს და მხარს უჭერს. მას ეს შემდგომში განუზოგადდება გარემოზე, სამყაროზე. თუ მას ბავშვობიდან ასწავლეს, რომ ეს სამყარო და შენ ირგვლივ ადამიანები უსაფრთხოა და შეგიძლია ენდო, მას ეს გაჰყვება. მეორე ტიპის მიჯაჭვულობისას საფრთხის განცდაა. ეს მაშინ ხდება, როდესაც მას უვლიან, აჭმევენ, მაგრამ არ აქვთ მასთან ემოციური კავშირი.

ბავშვს რომ ვაწყენინებთ, გვგონია, რომ არაფერია, მეორე დღეს შემოვირიგებთ. ასე არ არის. იმას დრო უნდა, რომ ისევ გვენდოს. კარგად უნდა დავფიქრდეთ და დავგეგმოთ, როგორ მოვიპოვოთ ბავშვის ნდობა. ბავშვი რომ იზრდება, მიჯაჭვულობა, რომელიც ჩამოუყალიბდა, მოზარდობაში აისახება იმაზე, როგორ ურთიერთობას ამყარებს სხვებთან. შეიძლება ადამიანმა რაღაც მომენტში გადაიაროს არასანდო მიჯაჭვულობის ტრავმა, მოაგვაროს ამ ტრავმასთან თავისი ურთიერთობა.

ბავშვი რომ იბადება, ის იბადება და მან საერთოდ არ იცის ქცევის წესები, როგორ უნდა მოიქცეს. როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში. თუ იქ ყველაფერი წესრიგშია, მერე მივადგეთ ბავშვს. პრობლემა ვეძებოთ ჩვენში, უფროსებში. პიროვნული თვისებები გენეტიკურად განპირობებულია, მაგრამ ნახევარს იღებს ბავშვი გარემოდან, ამიტომ გარემოს დიდი ყურადღება უნდა მივაქციოთ,“- მოცემულ საკითხზე თეო გუბიანურმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად