„ბრონქიოლიტიც არის ვირუსით გამოწვეული. ამ ვირუსს ჰქვია რესპირატორულ-სინციტიური ვირუსი. წვრილი ბრონქების ანთება იშვიათად რთულდება ფილტვების ანთებით. ომიკრონის დროს უფრო ხშირად გვაქვს ტრაქეიტი, გაორმაგებული და გასამმაგებულია ვირუსული კრუპის სინდრომი, არაიშვიათად გვაქვს ბრონქიოლიტი და ამით კლინიკებში ბავშვები წვანან. რადგან ბრონქიოლიტის მიმდინარეობის თავისებურება არის სტვენითი ხმიანობა, ამდენად ეს ხელს უწყობს, რომ წვრილი ბრონქების ანთება არ გადავიდეს ფილტვების ანთებაში.“
ნუგზარ უბერის თქმით, პაციენტები ხშირად აპროტესტებენ, როდესაც ბროქნიოლიტის გამო კლინიკაში უხდებათ მკურნალობა:
„პაციენტებისგან ხშირად გამიგია: „ჩვენ თვითონ მოვუვლით ამ წვრილი ბრონქების ანთებას.“ არამც და არამც ასეთი მიდგომა მედიცინაში არ არსებობს. მიუხედავად იმისა, რომ ბრონქიოლიტი თვითგანკურნებადი დაავადება გახლავთ, მიმდინარეობს მსუბუქად, უფრო ხშირად საშუალო სიმძიმისაა, მაგრამ მას მაინც, გასნსაკუთრებით ექვს თვემდე ასაკში, სჭირდება ჰოსპიტალიზაცია. ამას ჩვენ ვახერხებთ რამოდენიმე დღის მკურნალობით.“
„მშობლები ხშირად ამბობენ: „რადგან ფილტვების ანთება არ აქვს ბავშვს და ანტიბიოტიკს არ იღებს, გაგვიშვით სახლში. ამ ინჰალაციას მეც გავუკეთებ სახლის პირობებში.“ თუ ბავშვმა საკვების მიღება შეწყვიტა, ის აუცილებლად უნდა მოთავსდეს ჰოსპიტალში. ომიკრონის დროს ხშირია ბრონქიოლიტი. როდესაც მშობელი კითხულობს: „რატომ წევს ჩემი შვილი ამ დიაგნოზით საავადმყოფოში?“ ბავშვს მონიტორინგი სჭირდება იმიტომ, რომ შესაძლო გართულებები მოსალოდნელია. ბრონქიოლიტის დროს ხანმოკლე დროში კლინიკური გამოვლინებების არასტაბილურობაა. ამ წუთას შეიძლება ხველა იშვიათი იყოს, სუნთქვის უკმარისობის გამოვლინება ნაკლები იყოს, მაგრამ ნახევარი საათის განმავლობაში მდგომარეობა მკვეთრად შეიცვალოს. ამ სიფრთხილის გამო ჩვენ ვურჩევთ ჰოსპიტალიზაციას, სწორ, კორექტულ მკურნალობას,“- აღნიშნულ საკითხზე ნუგზარ უბერმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.
