Baby Bag

„ეს არის შხამი ბავშვისთვის, ამ საზიზღრობის რეკლამას მე არ გავაკეთებ,“- გიორგი ფხაკაძე

„ეს არის შხამი ბავშვისთვის, ამ საზიზღრობის რეკლამას მე არ გავაკეთებ,“- გიორგი ფხაკაძე

პროფესორმა გიორგი ფხაკაძემ ბავშვების ხელოვნური კვების საკითხზე ისაუბრა და ძუძუთი კვების უპირატესობებს გაუსვა ხაზი:

„ხელოვნურ კვებაში არის მარტივი მომენტი. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციამ დაიწყო უხილავი ომი. ის ეწინააღმდეგებოდა დიდ კომპანიებს, რომლებმაც ხელოვნური კვების კომერციალიზაცია გააკეთეს და ფორმულებს აკეთებენ. ეს ერთის მხრივ, კარგია, დედებს და ოჯახებს ეხმარება. ბოლო 30 წლის განმავლობაში ძალიან ბევრი კვლევა ჩატარდა. ვრცელდება ინფორმაცია, რომ ხელოვნური კვება კარგია, ვიტამინებია. ეს არის ყველაფერი ტყუილი. ამ საზიზღრობის რეკლამას მე არ გავაკეთებ.“

„რაც შეეხება დედებს, მესმის, რომ ძალიან ბევრ დედას ფიზიკურად არ უყვარს ამის გაკეთება, მაგრამ ასევე, ეს კომპანიები მილიონებს ხარჯავენ იმიჯის შესაქმნელად, რომ დედა, რომელიც ხელოვნურ კვებას გამოიყენებს, ის თურმე კარგი დედაა. ახალშობილი რომ იბადება, პედიატრთან მიდიხართ, ის გაძლევთ და გეუბნებათ, რომ ეს არის ძალიან კარგი ფორმულა. ეს არის, შხამს რომ მისცემ ადამიანს და ეუბნები, რომ ეს ძალიან კარგია შენთვის, მოიწამლე და მოწამლე შენი შვილები. თუ „Fake news”-ი გინდათ, ეს არის, რომ ეს „პარაშოკი“ ძალიან კარგია ბავშვისთვის. ეს არის შხამი ბავშვისთვის. დედის ძუძუზე უკეთესი დედამიწაზე არაფერი არ არის გამოგონებული. დედის ძუძუზე გაზრდილი ბავშვი არის უფრო ჭკვიანი. ეს არის დამტკიცებული და ეს არის ფაქტი. თუ თქვენი ბავშვი ხელოვნურ საკვებზეა გაზრდილი და ჭკვიანია, წარმოიდგინეთ, დედის ძუძუზე რომ ყოფილიყო, რა ჭკვიანი იქნებოდა. დასკვნები თვითონ შეგიძლიათ გააკეთოთ,“ - აღნიშნა გიორგი ფხაკაძემ.

​წყარო

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი... ბავშვს სჭირდება ჩარჩო,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ სწავლის პროცესში ბავშვისადმი ძალადობრივი მეთოდების გამოყენების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა:

„ვიღაც იტყვის, რომ მე-19 საუკუნეში ჯოხი იყო სწავლების ყველაზე გავრცელებული მეთოდი. მშვენივრად სწავლობდნენ ეს ბავშვები. კონტექსტს აქვს დიდი მნიშვნელობა, იმ გამღიზიანებლებსა და სტრესორების რაოდენობას, რომელსაც ჩვენი ტვინი განიცდის. XXI საუკუნეში მათი დათვლა არის შეუძლებელი. ჯოხი არაფერი არ არის ამათთან შედარებით, რა სტრესორებმაც შეიძლება ადამიანზე იმოქმედოს. ერთი მხრივ, ჩვენ არ ვმართავთ ჩვენი შვილების ქცევას ბავშვობაში. ვფიქრობთ, რომ ეს მისი თავისუფლების შეზღუდვაა. მეორე მხრივ, ჩვენ ვიჭრებით მის თავისუფალ სივრცეში, სადაც მან არჩევანი თვითონ უნდა გააკეთოს.

ძალიან ხშირად მშობელი 6 წლის ბავშვს არ შეეკითხება და ისე შეიყვანს უცხოენოვან სკოლაში. მერე შეიძლება იყოს სერიოზული ტრაგედიები ამასთან დაკავშირებით. იმან მომავალი უკვე განუსაზღვრა შვილს. სწორიც არის, რომ ბავშვს ჰქონდეს საშუალება სხვა ენაზე რაღაცები გააკეთოს, მაგრამ ამ შემთხვევაში ჩვენ არ ვუყურებთ ბავშვის შესაძლებლობებს, მის არჩევანს. მთავარი საზღვარი რა არის აქ? ვიღაც გეტყვის: ე.ი. ყველაფრის უფლება უნდა მივცე ბავშვს? საბოლოო ჯამში ასე ხდება. თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი. თავისუფლება ნიშნავს თავისუფალ არჩევანს შეზღუდულ პირობებში. თუ ჩარჩო არ არსებობს, ვხედავთ რა ხდება საზოგადოებაში. ბავშვისთვის ჩარჩო არის ოჯახში დაწესებული წესები, ზნეობრივი კატეგორიები, რომელშიც ბავშვი იზრდება. ჩვენ ვცხოვრობთ უჩარჩოო ქვეყანაში. არც ჩვენ გვაქვს ჩარჩო, ამიტომ ერთმანეთის პერსონალურ სივრცეებში ვიჭრებით. არც დიდი ჩარჩო არ არსებობს. არჩევანის გაკეთება ხდება არა ზნეობრივი კატეგორიით, არამედ როგორც მაწყობს. ეს ბარბაროსულ საზოგადოებას ახასიათებს,“- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

წაიკითხეთ სრულად