Baby Bag

თუ მშობელი გადაჭარბებულად არის ფოკუსირებული ბავშვის გარეგნულ იერსახეზე, ეს შეიძლება კვებითი აშლილობების წამახალისებელი გახდეს - ფსიქიატრი ქეთი აბდუშელიშვილი

თუ მშობელი გადაჭარბებულად არის ფოკუსირებული ბავშვის გარეგნულ იერსახეზე, ეს შეიძლება კვებითი აშლილობების წამახალისებელი გახდეს - ფსიქიატრი ქეთი აბდუშელიშვილი

ფსიქიატრმა ქეთი აბდუშელიშვილმა მშობლების მხრიდან შვილის გარეგნული იერსახეზე ზედმეტი ფოკუსირების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა:

„მნიშვნელოვანია, თუ ბავშვს ადრეული ასაკიდანვე აქვს დაყენებული მოთხოვნები და მოლოდინები, თუ რას ნიშნავს მშობლის კმაყოფილება მის გარეგნულ იერსახესთან დაკავშირებით. ვთქვათ, გადაჭარბებულად არის ფოკუსირებული მშობელი მის გარეგნულ იერსახეზე, ცალსახად ყოველთვის წაახალისებს და ხაზს უსვამს, რომ აი, რა კარგად გამოიყურები, შეიფერთხე ცოტა, ასეთი ტიპის მინიშნება არცთუ ისე კარგია.“

ქეთი აბდუშელიშვილის თქმით, გარეგნობასთან დაკავშირებით ნეგატიური შენიშვნების მიცემა უარეს შედეგს იძლევა:

„კიდევ უარესია, თუ მშობელი ბავშვს ეტყვის: „ცოტა მოსუქდი პანდემიის დროს.“ მშობელი მისგან მოელის, რომ იყოს იდეალური ფორმების მქონე. მით უმეტეს, ​გარეგნობის რომელიღაც არცთუ იდეალურ მხარეზე ხაზგასმა, სულ ამის ირგვლივ ტრიალი არ არის კარგი. კვებითი აშლილობების დროს მთავარი არის, რომ ადამიანის თვითიდენტიფიცირება და მეობა ეფუძნება იმას, თუ როგორ გამოიყურება გარეგნულად.“

„გარეგნულად კარგად გამოვიყურები, თუ გამხდარი ვარ და კატასტროფის ტოლფასია, თუ მომატებული ვარ. ეს უკვე ადრეული ასაკიდანვე აქვს დასწავლილი მოზარდს. ამიტომ ძალიან მნიშვნელოვანია მშობლისგან მიწოდებული მხარდამჭერი სტრუქტურა, ყველაფერი ის, რასაც მშობლობა ჰქვია. აქ მცირე შეცდომების დაშვებაც კი საკმაოდ მწვავედ ვლინდება მოზარდობის ასაკში. ამას ემატება კიბერ სივრცე და თანატოლების მხრიდან აღიარება იმ შემთხვევაში, თუ გამხდარია და მოსაწონია,“ - აღნიშნულ საკითხზე ქეთი აბდუშელიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

რა კომპლექსები აწუხებთ მოზარდებს და რამდენად დიდია მშობლის როლი ასეთ დროს?
რა კომპლექსები აწუხებთ მოზარდებს, რა მიზეზებით ჩნდება და რამდენად დიდია მშობლის როლი ასეთ დროს? - ამ საკითხებზე ​MomsEdu.ge ფსიქოლოგ ანა მეუნარგიასესაუბრა.  - ქალბატონო ანა, მოზარდებში...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მოზარდების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა:

„გარდატეხის ასაკის ადამიანს უხარია საზრისის ძიება, კომუნიკაცია, ურთიერთობა. დღეს რა არის? სრულიად სერი სკოლა, ძალიან მოსაწყენი გაკვეთილები, კომუნიკაცია ნული. საწყალი მშობლები დარბიან სამსახურებში, რომ შვილებს კარგი მომავალი მისცენ, თანხები იშოვონ. რა ქნას მშობელმა? ურთიერთობის თავი აღარ აქვს. საინტერესო სკოლას ვერ ვთავაზობთ ბავშვს, სადაც სიხარულით გაიქცევა, რომ ექსპერიმენტი ჩაატაროს. ეზოს რაც შეეხება, ჩემს ეზოში, ჩემი ბავშვობისგან განსხვავებით, ახლა დიდი ამბავია-მეთქი რომ გითხრათ, მოგატყუებთ. ზოგ სახლს საერთოდ ეზო არ აქვს. თანამედროვე ურბანულ გარემოში გამოდიხარ პირდაპირ ქუჩაზე, შეიძლება მანქანა დაგეტაკოს.

მე რა გავაკეთო მოზარდი რომ ვარ და საინტერესო ცხოვრება მინდა. სად შეიძლება რეალიზაცია გავუკეთო ამ ჩემს გაქანებას? ცხადია, მე ამას ვაკეთებ ინტერნეტში. ისმის კითხვა: ეს კარგია თუ ცუდია? გააჩნია, ამას საიდან შევხედავთ. ცუდია იმ კონტექსტში, რა კონტექსტშიც ჩვენ ვცხოვრობთ, იმიტომ, რომ ეს არის ერთადერთი საშუალება. „ლურჯი ვეშაპი“ ახსენეს აქ და მსგავსი ტიპის რაღაცები რა ფენომენია? საკუთარი თავის გამოცდა გინდა, სარისკო თავგადასავლები გინდა, გამოწვევაა ეს შენთვის. ადრენალინის აწევა მოზარდობის ასაკში არის სასიამოვნო. ეს არის ანკესი. არის ახალი ურთიერთობები, რომელიც არ არის რეალური ურთიერთობები. ყველა ჩვენგანს ახსოვს თავისი თავი მეათე კლასში, ყველას რომ იცნობ შენ გარშემო. ახლა ამის საშუალება არ ვიცი რატომ არ არის. შენ კოლექციას აგროვებ, გამოცდილებას იღებ. დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ, ვისთან ურთიერთობენ. ჩვენ ეს არ ვიცით. ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად თავიანთი ოჯახებით. ჩვენ ერთმანეთთან დავდიოდით ოჯახებში. ახლა ვინ ვისთან მიდის, აღარ ვიცი უკვე როგორ არის ახალ ცხოვრებაში, ეს სჭირდებათ ამ ბავშვებს,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „პულსი“ 

წაიკითხეთ სრულად