Baby Bag

„ეს არის საშიში ნიშანი იმისა, რომ ჩვენი ბავშვები ემოციურად კარგად არ არიან,“ - თამარ გაგოშიძე

„ეს არის საშიში ნიშანი იმისა, რომ ჩვენი ბავშვები ემოციურად კარგად არ არიან,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში დეპრესიის შემთხვევების ზრდის ტენდენციის შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ საქართველოში მსგავსი პრობლემა ბევრ ბავშვს აქვს:

„ჩვენ ვატარებდით კვლევას გარდატეხის ასაკის ბავშვებში. აღმოჩნდა, რომ კვლევის მონაწილეთა ნახევარს დეპრესიის ნიშნები ჰქონდა. ეს არის საშიში ნიშანი იმისა, რომ​ ჩვენი ბავშვები ემოციურად არ არიან კარგად. ეს ამ ბავშვების ბრალი არ არის. მშობლებისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, იცოდნენ, რა ნიშნები აქვს დეპრესიას ბავშვებში.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, ბავშვებში აგრესიული ქცევა ხშირად დეპრესიის გამოვლინებაც არის:

„ბავშვებში აგრესიული ქცევა დეპრესიის ნიშანიც არის. უცებ აგრესიული გახდა ბავშვი, ხშირად ტირის, ეს დეპრესიის ნიშნებია გარდატეხის ასაკამდე. გარდატეხის ასაკში ცოტა სხვანაირად ვლინდება დეპრესია. ბავშვები ჩაკეტილები ხდებიან. ამის დიფერენცირება ისედაც ძალიან ძნელია.​ გარდატეხის ასაკი ძალიან სპეციფიკურია. რთულია იმის გაგება, ეს გარდატეხის ასაკის ბრალია, თუ დეპრესიის, როდესაც ბავშვი ჩაკეტილი ხდება, არავის არ ენდობა. ეს ისედაც ასე ხდება ამ ასაკში.“

„როდესაც ბავშვის ყოველდღიურობა ირღვევა და ეს ყველანაირ ზღვარს სცილდება, ბავშვისთვისაც საზიანო ხდება, ოჯახური ცხოვრებაც ირღვევა, ამ შემთხვევებზეა საუბარი. სამწუხაროდ, ჩვენ ერთმანეთისთვის არ გვცალია. ბავშვი აქამდე არ უნდა მივიდეს. ყოველთვის ყველა მშობელს ვეუბნები, რომ ნახევარი საათი შეიძლება მოძებნო. არასდროს არ ჩაიკეტება ასე ბავშვი, რომელსაც ექნება შენთან ყოველდღიურად ნახევარსაათიანი საუბრის შესაძლებლობა. ჩვენ ბავშვებთან ვურთიერთობთ მარტო მოთხოვნის ტონით. ამხელა თანხას ვიხდით მის სწავლაში, გვინდა, რომ იყოს საუკეთესო. სულ ამით ვიწყებთ: „აბა, რა გააკეთე?“ ​ემოციისთვის დრო არ რჩება,“ - აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ეს არის ჩვენი ვაი-პედაგოგიკა. სანამ ეს არ დამთავრდება საქართველოში, გაიზრდებიან მოძალადე...
​ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში ბულინგისა და ჩაგვრის პრობლემაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ პრობლემას სკოლა და ოჯახი ერთად უნდა დაუპირისპირდეს:„მასწავლებელს, რომელსაც ცხოვრება არ უხარია, აქვს...

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, ფსიქოლოგი სოფო მელაძე.
- როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ ხანდახან შეიძლება წააგოს და არ უნდა გაღიზიანდეს?
- პირველ რიგში, გაღიზიანებას წაგების დროს ხელს ძალიან უწყობს ოჯახური გარემო. თუ ბავშვის მშობლები ზედმეტად მომთხოვნები და კრიტიკულები არიან, მაგალითად, წადი, ახლა ითამაშე და მოიგე, არ წააგო, იცოდე - ამ მესიჯით ბავშვი აუცილებლად ეცდება ყველანაირი გზით მოგებას და წაგების შემთხვევაში ძალიან გაღიზიანდება.
მნიშვნელოვანია, მიუხედავად გაღიზიანებისა, ბავშვი არ მოვარიდოთ მსგავს სიტუაციებს, პირიქით, ვიმუშავოთ ამის გამოსწორებაზე, რომ უფრო ნაკლებად ემოციურად აღიქვას წაგება. არ ავუკრძალოთ ემოციების გამოხატვა, რადგან აქვს უფლება, იყოს მოწყენილი და გაბრაზებული როცა წააგებს, მაგრამ არა თვითდამაზიანებელი ან სხვისი დამაზიანებელი ქცევითი გამოხატულებით. აქ მნიშვნელოვანია დროც, ეს პროცესი არ უნდა გაგრძელდეს წაგებიდან 1-2 საათის შემდეგაც. შეიძლება ახსოვდეს, მაგრამ ემოციური ფორმა ნელ-ნელა უნდა დასტაბილურდეს.
როგორ ავუხსნათ წაგება? ალბათ, მოდელირებით. ხშირად დედამაც წააგოს, მამამაც, ოჯახის სხვადასხვა წევრმა და ეს სოციალურად მისაღები ფორმით გამოხატონ ფრაზით - „არაუშავს, სხვა დროს იქნებ მოვიგო, კიდევ მექნება თამაშის შანსი.“
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ წაგების მომენტში, როცა პირველი ემოციური ფონი გადაივლის, მიმართოთ ბავშვს და პროცესზე გაუმახვილოთ ყურადღება და არა შედეგზე - „დღეს რა კარგი თამაში იყო არა?“ „როგორ ვიცინეთ, როგორ ვიმხიარულეთ, მამას რომ ფეხი გაუცურდა გახსოვს?“ გაუმახვილეთ ყურადღება საინტერესო და სასაცილო დეტალებზე, უთხარით გარკვეული მოქმედება რა კარგად გააკეთა - „მაინც რა მაგარი გოლი იყო წეღან, რა ძლიერი ხარ!“
საითაც მივმართავთ ბავშვის ყურადღებას, მასზე გაამახვილებს. ვასწავლოთ აქედანვე პროცესით ტკბობა.
- გარდა მხარდაჭერისა, რა ქცევა შეგვიძლია შევთავაზოთ?
- „ერთად კეთება“. წარმოიდგინეთ, როცა არ გრძნობთ თავს კარგად და რაღაც არ გამოგდით, როგორი სასიამოვნო მოსასმენია, როცა ვინმე დახმარებას გთავაზობს და ცდილობს გაგაკეთებინოს უკეთესად. ჩვენ შეგვიძლია დავპირდეთ, რომ ერთად გავაკეთებთ ამას, სანამ უკეთესი შედეგი არ ექნება და დავეხმარებით.
გამოიყენეთ საინტერესო ფილმები და ანიმაციები, სადაც ნაჩვენებია, რომ მთავარი გმირებიც მარცხდებიან ზოგჯერ, წიგნის პერსონაჟებიც, მაგრამ ისინი არ ნერვიულობენ ბევრს, სხვა დროს ისინი მოიგებენ.
- თუ მას არ ვუბიძგებთ გააცნობიეროს წაგება, რა უარყოფითი შედეგი შეიძლება გამოიღოს ამან მომავალში?
- პირველ რიგში, გაუჭირდება მომავალში ჯანსაღი თვითშეფასების შენარჩუნება, ძალიან თვითკრიტიკული იქნება, შესაძლოა თავი აარიდოს ყველანაირ საინტერესო გამოწვევას იმის შიშით, რომ არ წააგოს. შესაძლოა გაუჭირდეს ურთიერთობების დამყარება, რადგან ის ორიენტირებულია მხოლოდ საკუთარ გამარჯვებაზე და ნაკლებად გუნდურია. როცა ჩვენ ვსწავლობთ დამარცხებას, მეტად ემპათურებიც ვხდებით იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სხვა დროს წააგებენ. 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად