Baby Bag

„ეს ფილმი ძალიან ძვირფასი ფილმია, რომელიც მინდა, რომ ყველა ადამიანმა ნახოს,“ - ნათია ფანჯიკიძის რეკომენდაცია მშობლებს

„ეს ფილმი ძალიან ძვირფასი ფილმია, რომელიც მინდა, რომ ყველა ადამიანმა ნახოს,“ - ნათია ფანჯიკიძის რეკომენდაცია მშობლებს

ფსიქოლოგმა ნათია ფანჯიკიძემ ბავშვებში სიყვარულის დეფიციტის პრობლემაზე და მისგან გამოწვეულ სირთულეებზე ისაუბრა:

​ადამიანი, რომელსაც სიყვარულის დეფიციტი აქვს, ემსგავსება ურჩხულს. რაც უფრო მეტად ემსგავსება ის ურჩხულს, მით უფრო ძნელი ხდება მისი შეყვარება. აქედან გამომდინარე ის უფრო საშინელ წრეზე მიდის. უნდა გაუმართლოს და გამოჩნდეს იშვიათი ადამიანი, რომელიც მას დიდი მოთმინებით გაჰყვება. რაც მთავარია, მხოლოდ მოთმინებაც არ კმარა. მთავარია გამოჩნდეს ადამიანი, რომელიც სწორად ამოიცნობს რა სჭირდება მას და ამოავსოს ეს ნაპრალი.“

ნათია ფანჯიკიძემ ყველას ურჩია ნახონ ფილმი „საოცრება,“ რომელიც აღმზრდელობით თემატიკაზეა:

​მე გაზიარებული მქონდა ფილმი, მგონი, „საოცრება“ ერქვა. ეს ფილმი მხატვრული თვალსაზრისით ჩემთვის არაფერს არ წარმოადგენს. მე ზოგადად ხელოვნებაში არ მიყვარს ნამდვილი ან ნამდვილთან მიმსგავსებული ამბები. ვთვლი, რომ ხელოვნება უნდა ემსახურებოდეს წარმოსახვას და ჯადოქრობას. ეს ფილმი ძალიან ძვირფასი ფილმია, რომელიც მინდოდა, რომ ენახა ყველა ადამიანს. არის ასეთი აღმზრდელობითი თემატიკა ფილმებშიც. ასეთი თემატიკა არის წიგნებშიც. ხელოვნებაში განვლილი ფსევდო განცდა ჩვენ გვიმუშავებს დამოკიდებულებას რაღაც ფაქტების მიმართ.“

„მნიშვნელოვანია ფსიქოლოგიური ველი, აღზრდა და გარემო, რომელშიც თქვენ ხართ. ძალიან მოქმედებს, თქვენს ოჯახში რა ითვლება ტრაგედიად, უბედურებად, რა დროს ეცოდებოდათ თქვენს დედას და მამას ადამიანი. მშობლების აღზრდა ყველაზე ძნელია, იმიტომ, რომ მშობლებს ძალიან უჭირთ შვილის დაბადება. მათ უნდათ, რომ სურვილები, რომლებიც თვითონ ვერ აისრულეს, თავს მოახვიონ შვილებს და განხორციელდნენ შვილში. მშობლებს აქვთ ილუზია, რომ შვილი არის მათი უკვდავება. ასეთი ზრუნვა, რომელიც მოითხოვს, რომ შენ იყო მშობლის ასლი, რეალურად არ არის ზრუნვა. ეს არის მშობლის მიერ განხორციელებული ვამპირიზმი. მას უნდა, რომ შენ მუდმივად იყო მის მუცელში. ეს არის ყველაზე დიდი და მტკივნეული პრობლემა. ​ზედმეტი ზრუნვა არის ვამპირიზმი გაფორმებული ზრუნვის სახელით. ზედმეტი ზრუნვა და ადამიანის დაინვალიდება არის ჩვეულებრივი ბოროტება და არაფერი საერთო არ აქვს სიყვარულთან. არასდროს ბავშვს არ უნდა გაუკეთოთ ის, რისი გაკეთებაც მას თვითონ შეუძლია,“- აღნიშნა ნათია ფანჯიკიძემ.

​წყარო 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

ფილმი, რომელიც ყველა მასწავლებელსა და მოსწავლეს ნანახი უნდა ჰქონდეს
​MomsEdu​.GE გთავაზობთ ფილმს - „საოცრება“, რომელსაც აუცილებლად სანახავ ფილმთა სიაში შეიყვანთ. ფილმი დაფუძნებულია ნიუ-იორკ ტაიმსის ამავე დასახელების ბესტსელერ წიგნზე. როგორია ფ...
5 საბავშვო ფილმი, შაბათ-კვირას საყურებლად
არაფერი სჯობს შვილებთან დივანზე ჯდომას და საყვარელი ფილმების მათთან ერთად ყურებას. გთავაზობთ 5 საოჯახო ფილმს, რომელსაც პატარებთან ერთად თქვენც სიამოვნებით უყურებთ. 1. ​შეუდარებელი მისტე...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენ ყოველთვის ვაბრალებთ, რომ ეს არის ხასიათი. ეს არ არის ხასიათი, ბავშვი მოდელად იღებს მშობელს,“ - მაია ნანიტაშვილი

„ჩვენ  ყოველთვის ვაბრალებთ, რომ ეს არის ხასიათი.  ეს არ არის ხასიათი, ბავშვი მოდელად იღებს მშობელს,“ - მაია ნანიტაშვილი

ბავშვთა ფსიქოლოგმა მაია ნანიტაშვილმა ბავშვებში აგრესიის მიზეზებსა და მშობლების მიერ გამოყენებულ აღზრდის მეთოდებზე ისაუბრა. მისი თქმით, როდესაც ბავშვის აგრესიული ქცევა მის ხასიათს ბრალდება, ეს არასწორია:

„ჩვენ არ ვიბადებით ხასიათით. ეს არის გენეტიკა, რისი პროვოცირებაც ხდება გარემოდან. ჩვენ ყოველთვის ვაბრალებთ, რომ ეს არის ხასიათი, რაც მარტივი გამოსავალია. ეს არ არის ხასიათი. ეს არის, როდესაც ბავშვი იდენტიფიკაციას გადის მშობელთან, ემსგავსება მას. დედა აბრალებს, რომ მამას ჰგავს, მამა ამბობს, რომ დედას ჰგავს. ბავშვი იმ გარემოში იზრდება, სადაც მსგავსება ხდება. ​ის მოდელად იღებს მშობელს. დავუშვათ, რომ ლეკვი გავზარდოთ სხვა ცხოველებთან. ის ​აუცილებლად იქნება ქცევის გადამღები. ასე ვართ ჩვენც, ადამიანები, ვიღებთ ქცევას. ჩვენ ამას ვარქმევთ შემდეგ ხასიათს უბრალოდ. ეს არის ქცევის მოდელი, რომელსაც ჩვენ ვირგებთ.“

მაია ნანიტაშვილის თქმით, მშობელმა ბავშვთან ურთიერთობისას ყოველთვის უნდა გაითვალისწინოს მისი ასაკი:

„დიდი მნიშვნელობა აქვს ასაკს. ოთხი წლის ასაკი არის ჯიუტობის ხანა.​ ბუნებრივია, ეს ასეც უნდა იყოს. ამ დროს ბავშვი თითქოს გამოხატავს აგრესიას, მაგრამ ეს აგრესია არ არის. ის ამბობს: „მინდა, მე უნდა გავაკეთო.“ ჩვენ ამას აგრესიას ვერ დავარქმევთ. მშობლებს ერთადერთი რჩევა მინდა მივცე, რომ გაუმარტივდეთ ცხოვრება და ურთიერთობა ბავშვებთან. მოიძიონ მარტივი ინფორმაციები, განვითარების ​რა საფეხურზეა მათი შვილი და ამ საფეხურზე რა ქცევა ვლინდება. ზოგჯერ მშობელი ნორმად არ თვლის იმას, რაც ნორმაა. გადაჭარბებული მოლოდინების ქონა არის ძალადობა. ძალიან ხშირია, როდესაც დედამ ცეკვას დაანება თავი და შვილს აიძულებს, რომ იცეკვოს. ამ დროს არ უნდა ბავშვს ცეკვა. პრობლემა ის არის, რომ ფიზიკური ძალადობა ჩანს, ხოლო ემოციური ძალადობა არ ჩანს.“

თუ ბავშვი აგრესიას გამოხატავს, პირველ რიგში, რაც მშობელმა უნდა გააკეთოს, ეს არის თვითონ იყოს დარწმუნებული იმაში, რასაც აკეთებს. ემოცია უნდა იყოს მყარი ბავშვთან მიმართებაში. მაგ. მე ვარ დაღლილი და ბავშვს ვეუბნები, რომ დღეს ვარ დაღლილი და ვერ გეთამაშები. თუ ბავშვი ამას არ ითვალისწინებს, უნდა ვუთხრათ მის ენაზე: „შენ ხომ ყოფილხარ დაღლილი.“ ამის შემდეგ ხდება ის, რომ მე ამ გადაწყვეტილებაში მყარი ვარ. ​მე ვიცი ნამდვილად, რომ ვერ შევძლებ მასთან თამაშს და არც ველოდები ისტერიკას. მერე მანიპულაციის სწავლა ხდება ბავშვებში,“ - აღნიშნულ თემებზე მაია ნანიტაშვილმა ტელეკომპანია GDS-ის გადაცემაში „შუადღე GDS“ ისაუბრა.

წყარო: ​შუადღე GDS

წაიკითხეთ სრულად