Baby Bag

„არ გადაუზარდოთ ბავშვს სიფრთხილე შიშში! შიში მხოლოდ დამცირებაა, ვამცირებთ იმას, ვისაც ვაშინებთ,“- შალვა ამონაშვილი

„არ გადაუზარდოთ ბავშვს სიფრთხილე შიშში! შიში მხოლოდ დამცირებაა, ვამცირებთ იმას, ვისაც ვაშინებთ,“- შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ბავშვებში შიშის ფენომენის აღმოცენების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ შიში არ არის ადამიანის თანდაყოლილი თვისება, ის შეძენილია:

„შიში თანდაყოლილი თვისება არ არის. ადამიანი არ იბადება შიშით. ის იბადება სიფრთხილის განცდით. ფრთხილი უნდა იყო, ცხოვრებას ითვისებ, ბევრი რამ შენთვის გაურკვეველია, ბილიკი არ გაქვს გაკვეთილი. სიფრთხილე გვმართებს ყოველთვის. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ვშფოთავდეთ და გვეშინოდეს. შიში ჩვენი სისუსტეა. ​თანდაყოლილი სიფრთხილე უნდა ვზარდოთ ჩვენში და ბავშვშიც უნდა ვზარდოთ. იქამდე კი არა, როგორც მოთხრობებშია აღწერილი, გაგანია სიცხეში წვიმის შიშით კაცი რომ ქოლგით გამოდის. ასეთი შფოთვა და შიში უგუნურებამდე მიგვიყვანს.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, შიში ვერ გვიხსნის განსაცდელისგან და უმჯობესია, ფრთხილები ვიყოთ, ვიდრე გვეშინოდეს:

„ნათქვამია: „შიში ვერ იხსნის სიკვდილსაო.“​ სიფრთხილე გვმართებს და არა შიში. სიფრთხილე ბავშვშიც უნდა აღვზარდოთ და ჩვენს თავშიც. ხომ არ ხდება ისე, ჩემო ძვირფასო მშობლებო, რომ თვითონ ვზრდით ჩვენს ბავშვებში შიშს?! ეს სიფრთხილე შეიძლება შიშში გადაიზარდოს, თუ ბავშვს სწორ გზაზე არ დავაყენებთ. როდესაც პატარა ბავშვს ვეუბნებით: „გაუშვი, ხელი არ ახლო, იქ არ მიხვიდე,“ ეს სიფრთხილეს ართმევს ბავშვს და მის ნაცვლად შიშს ნერგავს. სიფრთხილეს არავინ არ ზრდის ჩემში, მარტო მეუბნებიან, რომ ცუდი ამბავი მოხდება.“

„არ გადაუზარდოთ ბავშვს სიფრთხილე შიშში. ჩვენ არაფრის არ უნდა გვეშინოდეს. სიკვდილი ერთია, ყველას მოგადგებათ, თუმცა ყველას გისურვებთ ძალიან დიდხანს სიცოცხლეს. მოგვადგება სიკვდილი კარს და შიში გვიხსნის?! იქნებ ცნობისმოყვარეობით უნდა მივიღოთ ყველაფერი, რომ ვნახოთ: აბა ეს რაღა ყოფილა?! ჩვენი ბავშვები გმირებად უნდა გავზარდოთ. ჩვენ თვითონ გმირები უნდა ვიყოთ. შიში მხოლოდ დამცირებაა. ჩვენ თვითონ ვმცირდებით და იმათაც ვამცირებთ, ვისაც ვაშინებთ. ​შევეშველოთ ბავშვს, რომ თანდაყოლილი სიფრთხილე არ გადაეზარდოს შიშში. სიფრთხილე, გონივრული ქცევები, წინდახედულება, ეს ყოველთვის უნდა აღვზარდოთ ბავშვში. ბავშვს უნდა ვუთხრათ: „ნუ გეშინია, შვილო, მიდი! მე შენთან ვარ მშველელი!“ როდესაც ბავშვი გრძნობს, რომ აქვს მხარდაჭერა, მასში შიში არ აღმოცენდება,“ - აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო:​ „ამონაშვილის აკადემია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ბავშვს ენდეთ მაშინ, როდესაც ის გატყუებთ, არასდროს არ ამხილოთ ტყუილებში,“ - შალვა ამონაშვი...
​აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს შვილებისადმი ნდობის გამოჩენისკენ მოუწოდა და ურჩია, რომ ბავშვს მაშინ ენდონ, როდესაც ის ცრუობს:„ერთი მეთოდი არის ნდობა თქვენი შვილების მიმართ. ​ბავშვს ენდეთ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მავნე ჩვევა შეგვიძლია დავარქვათ, როდესაც ბავშვი სასიცოცხლო დროის დიდ ნაწილს დღის გამავლობაში უთმობს კომპიუტერს,“- ნათია ფანჯიკიძე

„მავნე ჩვევა შეგვიძლია დავარქვათ, როდესაც ბავშვი სასიცოცხლო დროის დიდ ნაწილს დღის გამავლობაში უთმობს კომპიუტერს,“- ნათია ფანჯიკიძე

ფსიქოლოგმა ნათია ფანჯიკიძემ ბავშვების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ თანამედროვე ბავშვს კომპიუტერთან ურთიერთობას ვერ აუკრძალავ:

„სიტყვას „მავნე ჩვევა“ მე საერთოდ არ ვიყენებ. როგორ შეიძლება 21-ე საუკუნის ბავშვს ავუკრძალოთ ტექნოლოგიასთან ურთიერთობა?! ბავშვს არ უნდა ავუკრძალოთ! ჩვენთვის რომ სარეცხ მანქანასთან ურთიერთობა აეკრძალა ვინმეს და ბებიაჩემს რომ ეთქვა გაკრახმალებული თეთრეული სჯობსო, იგივეა. ვერაფრით ვერ ავუკრძალავთ ბავშვს. ჯერ ერთი უამრავ ინფორმაციას იძიებს. დღეისთვის მას შეიძლება არ ჰქონდეს მოთმინება, რომ ენციკლოპედია გადმოიღოს და მისთვის საინტერესო რამე ტომეულებში ეძებოს.“

„მავნე ჩვევა შეგვიძლია დავარქვათ, როდესაც ბავშვი სასიცოცხლო დროის დიდ ნაწილს დღის გამავლობაში უთმობს კომპიუტერს. ასეთ შემთხვევაში ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვის ინდივიდუალური მდგომარეობა. ყოველი ვირტუალური რეალობა არის გაქცევა, ისევე როგორც გაქცევა ნარკოტიკით, ალკოჰოლით. საინტერესოა, რა ხდება ამ ოჯახში: ხომ არ არის ღრიანცელი? ხომ არ არის ჩხუბი? ხომ არ არის ზედმეტი ზეწოლა ბავშვზე, რომლისგანაც მას სჭირდება გაქცევა. ეს ერთგვარი აუტისტური პოზიციაა. შესაძლებელია, ბავშვი დაყრუვდეს ყველაფრისთვის და წავიდეს იქ, სადაც მისთვის უფრო დაცული სივრცეა. ის გრძნობს ერთგვარ ფსევდოთავისუფლებას ამ დანადგართან ურთიერთობისას,“- აღნიშნულ საკითხზე ნათია ფანჯიკიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დილა პირველზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა პირველზე“

წაიკითხეთ სრულად