Baby Bag

რატომ არის ეზოს თამაშები აუცილებელი ბავშვის განვითარებისთვის? - ფსიქოლოგ ანა თუნიაშვილის რეკომენდაციები

რატომ არის ეზოს თამაშები აუცილებელი ბავშვის განვითარებისთვის? - ფსიქოლოგ ანა თუნიაშვილის რეკომენდაციები

ფსიქოლოგმა ანა თუნიაშვილმა ბავშვის განვითარებისთვის ეზოს თამაშების უდიდეს მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

​ბავშვებს მეტად მოსწონთ ფიზიკური აქტივობები, სადაც თვითონ უფრო აქტიურები არიან, ვიდრე კომპიუტერთან ან პლანშეტთან ჯდომა, როდესაც ბავშვი პასიურია, მხოლოდ თითებს ამოძრავებს. თამაშის დროს მშობლის ჩართულობა მნიშვნელოვანია. ბავშვს და მშობელს შორის ამ დროს ხდება ემოციური კავშირების გამყარება. მშობლებს შეუძლიათ ბავშვებს ასწავლონ ახალი უნარები, თუ როგორ დაამყარონ ურთიერთობა სხვა ბავშვებთან. მშობლებს შეუძლიათ მოდელის მიცემით განავითარონ ბავშვის მეტყველება, ასწავლონ კონფლიქტების მოგვარება, თანამშრომლობა.“

ანა თუნიაშვილის თქმით, ეზოს თამაშებით ბავშვი დამოუკიდებლობას სწავლობს:

„ასევე მნიშვნელოვანია, რომ ​ბავშვებს ჰქონდეთ დრო ითამაშონ დამოუკიდებლად, მარტო. ეზოს თამაშები სწორედ ამიტომ არის მნიშვნელოვანი, რომ იქ დამოუკიდებლობას სწავლობენ ბავშვები. შეიძლება ავძვრე სადღაც და ჩემზეა დამოკიდებულები, ჩამოვალ თუ არა. ბავშვი თვითონ იღებს გადაწყვეტილებას და ეს არის ის მნიშვნელოვანი უნარი, რაც სჭირდება შემდეგ რეალურ ცხოვრებაში.“

„სასურველია, რომ პრობლემა თვითონ ბავშვებმა გადაჭრან, მონახონ გზები, როგორ წავიდნენ კომპრომისზე, ისწავლონ საგნების გაზიარება. თუ მშობელი ამჩნევს, რომ ვითარება კრიტიკულია, სასურველია, რომ ჩაერიოს ბავშვების კონფლიქტში. მ​შობელი უნდა ჩაერიოს მსუბუქად და გადაწყვეტილებები ბავშვებმა მიიღონ. სასურველია ბავშვებს წარვუდგინოთ ახალი თამაშები. თუ არ მოსწონს მას რეზინობანა და კლასობანა, ბუნებრივია, რომ არც ითამაშებს. ბავშვს უნდა ჰქონდეს უამრავი თავისუფალი დრო თამაშისთვის. ადრეულ ასაკში ბაღშიც და სკოლაშიც აქტივობები უნდა მიმდინარეობდეს თამაშის მეშვეობით,“ - აღნიშნულ საკითხზე ანა თუნიაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„როდესაც ბავშვი თამაშობს და ჩვენ უბრალოდ იქვე ვიმყოფებით, ეს არ არის კომუნიკაცია,“ - ენისა...
​ენისა და მეტყველების თერაპევტმა ანკა შამათავამ ის აუცილებელი პირობები დაასახელა, რომელიც ენისა და მეტყველების განვითარებისთვის არის საჭირო:„რა არის აუცილებელი პირობა ენისა და მეტყველების განვითარების...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასეთი მშობლები სკოლას არ უყვარს, შეიძლება თქვან: მოვიდა ეს ინტრიგანი და დაიწყებს რაღაცებს,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„ასეთი მშობლები სკოლას არ უყვარს, შეიძლება თქვან: მოვიდა ეს ინტრიგანი და დაიწყებს რაღაცებს,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ სკოლასთან დამოკიდებულების მიხედვით მშობლის სამი ტიპის შესახებ ისაუბრა და მათი მახასიათებლები აღწერა:

„პირველ რიგში, შევეხოთ მშობლის გარკვეულ ტიპებს. კონტროლის მიხედვით ასე იყოფა: პირველი, ​მშობელი სრულად აკონტროლებს სკოლას, არ აკონტროლებს შვილს. მეორე ვარიანტია, რომ სრულად აკონტროლებს შვილს, არ აკონტროლებს სკოლას. მესამე ვარიანტია, რომ არც შვილს არ აკონტროლებს და არც სკოლას. ასეთ მშობელს ეხვეწებიან ხოლმე, იქნებ ნიშანი მაინც გაიგო და ჟურნალში ჩაიხედო. მშობელს მიშვებული აქვს ეს პროცესი.“

ზურაბ მხეიძის თქმით, მშობელი, რომელიც სკოლას აკონტროლებს, სასწავლო დაწესებულებაში არ უყვართ:

„თუ არის მშობელი, რომელიც სულ სკოლას აკონტროლებს, ყველაფერზე პრეტენზია აქვს: აგურზე, საპირფარეშოს სუნზე, თუ მისი შვილი არ სწავლობს ან ვერ სწავლობს, მთლიან პასუხისმგებლობას აკისრებს სკოლის მხარეს. ასეთი მშობლები სკოლას თვითონ არ უყვარს ხოლმე. შეიძლება ხშირად ასეთ მშობელზე თქვან: მოვიდა ეს ინტრიგანი და დაიწყებს რაღაცებს...“

ზურაბ მხეიძემ აღნიშნა, რომ შვილის მუდმივი კონტროლი და სკოლის მიმართ ლოიალური დამოკიდებულება ბავშვს უსამართლობის განცდას უჩენს:

„მეორე მომენტი, როდესაც შვილს აკონტროლებს მუდმივად და სკოლა უკონტროლოდ რჩება მშობელს, შვილია დამნაშავე ყველაფერში. ასეთ შემთხვევაში ცუდ შედეგს ვღებულობთ ბავშვთან ურთიერთობაში, იმიტომ, რომ შეიძლება გავაჩინოთ არასამართლიანობის კომპონენტი. შეიძლება სკოლა იყოს არასწორი და მე მაინც ჩემს შვილთან ვარჩევდე ურთიერთობებს. ეს ბავშვზე იმოქმედებს.“

„კიდევ ერთი სიტუაციაა, რომლითაც სკოლა სარგებლობს.​ ბავშვები დღის დიდ ნაწილს ატარებენ სკოლაში. ზოგიერთ მშობელს განცდა რჩება, რომ ეს ბავშვები მძევლები არიან ვიღაცების ხელში. მშობლებმა იციან, რომ მათ მიერ სკოლის კრიტიკული შეფასება, შესაძლოა, აისახოს შემდეგ ომში ბავშვთან ურთიერთობაში. ამ მხრივ მე ვუფრთხილდები, რომ სკოლაში მასწავლებელი არ გაბრაზდეს, არ ეწყინოს, დირექტორს არ ეწყინოს,“ - აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

წყარო:​ „მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად