Baby Bag

„ჩვენი საინფორმაციო სივრცე გეუბნება: „შანსი არ გაქვს!“ ის იძლევა იმპულსს აგრესიისკენ ან სასოწარკვეთისკენ,“ - ზურაბ მხეიძე

„ჩვენი საინფორმაციო სივრცე გეუბნება: „შანსი არ გაქვს!“ ის იძლევა იმპულსს აგრესიისკენ ან სასოწარკვეთისკენ,“ - ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ მედიაში მოჭარბებული ნეგატიური ინფორმაციის ადამიანის ფსიქიკაზე უარყოფითი ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ნეგატიური ინფორმაცია ადამიანს ისევე აზიანებს, როგორც დაბინძურებული ჰაერი, ნიადაგი და წყალი:

​თითოეულ ადამიანს საინფორმაციო საშუალება სულ თან დააქვს. ეს არის გარემო, რომელიც ჩვენ უკვე გარს გვახვევია. ჩვენ მივედით იმ შეგნებამდე, რომ ჰაერი არ უნდა დაბინძურდეს, გვაქვს თამბაქოს მოწევის საწინააღმდეგო კამპანია, ხოლო საინფორმაციო გარემოზე პრაქტიკულად არავინ არ საუბრობს. ემოცია, რომელიც აღიძვრება ადამიანში დაკავშირებული უნდა იყოს ორგანიზმში ბიოქიმიურ ცვლილებებთან. არის ბედნიერების ჰორმონი, სტრესის დროს კორტიზოლის ჭარბი გამოყოფა ხდება, აგრესიის დროს - ადრენალინის. ამის ჭარბი გამოყოფა ცვლილებებს იწვევს ადამიანში. ვერაფრით ვერ ვიფიქრებ, რომ დაბინძურებული წყალი, ჰაერი და ნიადაგი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ეს საკითხი, რომელსაც ჩვენ ვსვამთ.“

ზურაბ მხეიძის თქმით, ნეგატიური ინფორმაცია ადამაიანში აგრესიისა და განრიდების იმპულსებს აღძრავს:

„იურისტებს აქვთ მუხლი თვითმკვლელობამდე მიყვანის, მაგრამ არ გვაქვს მუხლები ინფარქტამდე მიყვანის, ინსულტამდე მიყვანის. თორმეტი დაავადება არსებობს, რომელიც ფსიქოლოგიური ზემოქმედების შედეგად ჩნდება. რას აკეთებს ნეგატიური ინფორმაცია? ის ორ იმპულსს აღძრავს: ​ერთი იმპულსია აგრესია და მეორე არის განრიდება. ნეგატიური ინფორმაციის მუდმივი მოსმენა იწვევს იმედგაცრუებას. ჩვენი საინფორმაციო სივრცე გეუბნება: „შანსი არ გაქვს.“ ის არ იძლევა იმპულსს ქმედებისკენ, იძლევა იმპულსს აგრესიისკენ ან სასოწარკვეთისკენ.“

„საინფორმაციო სივრცეში არის ტოტალური ნეგატივი. მე ვამბობ, რომ ძალიან ჭარბი ნეგატივია. არ გადმოიცემა ინფორმაცია, რა ხდება მსოფლიოსა და საქართველოში კარგი. როდესაც ძალიან მცირე დოზით პოზიტივია, როგორ ფიქრობთ, რა განწყობაზე დადგება ადამიანი? აღმოჩნდა, რომ ვინც ხუთი წლის წინ უყურებდა საინფორმაციო გადაცემებს, 63 % აღარ უყურებს. ეს არის აბსოლუტურად ნორმალური თავდაცვითი რეაქცია. ე​ს ბავშვებზე ახდენს სერიოზულ გავლენას. ყველაზე მოწყვლადი ბავშვები არიან. როდესაც მე სახლიდან გამოსვლისას მოვისმინე ნეგატიური ინფორმაცია, ეს ინფორმაცია დამავიწყდა, მაგრამ მთელი დღე ვარ ცუდ ხასიათზე,“ – აღნიშულ საკითხზე ზურაბ მხეიძემ ტელეკომპანია პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ჯანმრთელობა

„შენ თვითონ მთელი დღე ნეგატივის გამავრცელებელი ხარ და მერე გიკვირს, რატომ იქცევა ბავშვი სხ...
რა გავლენას ახდენს ბავშვზე, ნეგატიური ინფორმაციის გავრცელება? - აღნიშნულ თემაზე ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე საუბრობს. ფსიქოლოგის თქმით, ბავშვისთვის რთული ფილოსოფიური მოდელის გააზრება უფრო რთულია, ვიდრ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ვეცადოთ, რომ ბავშვი არ დავტოვოთ ბაღში ატირებული,“- ფსიქოლოგ ნინო ბუაძის რჩევები ბავშვის საბავშვო ბაღთან ადაპტაციისთვის

ფსიქოლოგმა ნინო ბუაძემ მშობლებს ის წესები გააცნო, რომელიც საბავშვო ბაღში მიყვანისას ბავშვს ბაღთან ადაპტაციაში დაეხმარება:

„როდესაც ბავშვი მიგვყავს საბავშვო ბაღში, მნიშვნელოვანია, გვქონდეს ინფორმაცია, რა მოცემულობაა ეს ბაღი. უკეთესია, თუ ბავშვს მანამდე ექნება შესაძლებლობა დაათვალიეროს სივრცე და გარემო, გაიცნოს პედაგოგი. ბავშვს მანამდე ვუზიარებ ზღაპრებს. მაგალითად, „ტოპო-ტიპი ბაღში მიდის.“ ეს ძალიან კარგი გამოცდილებაა. კონკრეტული კითხვები და შიშები, რომელიც ამ გმირს აქვს, ბავშვსაც იგივე კითხვები უჩნდება და ამისთვის განწყობა იქმნება.

მნიშვნელოვანია ასევე წინა შვილის გამოცდილება, თუ გვყავს. სხვა შემთხვევაში მშობელმა უთხრას, თვითონ რისი ეშინოდა, მერე იქ რა დახვდა, როგორ იქცევიან ბავშვები, რომ ყველა ერთნაირი არ არის. მნიშვნელოვანია, რომ ინფორმაცია, რომელსაც ბავშვს ვუზიარებთ, ახლოს იყოს იმ რეალობასთან, რომელის მას ბაღში ხვდება. რასაც ბავშვს ვეუბნებით. ის უნდა შევუსრულოთ. მაგალითად, ვეუბნებით, რომ ახლა უნდა წავიდე, ამ აქტივობების შემდგომ მე შენთან დავბრუნდები.

„მალე მოვალ, ორ საათში მოვალ,“- ეს ბავშვს არ ესმის. აქტივობებს ვეუბნებით: „დილას რომ იქნება საუზმე, ზღაპარს რომ წაიკითხავთ, ეზოში რომ ჩახვალ და მერე კიდევ სადილი რომ გექნება, ამ სადილის მერე მოვალ.“ ასე უფრო აღქმადია ბავშვისთვის, როდის მოვა მშობელი. ადაპტაციისთვის პირველ ეტაპზე ბავშვი ბაღში რჩება 1 საათი, 2 საათი და მერე ნელ-ნელა უნდა გაიზარდოს დრო. მნიშვნელოვანია, რომ პირველ ეტაპზე მშობელი შეჰყვეს ჯგუფში ბავშვს, რათა შეიქმნას განცდა, რომ ეს არის ის უსაფრთხო გარემო, სადაც მშობელიც არის ჩემთან ერთად.

შეცდომაა მუქარა, რომ ახლა ამას თუ არ გააკეთებ, წაგიყვან ბაღში, ახლა დავურეკავ შენს მასწავლებელს და ვეტყვი, როგორ იქცევი. აქ უკვე ავტომატურად შემოდის, რომ ბაღი არის სადამსჯელო გარემო. სეპარაცია ძალიან მტკივნეულია ბავშვისთვის. როდესაც ტირის და ხანგრძლივად ტირის, ხშირ შემთხვევაში არის დამოკიდებულება „იტირებს და გაუვლის.“ ძალიან ვცდილობთ, რომ ბავშვი არ დავტოვოთ ატირებული. ყველანაირად ვეცადოთ, რომ მისთვის გასაგებ ენაზე ავუხსნათ, რა გარემოშია, რატომ გავდივარ, რომ აუცილებლად მოვალ. არიან ბავშვები, რომლებიც ხშირად კითხულობენ: „დედა ხომ მოვა?“ მნიშვნელოვანია, ორივე მხარე ზრუნავდეს იმაზე, რომ ბავშვისთვის რაც შეიძლება მარტივი გახადოს გადასვლის პროცესი ერთი საფეხურიდან მეორეზე,“- მოცემულ საკითხზე ნინო ბუაძემ საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„ტელესკოლა“ 

წაიკითხეთ სრულად