Baby Bag

რა არის პოზიტიური აღზრდა, რა დადებით ზეგავლენას ახდენს ბავშვზე და ცვლის თუ არა რთულ ქცევას ამგვარი აღზრის სტილი?

რა არის პოზიტიური აღზრდა, რა დადებით ზეგავლენას ახდენს ბავშვზე და ცვლის თუ არა რთულ ქცევას ამგვარი აღზრის სტილი?
რა არის პოზიტიური აღზრდა, რა დადებით ზეგავლენას ახდენს ბავშვზე და ცვლის თუ არა რთულ ქცევას ამგვარი აღზრის სტილი? - ამ საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი, ნინო ფირცხალაიშვილი.

- ქალბატონო ნინო, ზოგადად, რა არის პოზიტიური აღზრდა და როგორია მეთოდები?

- აღზრდა საკმაოდ საინტერესო, ხანგრძლივი, უწყვეტი პროცესია, გამოწვევების წინაშე აყენებს მშობლებს. მათ ეკისრებათ უდიდესი პასუხისმგებლობა, რამდენადაც აღზრდის სტილზეა დამოკიდებული, როგორ პიროვნებად ჩამოყალიბდება ბავშვი. სამეცნიერო სფეროში პოზიტიური აზროვნება გულისხმობს ყურადღების გამახვილებას ბავშვის ძლიერ მხარეზე, მის განვითარებასა და ფორმირებაზე. ამ სტილის აღზრდის პროცესში არ განიხილება ბავშვის სუსტი მხარე. ძირითადი პრინციპია მის მიმართ კეთილგანწყობილი გარემოს შექმნა. ასევე, მშობელსა და შვილს შორის ურთიერთპატივისცემაზე დაფუძნებული ურთიერთობების ჩამოყალიბება და რაც მთავარია, ბავშვის უპირობოდ მიღება და სიყვარული.

რაც შეეხება პოზიტიური აღზრდის მეთოდებს, ძალიან ბევრი მეთოდი არსებობს. მათი ძირითადი ამოსავალი პრინციპი გახლავთ, ბავშვების მიმართ მშობლების პოზიტიური განწყობა, მათი მიმღებლობა და ისეთი დამოკიდებულებები, როგორებიცაა: შექება, წახალისება, მოწონება, ნდობის გამოხატვა. პოზიტიური აღზრდის მეთოდებში არ მოიაზრება ისეთი თავისებურებები, როგორებიც არის: დასჯა ფსიქიკური ან ფიზიკური, ზეწოლა, მუქარა და ა.შ.

- რა უპირატესობები აქვს პოზიტიური აღზრდის სტილს და რა დადებით ზეგავლენას ახდენს ბავშვებზე?

- ადამიანი აღზრდის სტილს თავად ირჩევს, გამომდინარე იქიდან, როგორი პიროვნული თავისებურებებით ხასიათდება, როგორი გამოცდილება და ცოდნა აქვს მიღებული, შესაბამისად, ადამიანი, როგორც განვითარებადი არსება, ნებისმიერ სიტუაციაში შეიძლება, დაფიქრდეს ამართლებს თუ არა მის მიერ არჩეული ქცევის სტილი, გადახედოს განხორციელებულ სტრატეგიებს, იმ მეთოდებს, რომლებსაც აღზრდის პროცესში იყენებს და თუ კი ჩათვლის, რომ გარკვეულწილად სირთულეებს აწყდება, ყოველთვის შეუძლია ჩაანაცვლოს, განაახლოს ესა თუ ის მიდგომა. 

მშობელი, რომელიც ირჩევს პოზიტიური აღზრდის სტილს, ძირითადად, მის ხელთ არის ისეთი თავისებურებები, როგორიც არის თავისი მაგალითით მიმართულების მიცემა. მშობელი თავად აძლევს მაგალითს, როგორ შეიძლება მართოს ემოციები, მოაგვაროს პრობლემური სიტუაციები, გაუმკლავდეს ცხოვრებისეულ სირთულეებს, მართოს კონფლიქტური სიტუაცია, დაისახოს მიზნები და მოახერხოს ამ მიზნამდე მისვლა. ამგვარი მიდგომა უნიკალურ შესაძლებლობას აძლევს, განივითაროს ის უნარები, რომლებიც სამომავლოდ გამოადგება - იყოს მიზანსწრაფული, ემპათიური, შეეძლოს საკუთარი თუ სხვისი საზღვრების დაცვა და პატივისცემა. 

მშობელი არ უნდა შეუშინდეს შეცდომის აღიარებას, მნიშვნელოვანია, იყოს გულწრფელი ბავშვის მიმართ. ასევე აუცილებელია ხელი შეუწყოს იმაში, რომ ბავშვმა მოახერხოს საკუთარი თავის მიმართ რწმენის მოპოვება. ამ უნარის განვითარებას ხელს უწყობს შვილისთვის საშუალების მიცემა, თავად მოაგვაროს პრობლემები, დაძლიოს სირთულეები. არანაირ შემთხვევაში მშობელი არ იღებს პასუხისმგებლობას, რამდენადაც ეს შვილს აძლევს საშუალებას, დარწმუნდეს საკუთარ შესაძლებლობებში. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ბავშვი ხდება დამოკიდებული მშობელზე და ნაკლებად არის თავდაჯერებული. ასევე სასურველია, მშობელმა აღიაროს შვილის მცირედი წარმატებაც კი, არ უნდა დაუკარგოს მცდელობა, ძალისხმევა, რომელიც მიზნის მისაღწევად განხორციელდა. გარდა ამისა, მნიშვნელოვანია ბავშვს მისცეს შეცდომის დაშვების უფლება, ისწავლოს ამის გათვალისწინებით, შედეგად ბავშვი მიხვდება, რომ შეცდომა არ არის მარცხი.

- ბავშვებთან, რომლებიც რთული ქცევით ხასიათდებიან, მშობლებს უჭირთ თავის გაკონტროლება. ამ მხრივ, როგორ ცვლის პოზიტიური მიდგომა და მეთოდები ბავშვის ქცევას?

- როდესაც ვსაუბრობთ ბავშვის რთულ ქცევაზე, მნიშვნელოვანია გავითვალისწინოთ მისი ასაკობრივი თავისებურებები. მშობელმა უნდა გააანალიზოს შვილის რთულ ქცევას რა უდევს საფუძვლად, რაზე დაკვირვებითაც უფრო მარტივად მიიღებს გადაწყვეტილებას, როგორ მიუდგეს, რა მეთოდები გამოიყენოს. ხშირ შემთხვევაში თითქოს მშობლები და ასევე შვილებიც არასწორ ინტერპრეტაციას უკეთებენ ერთმანეთის რეაგირებას ამა თუ იმ ქცევაზე. მშობლის მხრიდან მძაფრი რეაგირება გარკვეულ საკითხში, ხშირად ბავშვს გარიყულად აგრძნობინებს თავს, ის თავის მხრივ ფიქრობს, რომ მშობელს მისი არ ესმის.

მცირე ასაკის ბავშვებთან, როდესაც რთულ ქცევას აქვს ადგილი, მნიშვნელოვანია, მშობელმა ყურადღება მიაქციოს იმ მომენტში რამდენად არის დაკმაყოფილებული ბაზისური მოთხოვნილებები, რამდენად სრულფასოვანი იყო ძილი, ხომ არ არის მშიერი და ა.შ. თუ შვილის მხრიდან არის რაიმეს მოთხოვნა, რისი დაკმაყოფილებაც მშობელს არ შეუძლია, რადგან ბავშვისთვის არის საზიანო და უარი იწვევს რთულ ქცევას, ამ დროს მშობელი უხსნის თუ რატომ არ შეიძლება ამის განხორციელება. რაც შეეხება, მოზრდილი ასაკის ბავშვებს, მათთვის ძირითადი მიზანი არის დამოუკიდებლობისკენ სწრაფვა. ამ დროს მოზარდებისთვის დიდი მნიშვნელობა აქვს თანატოლების აზრს, ხოლო მშობლების ავტორიტეტი რაღაც დონეზე ქვეითდება. 

ვფიქრობ, მშობელმა ბავშვს უნდა მისცეს საშუალება, გამოხატოს აზრი, მოუსმინოს და შეეცადოს მიიღოს განსხვავებული მოსაზრება, თავისი მხრიდან კი გაუზიაროს საკუთარი მოსაზრება. გულღია საუბარი, თანადგომა საშუალებას აძლევს მშობელს და შვილს უფრო მეტად დაახლოვდნენ, მეტად გაიცნონ ერთმანეთი, რაც ბავშვის ნორმალური განვითარების საფუძველია.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ ჰგონია ხალხს, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის ამოწყვეტაა დაგეგმილი? - საკითხის ფსიქოლოგიური ასპექტები

რატომ ჰგონია ხალხს, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის ამოწყვეტაა დაგეგმილი? - საკითხის ფსიქოლოგიური ასპექტები
როგორ აიხსნება ფსიქოლოგიურად ხალხის შიში იმის შესახებ, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის განადგურებაა შესაძლებელი? - ამ საკითხზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოთერაპევტი, ტრენერი ნინო ვერხვიაშვილი.

- რატომ ჰგონია ხალხს, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის ამოწყვეტაა დაგეგმილი, ფსიქოლოგიურად რა ფენომენია ეს?

- არა მარტო ჩვენთან, არამედ სხვა ქვეყნებშიც არის ტენდენცია, როდესაც ხალხი უარს ამბობს ვაქცინაციაზე, რადგან ვაქცინა ახალი შექმნილია და შესაბამისად, მოსახლეობა სიფრთხილით უდგება ამ საკითხს. 

კიდევ ერთი მიზეზი, რომელიც თქვენს კითხვაში გაჟღერდა, არის შიშის და ნდობის მომენტი, ეს ორი ფაქტორი წყვეტს, რამდენად წავა და აიცრება ადამიანი, გააჩნია, ვის ან რას უფრო ვენდობით.

ზოგადად, სოციუმის დაყოფა „ვაქსერებად“ და „ანტივაქსერებად“ ცოტა არ იყოს გადაჭარბებულია. „ანტივაქსერებში“ ძირითადად მოიაზრება ხოლმე ის ხალხი, რომელიც კატეგორიულად ეწინააღმდეგება ვაქცინაციას. თითქოს ზუსტად ისინი შეადგენენ მოსახლეობის იმ ნაწილს, რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ ცივილიზაციას ვაქცინაციით საფრთხე ემუქრება. მთლად ასე არ არის, იმ ადამიანებშიც, რომლებიც არ არიან მომხრეები, რამდენიმე ჯგუფი გამოიყოფა. 

კვლავ ნდობის საკითხი მინდა შემოვიტანო იმიტომ, რომ არსებობენ ადამიანები, რომლებიც, როგორც უკვე ვთქვი, არ ენდობიან ვაქცინას და ჯანდაცვის სისტემას საკუთარი გამოცდილების ხარჯზე, ან იმ ინფორმაციის ხარჯზე, რაც ყოველდღიურად ვრცელდება, სადაც დიდი დოზით არის ასახული ვაქცინაციის უარყოფითი მხარეები. 

ასევე, არსებობს ჯგუფი საზოგადოებისა, რომლებიც განსაკუთრებით ზრუნავენ ფსიქიკურ, სულიერ ჯანმრთელობაზე და ენდობიან საკუთარ სხეულს, სიჯანსაღეს, რის გამოც ამბობენ უარს. ისინი, ძირითადად, ვაქცინის წინააღმდეგ არ მიდიან, უბრალოდ თვითონ არ თვლიან საჭიროდ, რომ აიცრან. 

აქვე გამოვყოთ კატეგორია, რომლებიც, პირიქით, არ ენდობიან საკუთარ სხეულს და მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება სრულად იყვნენ ვაქცინირებულები, მაინც შიშით უყურებენ ამ საკითხს, ასე ვთქვათ „დაპანიკებული“ ხალხის ჯგუფი.

კიდევ ერთი ჯგუფი, რომელსაც ხშირ შემთხვევაში რელიგიასთან აქვს მჭიდრო კავშირი და რომლებიც ჩიპების მოლოდინში არიან, ეს ყველაფერი კი ანტიქრისტესთან ასოცირდება, ზუსტად ამიტომ ენდობიან იმ ინფორმაციას, რომელსაც იღებენ მათთვის პატივცემული ადამიანებისგან. ანუ გააჩნია, ვის ენდობა ამ შემთხვევაში ადამიანი.

- როგორ შეიძლება ამ კუთხით ხალხის ნდობის მოპოვება და ეჭვებთან შებრძოლება?

- სიმართლე გითხრათ, მე დაგვიანებულად მეჩვენება ეს ყველაფერი, რადგან ადამიანებს გვახასიათებს ასეთი თავისებურება, რომ როდესაც მივიღებთ გადაწყვეტილებას, ისე განვეწყობით ხოლმე, რომ შემდეგ რითიც შეგვიძლია მხარს ვუჭერთ უკვე ჩამოყალიბებულ აზრს ამა თუ იმ საკითხზე, გვიყვარს, როდესაც მართლები ვართ. შესაბამისად, კარგი იქნებოდა, აქამდე მიღებულიყო ზომები, რათა სხვანაირად მიეღო მოსახლეობას ინფორმაცია. ვაქცინაციის პროცესის დაწყებიდან თვეები გავიდა და ჩვენ უკვე იმ ეტაპზე ვართ, როდესაც თითქმის ყველა ადამიანმა იცის, უნდა თუ არ უნდა აცრა. შესაბამისად, ვთვლი, ნდობის მოპოვებასთან დაკავშირებით ზომების მიღება დაგვიანებულია ან ძალიან რთული იქნება.

- სამედიცინო კუთხით ვიცით, რომ ინფორმირებაა საჭირო, თუმცა ფსიქოლოგიურად როგორ შეიძლება მივუდგეთ ამ საკითხს? ფაქტია, ძადატანება უკუშედეგს იძლევა.

- ერთადერთი ვერსია იქნებოდა ძალდატანებითი ვაქცინაცია, რა შემთხვევაშიც აიცრებოდნენ ადამიანები, რასაც პირადად მე ვერანაირად ვერ მივესალმები. 

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად