Baby Bag

„ექვსი წლიდან თოთხმეტ წლამდე ბიჭების ცხოვრებაში მამის ჩართულობის მნიშვნელობა იმატებს,“ - ფსიქოლოგი ნინო ახალაია

„ექვსი წლიდან თოთხმეტ წლამდე ბიჭების ცხოვრებაში მამის ჩართულობის მნიშვნელობა იმატებს,“ - ფსიქოლოგი ნინო ახალაია

ფსიქოლოგმა ნინო ახალაიამ ბიჭების ცხოვრებაში მამის როლის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მამა 6-14 წლამდე ბიჭის ცხოვრებაში აქტიურად უნდა ჩაერთოს:

​ექვსი წლიდან თოთხმეტ წლამდე ბიჭების ცხოვრებაში მამის ჩართულობის მნიშვნელობა იმატებს. მამა არცერთ შემთხვევაში არ უნდა იყოს მეტისმეტად შრომისმოყვარე და მუდმივად დაკავებული. მან უნდა გამონახოს დრო შვილისთვის. თუ უნდა სრულფასოვანი, ჯანსაღი პიროვნების გაზრდა, ის ვალდებულია, რომ ბიჭ შვილთან გამონახოს საერთო ენა, ილაპარაკოს ბევრი, ითამაშოს ხმაურიანი თამაშები, გაისეირნონ ორმა მარტო.“

ნინო ახალაიას თქმით, ბიჭიც და გოგოც ორივე მშობელმა უნდა გაზარდოს:

​ბიჭიც და გოგოც ორივე მშობელმა უნდა გაზარდოს. ძალიან დაღლილმა მამამ რომ იცოდეს, რამდენად მნიშვნელოვანია მასთან ურთიერთობა მისი ბიჭი შვილისთვის, შვილთან ურთიერთობის მოთხოვნილება აუცილებლად გადასწონის და დაღლაც გაივლის. ეს ის პერიოდია, როდესაც შვილ ბიჭს სჭირდება მიბაძვის ობიექტი. ის ღრმად ინტერესდება მამის ქცევებით, მამის ინტერესებით, მამის საუბრით.“

„როდესაც დედასა და მამას შორის ურთიერთობა დაძაბულია ან მამასთან საერთოდ არ ცხოვრობს ბავშვი, ​მამის ხატი მაინც უნდა შენარჩუნდეს. როდესაც მამა ოჯახში შვილთან ერთად ვერ ცხოვრობს, ხდება ოჯახის სხვა წევრის მოშველიება ბავშვთან ურთიერთობის პროცესში. შეიძლება მამა სალანძღავია, მაგრამ ეს ბავშვისთვის არის ცუდი. მას სჭირდება ჯანსაღი მაგალითი,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნინო ახალაიამ ტელეკომპანია GDS-ის გადაცემაში „შუადღე GDS-ზე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შუადღე GDS-ზე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ისევე როგორც ბავშვს სჭირდება დედა, მისთვის აუცილებელია მამა. ორივე მშობელს თავისი ფუნქციე...
​ფსიქოლოგი ​პაატა ამონაშვილი ბავშვის ცხოვრებაში მამის როლის შესახებ საუბრობს:„ბუნებამ ასე დააწესა, რომ ბავშვს ჰყავს ორი მშობელი, დედა და მამა. ისევე როგორც ბავშვს სჭირდება დედა, მისთვის აუცი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე
წაიკითხეთ სრულად