Baby Bag

„აკრძალვა და რადიკალური ზომები არ ამართლებს არანაირად, როდესაც მოზარდებზეა საუბარი,“ - თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

„აკრძალვა და რადიკალური ზომები არ ამართლებს არანაირად, როდესაც მოზარდებზეა საუბარი,“ - თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

თამარ გაგოშიძემ ინტერნეტუსაფრთხოებისა და ბავშვების ეკრანზე მიჯაჭვულობის საკითხზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მოზარდებთან რადიკალური ზომები არ ამართლებს:

„აკრძალვა, გამორთვა, როდესაც მოზარდებზეა საუბარი, ​რადიკალური ზომები არ ამართლებს არანაირად, იმიტომ, რომ ეს არის ცხოვრების ნაწილი. ჩემი თაობა ამ რეალობაში არის მიგრანტი და ახალგაზრდა თაობა არის აბორიგენი. მათი ტვინი ცოტა სხვანაირად არის მოწყობილი, ვიდრე ჩემი ტვინი. ისინი გაიზარდნენ ამ რეალობაში. ჩვენ ცარიელი ლოზუნგებით ვერ შემოვიფარგლებით. კარგად უნდა გავიგოთ ეს ფენომენი, თუ რა იზიდავს მოზარდს ინტერნეტსივრცეში.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, უფროსები ინტერნეტსივრცეს კონკურენციას ვერ უწევენ:

​სამწუხაროდ ჩვენ ვერ ვუწევთ კონკურენციას ინტერნეტსივრცეს. გავარკვიოთ, რა არის მოზარდის გარდატეხის ასაკის სპეციფიკა. ვიღაცას რთული გარდატეხის ასაკი აქვს, ვიღაცას შედარებით მარტივი. ყველას აქვს ერთი კანონზომიერება: შენ გინდა შენი თავის დამკვიდრება, შენ ეძებ ცხოვრების საზრისს. მაშინ იწყება დაკვირვება თავის თავზე, სხვებზე, საკუთარ გარეგნობაზე ზრუნვა.“

„მოზარდების აღგზნების ზღურბლი არის ძალიან დაბალი. სარისკო ქცევები, მწვავე შთაბეჭდილებები გინდა ამ ასაკში, შენ გაინტერესებს ბევრი რამ. რაც უფრო აკრძალულია, უფრო გაინტერესებს. რაც უფრო დაფარულია, კიდევ უფრო მეტი ცნობისმოყვარეობაა. სარისკო ქცევისადმი გაქვს ეს ტენდენცია. რაც უნდა ჭკვიანი ადამიანი იყოს, ​ეს რისკიანობის მომენტი არის დამახასიათებელი ამ ასაკისთვის. ჩვენი თაობის დროს პარალელური სივრცე არ არსებობდა. ალტერნატივა ბევრი არ გვქონდა. დღეს ჩვენ გვაქვს ალტერნატივები. როდესაც ჩვენ უსაფრთხოებაზე ვსაუბრობთ, სწორედ ეს მრავალფეროვნება და მოზარდების გარდატეხის ასაკის კანონზომიერებები უნდა გავითვალისწინოთ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე თამარ გაგოშიძემ ტელეკომპანია „პულსის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „პულსი“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ჩემი შვილი უპასუხისმგებლოა, რომ ვეჩხუბები, ვითომც არაფერი, არც რეაგირებს...“ - თამარ გაგ...
​ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ იმ შეცდომების შესახებ ისაუბრა, რომელსაც მშობლები ბავშვის ქცევის შეფასებისას უშვებენ. მან აღნიშნა, რომ უფროსებს ხშირად არასწორად ესმით ბავშვის ქცევა:„მშობელი ამბობს შვი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, ფსიქოლოგი სოფო მელაძე.
- როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ ხანდახან შეიძლება წააგოს და არ უნდა გაღიზიანდეს?
- პირველ რიგში, გაღიზიანებას წაგების დროს ხელს ძალიან უწყობს ოჯახური გარემო. თუ ბავშვის მშობლები ზედმეტად მომთხოვნები და კრიტიკულები არიან, მაგალითად, წადი, ახლა ითამაშე და მოიგე, არ წააგო, იცოდე - ამ მესიჯით ბავშვი აუცილებლად ეცდება ყველანაირი გზით მოგებას და წაგების შემთხვევაში ძალიან გაღიზიანდება.
მნიშვნელოვანია, მიუხედავად გაღიზიანებისა, ბავშვი არ მოვარიდოთ მსგავს სიტუაციებს, პირიქით, ვიმუშავოთ ამის გამოსწორებაზე, რომ უფრო ნაკლებად ემოციურად აღიქვას წაგება. არ ავუკრძალოთ ემოციების გამოხატვა, რადგან აქვს უფლება, იყოს მოწყენილი და გაბრაზებული როცა წააგებს, მაგრამ არა თვითდამაზიანებელი ან სხვისი დამაზიანებელი ქცევითი გამოხატულებით. აქ მნიშვნელოვანია დროც, ეს პროცესი არ უნდა გაგრძელდეს წაგებიდან 1-2 საათის შემდეგაც. შეიძლება ახსოვდეს, მაგრამ ემოციური ფორმა ნელ-ნელა უნდა დასტაბილურდეს.
როგორ ავუხსნათ წაგება? ალბათ, მოდელირებით. ხშირად დედამაც წააგოს, მამამაც, ოჯახის სხვადასხვა წევრმა და ეს სოციალურად მისაღები ფორმით გამოხატონ ფრაზით - „არაუშავს, სხვა დროს იქნებ მოვიგო, კიდევ მექნება თამაშის შანსი.“
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ წაგების მომენტში, როცა პირველი ემოციური ფონი გადაივლის, მიმართოთ ბავშვს და პროცესზე გაუმახვილოთ ყურადღება და არა შედეგზე - „დღეს რა კარგი თამაში იყო არა?“ „როგორ ვიცინეთ, როგორ ვიმხიარულეთ, მამას რომ ფეხი გაუცურდა გახსოვს?“ გაუმახვილეთ ყურადღება საინტერესო და სასაცილო დეტალებზე, უთხარით გარკვეული მოქმედება რა კარგად გააკეთა - „მაინც რა მაგარი გოლი იყო წეღან, რა ძლიერი ხარ!“
საითაც მივმართავთ ბავშვის ყურადღებას, მასზე გაამახვილებს. ვასწავლოთ აქედანვე პროცესით ტკბობა.
- გარდა მხარდაჭერისა, რა ქცევა შეგვიძლია შევთავაზოთ?
- „ერთად კეთება“. წარმოიდგინეთ, როცა არ გრძნობთ თავს კარგად და რაღაც არ გამოგდით, როგორი სასიამოვნო მოსასმენია, როცა ვინმე დახმარებას გთავაზობს და ცდილობს გაგაკეთებინოს უკეთესად. ჩვენ შეგვიძლია დავპირდეთ, რომ ერთად გავაკეთებთ ამას, სანამ უკეთესი შედეგი არ ექნება და დავეხმარებით.
გამოიყენეთ საინტერესო ფილმები და ანიმაციები, სადაც ნაჩვენებია, რომ მთავარი გმირებიც მარცხდებიან ზოგჯერ, წიგნის პერსონაჟებიც, მაგრამ ისინი არ ნერვიულობენ ბევრს, სხვა დროს ისინი მოიგებენ.
- თუ მას არ ვუბიძგებთ გააცნობიეროს წაგება, რა უარყოფითი შედეგი შეიძლება გამოიღოს ამან მომავალში?
- პირველ რიგში, გაუჭირდება მომავალში ჯანსაღი თვითშეფასების შენარჩუნება, ძალიან თვითკრიტიკული იქნება, შესაძლოა თავი აარიდოს ყველანაირ საინტერესო გამოწვევას იმის შიშით, რომ არ წააგოს. შესაძლოა გაუჭირდეს ურთიერთობების დამყარება, რადგან ის ორიენტირებულია მხოლოდ საკუთარ გამარჯვებაზე და ნაკლებად გუნდურია. როცა ჩვენ ვსწავლობთ დამარცხებას, მეტად ემპათურებიც ვხდებით იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სხვა დროს წააგებენ. 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად