Baby Bag

„მომუშავე დედებმა უნდა შეუქმნან თავს პირობები, რომ ამოისუნთქონ, ამოსუნთქვის მომენტები დააგეგმარონ,“ - ნინო გოგიჩაძე

„მომუშავე დედებმა უნდა შეუქმნან თავს პირობები, რომ ამოისუნთქონ, ამოსუნთქვის მომენტები დააგეგმარონ,“ - ნინო გოგიჩაძე

​​ფსიქოლოგმა ნინო გოგიჩაძემ მომუშავე დედების პრობლემებსა და სტრესულ ცხოვრებაზე ისაუბრა. მან დედებს განტვირთვასა და ცხოვრების დაგეგმვასთან დაკავშირებით საინტერესო რჩევები მისცა:

„როდესაც ვსაუბრობთ მომუშავე დედაზე, შეუძლებელია, რომ მარტო ქალზე ვისაუბროთ. უნდა ვისაუბროთ იმ გარემოზე, კულტურულ ფონზე, რომელშიც ეს ქალი არსებობს. რა არის ამ თემაში მნიშვნელოვანი? არსებობს თუ არა კონფლიქტი? სჭირდება თუ არა ქალს ამ კონფლიქტში შესვლა? კარიერა თუ ოჯახი, ბავშვები თუ სამსახური? - უდგება თუ არა ქალს ეს არჩევანი. როდესაც ეს კონფლიქტი დგას და ყოველდღიურობაში შემოდის სიმწვავით, ქალისთვის ეს ძალიან რთულია. არიან კარიერისტი ქალები, არიან ქალები, რომლებიც ცდილობენ კარიერა და ოჯახი შეათავსონ, არიან ქალები, რომელთათვის ბედნიერება არის ის, რომ დრო გაატარონ ოჯახთან, შვილებთან.“

ნინო გოგიჩაძის თქმით, ქალმა არჩევანი საკუთარ ღირებულებებზე დაყრდნობით უნდა გააკეთოს:

„ჩვენ ვცდილობთ, რომ ქალს ვუბიძგოთ, მან არჩევანი გააკეთოს თავის ღირებულებებზე დაყრდნობით. მან არჩევანი არ გააკეთოს მხოლოდ საჭიროებიდან გამომდინარე, არამედ საჭიროებები დაუკავშიროს თავის შინაგან ღირებულებებს. უმრავლესობა ჩვენგანი ამბობს, რომ მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი არის ოჯახი, შვილები, მეუღლე, მშობლები. ჩვენს საზოგადოებაში მარტო ერთი ადამიანი შეიძლება არ იყოს დამოკიდებული ქალის ზრუნვაზე, შეიძლება იყვნენ მშობლებიც, შვილებიც, ოჯახის სხვა წევრები. ზრუნვის სფერო, შესაძლოა, ძალიან დიდი იყოს. ამ დროს მე ძალიან ბევრ დროს ვატარებ სამსახურში და ​ამ ადამიანებთან ურთიერთობის შესაძლებლობა არ მაქვს.“

​სტრესულ სიტუაციაში ურთიერთობა დაიყვანება შენიშვნებამდე, ნეგატიურ კომენტარებამდე, ინსტრუქციებამდე: „ეს გააკეთე, ის გააკეთე.“ მომუშავე დედებს გვჭირდება, რომ გავჩერდეთ, შევხედოთ ჩვენს ურთიერთობას შვილებთან. დავინახოთ, სად მიდის ეს ურთიერთობა. დედის კეთილდღეობა ცალსახად განსაზღვრავს შვილების კეთილდღეობას. თუ დედას სამსახურში ეტყვიან საყვედურს, საღამოს დედა გაღიზიანებულია, ეს აისახება ბავშვზე. ბავშვს მეტი საყვედური და მეტი ნეგატიური კომენტარი აქვს. მნიშვნელოვანია, რომ დედა 5 წუთი შხაპში მოდუნდეს, არაფერზე არ იფიქროს. ჰქონდეს იმის საშუალება, რომ არაფერზე არ იფიქროს. დედებმა, რომლებიც მუშაობენ, ამოსუნთქვის მომენტები უნდა დააგეგმარონ, შეუქმნან თავს პირობები, რომ ამოისუნთქონ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნინო გოგიჩაძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„იქ, სადაც ოჯახში არის პრობლემური სიტუაცია, ხშირი ყვირილი, ბავშვებს ხშირად აქვთ სუნთქვასთა...
​ფსიქოლოგმა ნინო გოგიჩაძემ ადამიანის ჯანმრთელობასა და კეთილდღეობაზე ბავშვობის ტრავმის ნეგატიური გავლენის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ნეგატიური გამოცდილების მქონე ადამიანებს სომატური ჩივილები ხშირად ა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა,“ - ფსიქოლოგი თიკო ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თიკო ზენაიშვილმა ბავშვისთვის ემოციების რეგულირების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სამი წლის ასაკში ბავშვი იწყებს ემოციების ფართო სპექტრის გაცნობას. მნიშვნელოვანია ჩვენ როგორ მივაწვდით მას ამას. ჩვენ ხშირად გვაქვს ასეთი სიტყვები: „ნუ გეშინია.“ სამი წლის ასაკში ბავშვი შიშსაც გრძნობს უკვე. ჩვენ ვეუბნებით: „ნუ გეშინია.“ ეს არ არის სწორი. შიში გავაცნოთ ბავშვს, როგორ შეეშინდა, რისი შეეშინდა. ვეცადოთ, გაიცნოს შიში ბავშვმა, გაუშინაურდეს. ეს არის ემოციური ინტელექტი. ემოციის გადაკეთება არ ხდება, ხდება მართვა. ბავშვი რომ წაიქცევა და ტირის, ვეუბნებით: „ნუ ტირი,“ „ბიჭები არ ტირიან.“ ეტკინა? ტკივილზე ვესაუბროთ ბავშვს, როგორი იყო ეს ტკივილი, ძლიერი თუ სუსტი, სად ეტკინა, რომ ბავშვმა გაიცნოს თავისი ემოცია.

ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ გაიცნოს ემოცია, შეიცნოს ის და მიიღოს მისგან სარგებელი. ზიზღი რომ იგრძნო ბავშვმა, მოდი, ვესაუბროთ ამის შესახებ, რატომ და როგორ მოხდა. ბაღშიც ეს უნდა ხდებოდეს. ვიღაც სათამაშოს რომ წაართმევს, ბუნებრივია ბავშვი გაბრაზდება. ჩვენ ვეუბნებით: „არაუშავს, მიეცი, დაუთმე.“ არ ვაძლევთ მას ემოციის გამოხატვის საშუალებას. მეტი ხომ არაფერი უნდოდა ბავშვს? უნდოდა გაგება და მოსმენა. სწორედ ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა. თუ ბავშვი რაღაცაზე გაბრაზდა და ტირის, არ ვეუბნებით: „არაუშავს, გოგოა და დაუთმე, არ იტირო.“ ვკითხოთ: „რა იგრძენი?“ გრძნობებისკენ მივახედოთ. ვიყოთ გამგები მისი გრძნობისა და არა გამოხატული რეაქციების,“- მოცემულ საკითხზე თიკო ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად