Baby Bag

„მომუშავე დედებმა უნდა შეუქმნან თავს პირობები, რომ ამოისუნთქონ, ამოსუნთქვის მომენტები დააგეგმარონ,“ - ნინო გოგიჩაძე

„მომუშავე დედებმა უნდა შეუქმნან თავს პირობები, რომ ამოისუნთქონ, ამოსუნთქვის მომენტები დააგეგმარონ,“ - ნინო გოგიჩაძე

​​ფსიქოლოგმა ნინო გოგიჩაძემ მომუშავე დედების პრობლემებსა და სტრესულ ცხოვრებაზე ისაუბრა. მან დედებს განტვირთვასა და ცხოვრების დაგეგმვასთან დაკავშირებით საინტერესო რჩევები მისცა:

„როდესაც ვსაუბრობთ მომუშავე დედაზე, შეუძლებელია, რომ მარტო ქალზე ვისაუბროთ. უნდა ვისაუბროთ იმ გარემოზე, კულტურულ ფონზე, რომელშიც ეს ქალი არსებობს. რა არის ამ თემაში მნიშვნელოვანი? არსებობს თუ არა კონფლიქტი? სჭირდება თუ არა ქალს ამ კონფლიქტში შესვლა? კარიერა თუ ოჯახი, ბავშვები თუ სამსახური? - უდგება თუ არა ქალს ეს არჩევანი. როდესაც ეს კონფლიქტი დგას და ყოველდღიურობაში შემოდის სიმწვავით, ქალისთვის ეს ძალიან რთულია. არიან კარიერისტი ქალები, არიან ქალები, რომლებიც ცდილობენ კარიერა და ოჯახი შეათავსონ, არიან ქალები, რომელთათვის ბედნიერება არის ის, რომ დრო გაატარონ ოჯახთან, შვილებთან.“

ნინო გოგიჩაძის თქმით, ქალმა არჩევანი საკუთარ ღირებულებებზე დაყრდნობით უნდა გააკეთოს:

„ჩვენ ვცდილობთ, რომ ქალს ვუბიძგოთ, მან არჩევანი გააკეთოს თავის ღირებულებებზე დაყრდნობით. მან არჩევანი არ გააკეთოს მხოლოდ საჭიროებიდან გამომდინარე, არამედ საჭიროებები დაუკავშიროს თავის შინაგან ღირებულებებს. უმრავლესობა ჩვენგანი ამბობს, რომ მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი არის ოჯახი, შვილები, მეუღლე, მშობლები. ჩვენს საზოგადოებაში მარტო ერთი ადამიანი შეიძლება არ იყოს დამოკიდებული ქალის ზრუნვაზე, შეიძლება იყვნენ მშობლებიც, შვილებიც, ოჯახის სხვა წევრები. ზრუნვის სფერო, შესაძლოა, ძალიან დიდი იყოს. ამ დროს მე ძალიან ბევრ დროს ვატარებ სამსახურში და ​ამ ადამიანებთან ურთიერთობის შესაძლებლობა არ მაქვს.“

​სტრესულ სიტუაციაში ურთიერთობა დაიყვანება შენიშვნებამდე, ნეგატიურ კომენტარებამდე, ინსტრუქციებამდე: „ეს გააკეთე, ის გააკეთე.“ მომუშავე დედებს გვჭირდება, რომ გავჩერდეთ, შევხედოთ ჩვენს ურთიერთობას შვილებთან. დავინახოთ, სად მიდის ეს ურთიერთობა. დედის კეთილდღეობა ცალსახად განსაზღვრავს შვილების კეთილდღეობას. თუ დედას სამსახურში ეტყვიან საყვედურს, საღამოს დედა გაღიზიანებულია, ეს აისახება ბავშვზე. ბავშვს მეტი საყვედური და მეტი ნეგატიური კომენტარი აქვს. მნიშვნელოვანია, რომ დედა 5 წუთი შხაპში მოდუნდეს, არაფერზე არ იფიქროს. ჰქონდეს იმის საშუალება, რომ არაფერზე არ იფიქროს. დედებმა, რომლებიც მუშაობენ, ამოსუნთქვის მომენტები უნდა დააგეგმარონ, შეუქმნან თავს პირობები, რომ ამოისუნთქონ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნინო გოგიჩაძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„იქ, სადაც ოჯახში არის პრობლემური სიტუაცია, ხშირი ყვირილი, ბავშვებს ხშირად აქვთ სუნთქვასთა...
​ფსიქოლოგმა ნინო გოგიჩაძემ ადამიანის ჯანმრთელობასა და კეთილდღეობაზე ბავშვობის ტრავმის ნეგატიური გავლენის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ნეგატიური გამოცდილების მქონე ადამიანებს სომატური ჩივილები ხშირად ა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ბავშვებში მეს" ცნობიერების ჩამოყალიბების საწყის ეტაპზე ისაუბრა და ადრეულ ასაკში ბავშვის მესაკუთრეობის პოზიტიურ მხარეებს გაუსვა ხაზი:

„მეს ცნობიერების ჩამოყალიბება ხდება სამი წლის ასაკიდან. „ეს ჩემია, მე ვარ მე“ - ეს განცდა მაქვს. როგორც კი მე ვარ მე, უკვე მაქვს პასუხისმგებლობა. ორი წლიდან იწყება ჯიუტობის ხანა. ხშირად მშობლები ბავშვებს ეუბნებიან: „მიეცი, ათხოვე, შენი მეგობარია.“ ბავშვი ამბობს, რომ არა, ეს ჩემია. ეს თუ ჩემია, ე.ი. მე ვარ. ისე ჰაერში ვარ, ასეთი რამ არ ხდება. ეს ჩემია, არ მოგცემ. ე.ი. მე ვარ. პატარა ბავშვი გაიხსენეთ. ერთი თვის ბავშვი ხელებს აკვირდება. შეცნობა იწყება.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, როდესაც ბავშვი სათამაშოს ვერ თმობს, მშობელი უნდა ჩაერთოს და ბავშვებს შორის მედიატორის ფუნქცია იკისროს:

​როდესაც ბავშვი ამბობს: „ეს ჩემია,“ ჩვენ უნდა ვუთხრათ: „ხო, ეს შენია, მოდი, ვითამაშოთ.“ შენც უნდა ჩაერთო იმ თამაშში. შენ იქნები მძღოლი, მე ვიქნები მგზავრი, წავიყვანოთ ის ბავშვიც მგზავრად? მაშინვე უნდა იყოს ჩართულობა. ეს 2 წლიდან ოთხ წლამდე გრძელდება. ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია. ეს სიძუნწე არ არის. “

„როდესაც ბავშვი სათამაშოს ართმევს სხვას, ძალიან კარგია. ის ამბობს: „ეს, მე მინდა.“ მშობელმა არ უნდა უთხრას: „ეს შენია,“ მაგრამ უნდა უთხრას: „ძალიან გინდა, ხომ? მოდი, ვითამაშოთ.“ ვკითხოთ მეორე ბავშვს, რა ჰქვია, ვუთხრათ ჩვენი შვილის სახელი. ვუთხრათ: „ვითამაშოთ? დედა ვინ იქნება?“ უნდა ჩაერთოთ თქვენც. თუ თქვენ ჩაერთვებით, ყველაფერი გამოგივათ,“- აღნიშნა ნანა ჩაჩუამ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად