Baby Bag

„ორი წლის ბავშვზე რომ გეტყვიან ჰიპერაქტიურიაო, უნდა იყოს! ეს არის მისი ინტელექტის განვითარების აუცილებელი პირობა,“ - თამარ გაგოშიძე

„ორი წლის ბავშვზე რომ გეტყვიან ჰიპერაქტიურიაო, უნდა იყოს! ეს არის მისი ინტელექტის განვითარების აუცილებელი პირობა,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლების მხრიდან ბავშვის თავისუფლების ზედმეტად შეზღუდვაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ორი წლის ასაკში ბავშვის ჭარბი აქტიურობა ნორმალური მოვლენაა:

„ორი წლის ბავშვზე რომ გეტყვიან ჰიპერაქტიურიაო, უნდა იყოს! ჩვენ არ გვინდა, რომ იყოს და ვცდილობთ, რომ გავაჩეროთ, მივაჩეჩოთ ტელეფონი. გვეშინია, რომ არ დაეცეს. ეს არის მისი ინტელექტის განვითარების აუცილებელი პირობა. ცხადია, ბავშვს უსაფრთხო გარემო უნდა შეუქმნა. ფანჯრები კარგად უნდა ჩაკეტო. ​საშუალება უნდა მისცე ბავშვს მოძრაობის. ხელში აყვანილი რომ დაგყავს მთელი ცხოვრება, იატაკზე არ სვამ, არაფრის საშუალება არ აქვს ამ ბავშვს, ასე არ შეიძლება.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, ბავშვს ძალიან დიდი ყურადღება და უსაფრთხო გარემოს შექმნა სჭირდება:

​ბავშვს დიდი ყურადღება სჭირდება. გვერდით გაიხედავ და მართლა შეიძლება ორი წლის ბავშვმა რაღაც ისეთი გააკეთოს, რომ გული გაგიხეთქოს. სწორედ ამიტომ, მჭრელი საგნები ზემოთ უნდა იყოს. ზემოთაც აძვრება ბავშვი, არ არის პრობლემა. ამის დაშლა არ შეიძლება. უნდა მიჰყვე ბავშვს. აიღო დანა? აჩვენე, რა არის, როგორ არის. ამის მოთმინება, დრო და ნერვები ვის აქვს ახლა?! შენ კიდევ ყველაფერს უკრძალავ. ეუბნები: „ამას ხელი არ მოკიდო, იმას ხელი არ მოკიდო.“ ეგ არ არის თავისუფლების შეზღუდვა?!“

„საფრთხის შესახებ ინფორმაციის მიწოდებისას ბავშვი ძალიან არ უნდა შევაშინოთ.​ ბავშვები ძალიან შემეცნებითი ტიპები არიან. ინფორმაცია უნდა იყოს ობიექტური, არაემოციური. ძალიან შეშინება, როგორც ვიცით ხოლმე, რომ „ცეცხლი წაგეკიდება და ვიღაცები შეგჭამენ,“ ასე არა. ჩვეულებრივად ვეუბნებით ბავშვს: „დაგეწვება ხელი, გაგიწითლდება, გეტკინება.“ ვამბობთ იმას, რაც რეალურია, ყოველგვარი ემოციური რაღაცების გარეშე. ხშირად არის, აინტერესებს ბავშვს, რატომ უნდა გაიხედოს მარჯვნივ, მარცხნივ ქუჩაზე გადასვლისას. ამ შემთხვევაში უნდა ვუთხრათ: „იმიტომ, რომ დაგეჯახება მანქანა, თუ არ გაიხედავ.“ არიან ბავშვები, ვისაც რისკის შეგრძნება არ აქვს. ჰიპერაქტიური და ყურადღების დეფიციტის მქონე ბავშვები ამით გამოირჩევიან,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„დიალოგოსი“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ბავშვი რაც უფრო ყრის ნივთებს და უწესრიგოა, შეიძლება მით უფრო ჯანმრთელიც იყოს,“ - მარინა კ...
​ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვებისთვის წესრიგის მნიშვნელობის გააზრებისა და ნებისყოფის ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ბავშვი წესებს მხოლოდ მაშინ ემორჩილება, თუ აცნობიერებს, რ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

ფსიქოლოგმა თინათინ ჭინჭარაულმა ბავშვისთვის კონკრეტული ქცევის დასწავლის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, უფროსებს თუ სურთ, რომ ბავშვისგან რაღაც ქცევა დაინახონ, მათ ეს ქცევა ბავშვს თავად უნდა ასწავლონ:

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ბავშვისგან დავინახოთ რაღაც ტიპის ქცევა, გამოდის, რომ ეს ქცევა უნდა ვასწავლოთ. ვასწავლოთ რა თვალსაზრისით? ყვირილზე როდის გადადიხართ ხოლმე? როდესაც ბავშვი რაღაცას ვერ აკეთებს, ​წყნარად ვერ ვაგებინებთ, ძალა არ გვაქვს და ვყვირივართ. შეიძლება ბავშვი მოვიდა, მოგქაჩა, შენ სხვა რაღაცით ხარ დაკავებული. მერე ძლიერად მოგქაჩა, უცებ „ბახ“ რაღაც გატყდა. მომენტალურად იქ ხარ. ყვირილი ხშირ შემთხვევაში ასრულებს კომუნიკაციის ფუნქციას.“

თინათინ ჭინჭარაულმა აღნიშნა, რომ ყვირილი კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგია არ არის და მის ნაცვლად ურთიერთობის სხვა ფორმა უნდა გამოვნახოთ:

„დიდები ვიწყებთ გარკვევას, გვინდა აღმოვაჩინოთ კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგიები. ​თვითონ ვაცნობიერებთ, რომ ყვირილი არ არის ის ფორმა, რომლითაც გარესამყაროსთან უნდა ვურთიერთობდე. ჩვენ თვითონ ვიწყებთ მოძებნას რაღაც ახალი ეფექტიანი სტრატეგიების. ბავშვების შემთხვევაში ყვირილი არის ჩვენთან კომუნიკაციის ფორმა. უფროსების პასუხისმგებლობაა ვასწავლოთ მათ ჩვენთვის უფრო გასაგები ენით გაგებინება.“

თინათინ ჭინჭარაულის თქმით, ბავშვს ყურადღება მაშინ უნდა მივაქციოთ, როდესაც ის მოსაწონ ქცევას ავლენს და არაფერს აშავებს:

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა. დაშავების პროცესი ხმამაღალია ხოლმე. სრული სიჩუმე ნიშნავს, რომ ბავშვი რაღაცით ერთობა. ​სიჩუმე უნდა იყოს უფრო მნიშვნელოვანი ინდიკატორი ჩემ მიერ ყურადღების ბავშვისკენ წარმართვის, ვიდრე ყვირილი. ამ შემთხვევაში ბავშვი სწავლობს, რომ ყვირილი კი არ იპყრობს ადამიანების ყურადღებას, არამედ სხვა რაღაც. მე ვასწავლი ბავშვს იმ კანონზომიერებას, რომ როდესაც რაღაცას კარგად აკეთებს, მე ამას ვხედავ. როდესაც ბავშვი ხატავს, უნდა ვიპოვო რა არის იქ ლამაზი და ეს წავახალისო.“

„როდესაც ვხედავ, რომ ბავშვს პირველად აქვს მცდელობა და თვითონ იწყებს დამოუკიდებლად კოვზით ჭამას, პირველად გამობაჯბაჯდება თავისი საძინებლიდან უცნაურად, მაგრამ დამოუკიდებლად ჩაცმული, უნდა წავახალისო. მას უნდა ჰქონდეს ჩვენი მხარდაჭერა, რომ ახალი ნაბიჯები გადადგას. ​ეს გაცილებით მეტ ძალისხმევად მოითხოვს ხოლმე ოჯახის წევრებისგან, მაგრამ საბოლოო შედეგი არის ჩვენთვის ბევრად უფრო სასიხარულო. მშობლები 12-14 წლის ასაკში არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად არ ჭამს ბავშვი. ისინი არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად ჩაცმა არ შეუძლია ბავშვს,“ - აღნიშნა თინათინ ჭინჭარაულმა.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად