Baby Bag

„უკვე დაისწავლა ადამიანმა, რომ ჯერ ნეგატიური უნდა მოისმინოს, იწუწუნოს, შექმნას ფონი, რომ ძალიან ცუდად არის,“ - ნინო კერესელიძე

„უკვე დაისწავლა ადამიანმა, რომ ჯერ ნეგატიური უნდა მოისმინოს, იწუწუნოს, შექმნას  ფონი, რომ ძალიან ცუდად არის,“ - ნინო კერესელიძე

ფსიქოთერაპევტმა ნინო კერესელიძემ ადამიანის ფსიქიკაზე ნეგატიური ინფორმაციის უარყოფითი ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მსგავსი ინფორმაცია ადამიანში ილექება და მასზე ზემოქმედებს,

​როდესაც ადამიანს ვაწვდით ნეგატიურ ინფორმაციას, ის ილექება მასში. თუ ის არ ჩანაცვლდა, თუ ის არ დამუშავდა, თუ ის არ გაიფილტრა ადამიანის გონებაში, საკმაოდ ნეგატიურ გავლენას ახდენს, როგორც გუნება-განწყობაზე, ასევე უჩნდება წინასწარი დისპოზიციური განწყობა. ადამიანს მოლოდინი აქვს, რომ დღე ყოველთვის უნდა დაიწყოს ცუდი ამბებით. კოვიდის დროს ყველანი ვრთავდით ტელევიზორს ან ინტერნეტში ვეძებდით გარდაცვლილთა რაოდენობას, ამით ვცხოვრობდით. ეს ნეგატიური ინფორმაცია ბევრად უფრო მძიმეა და ბევრად უფრო მატრავმირებელია, ვიდრე ნებისმიერი დამოკიდებულება, ნებისმიერი განწყობა.“

ნინო კერესელიძის თქმით, ნეგატიური ინფორმაციის გაზიარებით ადამიანები გარემოცვაზე გავლენის მოხდენას ცდილობენ:

„ნეგატიური ინფორმაციის გაზიარება ერთ-ერთი სახეა, რომ მოვახდინო გავლენა ჩემს გარემოცვაზე, გავუზიარო ჩემი შინაგანი მდგომარეობა. მე ამით ვიკვებები, მე ამით მეძლევა საშუალება გავნეიტრალდე, ცოტა ჩაცხრეს ჩემში ბრაზი, აგრესია. ამ მხრივ სოციალური ქსელი, რა თქმა უნდა, აჭრელებულია. აქ დიდი გავლენა აქვთ ე.წ. ბოტებს, რომლებიც ამას ტირაჟირებენ, ავრცელებენ, რომ მასობრივად მოხდეს ნეგატიური განწყობის შექმნა, ფონის შექმნა, ​რამდენად ცუდად ვართ, როდესაც ყოველდღიურობაში შეიძლება ბევრად უფრო მეტი პოზიტივი იყოს, ბევრად უფრო მარტივი იყოს კარგი ინფორმაციის დანახვა, კარგი განცდების დაჭერა.“

ნინო კერესელიძემ აღნიშნა, რომ ადამიანების ნაწილი ნეგატივზეა კონცენტრირებული:

„ნეგატივზე, რა თქმა უნდა, ბევრი ადამიანი კონცენტრირდება, იმ მხრივ, რომ უკვე დაისწავლა ადამიანმა, რომ ჯერ ​ნეგატიური უნდა მოისმინოს, ჯერ მასთან იყოს კონტაქტში, იწუწუნოს, შექმნას ისეთი ფონი, რომ ძალიან ცუდად არის. ხშირ შემთხვევაში ეს, სამწუხაროდ, გახდა ცნობადობის ძალიან კარგი საშუალება და კარგი მექანიზმი. რაც უფრო მეტს ვიწუწუნებ, მით უფრო მეტად მომაქცევენ ყურადღებას. აღარ ვუკვირდები მე რას ვქმნი, რა ფონი იქმნება, რა აურა იქმნება ჩემ გარშემო.“

​წუწუნი ყველაზე არაეკოლოგიური გათავისუფლებაა ნეგატივისგან. როდესაც წუწუნაა ადამიანი და როდესაც ნეგატიური განწყობის მქონეა, თავის სივრცეს მოიცავს, რა თქმა უნდა, ის თავისუფლდება, მასში ხდება ცვლილებები. მნიშვნელოვანია, რომ ეს ყველაფერი მოხდეს ეკოლოგიურად, თუნდაც ხატვით, წერით, ვარჯიშით და არა ჩემი გაბრაზების თქვენზე გადმოტანით,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნინო კერესელიძემ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„არ იწუწუნოთ არასდროს, რომ ავად ვარო, არ დამორჩილდეთ ავადმყოფობას,“ - შალვა ამონაშვილი
​აკადემიკოსი შალვა ამონაშვილი ჯანმრთელობის შენარჩუნებასა და თავის მოვლასთან დაკავშირებით საკუთარ გამოცდილებას გვიზიარებს. მისი თქმით, მთავარია, ადამიანს არ ეშინოდეს:„ჩემი ამბავი მინდა გიამბოთ. ცხ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თამაში „ჭიტა“ არის ბავშვის განვითარების ერთ-ერთი ეტაპი,“ - ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

„თამაში „ჭიტა“ არის ბავშვის განვითარების ერთ-ერთი ეტაპი,“ - ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი

ნეიროფსიქოლოგმა მარიამ ხვადაგიანმა თამაშის ტიპებსა და მათ მიერ ბავშვისთვის მოტანილ სარგებელზე ისაუბრა:

„ჩვილობის ასაკში ბავშვები პრიმიტიულ სოციალურ თამაშებს თამაშობენ, მაგალითად, „ჭიტას“ თამაში. ეს არის აბსოლუტურად ემოციური თამაში. ბავშვი იმალება და უნდა გამოჩნდეს. ეს არის თამაში, რომლითაც ვხვდებით საგნის მუდმივობა რამდენად აქვს. 4 თვის ბავშვისთვის საგანი, რომელსაც ვერ ხედავს, არც არსებობს. სწორედ ამიტომ მშობელი შორს რომ მიდის, ტირილს იწყებს. როდესაც ამას აკეთებს და ხელებს გიწევს, ეს ნიშნავს, რომ ბავშვი გეძებს. ეს არის განვითარების ერთ-ერთი ეტაპი. „მოვედი, მოვედი“ თამაში კიდევ და მსგავსი ემოციური თამაშები აუცილებელია ბავშვის ემოციური განვითარებისთვის. ეს თამაშები არის 7-8 თვიდან.

დამოუკიდებელ თამაშში იგულისხმება, როდესაც ბავშვი სხვა ბავშვებით დიდად არ არის დაინტერესებული. ის თამაშობს თავისთვის, დამოუკიდებლად. ორ წლამდე ძირითადად დამოუკიდებელი თამაშია. ორი წლიდან შემოდის პარალელური თამაში, როდესაც ვარ სხვა ბავშვებთან ერთად, ვთამაშობ კუბიკებით, ისინიც თამაშობენ კუბიკებით, მაგრამ კომუნიკაცია არ გვაქვს. სოციალური თამაში არის თამაში, სადაც სხვებთან ინტერაქციაში შევდივარ. სოციალური თამაში იწყება 3-4 წლიდან. 3 წლის ბავშვი სხვებთან ერთად თამაშობს, მაგრამ წესებს ნაკლებად იცავს. სოციალურ თამაშში იგულისხმება როლური თამაშებიც, დრამა. ეს უაღრესად მნიშვნელოვანია, იმიტომ, რომ წარმოსახვას ავითარებს.

წაძღოლითი თამაშია, როდესაც სჭირდება, რომ ვიღაც დაეხმაროს. სიმბოლური თამაშია, როდესაც იღებს სხვა ნივთს და ვითომ ტელეფონია და ლაპარაკობს. სიმბოლური თამაში შეიძლება იყოს ხატვა, მღერა. წესების დაცვით თამაში შემოდის 4-5 წლიდან. 3 წლის ბავშვს უჭირს ამ ჩარჩოს მორჩილება,“- მოცემულ საკითხზე მარიამ ხვადაგიანმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად