Baby Bag

რა სიმპტომები ახასიათებს ეკრანდამოკიდებულ ბავშვს და როგორია მისი ქცევა? - ფსიქოლოგის რეკომენდაციები ეკრანდამოკიდებულების თავიდან ასარიდებლად

რა სიმპტომები ახასიათებს ეკრანდამოკიდებულ ბავშვს და როგორია მისი ქცევა? - ფსიქოლოგის რეკომენდაციები ეკრანდამოკიდებულების თავიდან ასარიდებლად
როგორ უნდა მოვიქცეთ, სანამ ბავშვი ეკრანდამოკიდებული გახდება და რა ზიანს აყენებს მათ გონებრივ განვითარებას ეკრანი? - აღნიშნულ თემებზე MomsEdu.ge-ს ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი მარი ჯოხარიძე ესაუბრა. 

- ეკრანდამოკიდებულება ბავშვებში ძალიან დიდი პრობლემაა. რა სიმპტომები ახასიათებს ეკრანდამოკიდებულ ბავშვს და როგორია მისი ქცევა?

- ეკრანდამოკიდებული ბავშვები პასიურები არიან, არ იჩენენ ინტერესს სხვა აქტივობების მიმართ. ხშირად ვხდებით პრობლემებს ქცევაშიც, როცა მშობელი ეკრანს მოაშორებს ბავშვს, აწყობენ ტანტრუმს და ასე ცდილობენ გაჯეტების დაბრუნებას, ძირითად შემთხვევაში იღებენ კიდეც მათთვის სასურველ შედეგს.

- როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, რა საზღვრები უნდა დაუწესოს ბავშვს?

- საზღვრების დაწესება აუცილებელია, თუმცა ეს საზღვრებიც დამოკიდებულია ბავშვის ასაკზე, განვითარების საფეხურზე. 3 წლამდე ასაკის ბავშვები სასურველია, საერთოდ მოვარიდოთ ეკრანს, მაგრამ რადგან დღევანდელ რეალობაში ეს ძალიან რთულად შესასრულებელია, რეკომენდაციაა, რომ ეკრანთან გატარებული დრო არ უნდა აღემატებოდეს ნახევარ საათს. ადრეულ ასაკში ამას განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს. დრო შეიძლება გადანაწილებული გვქონდეს, მაგალითად, თუ ექვსი წლის ბავშვს ვაძლევთ უფლებას, რომ დღის განმავლობაში ერთი საათი გაატაროს ეკრანთან, შეიძლება ეს ერთი საათი, ორ ან სამ ნაწილად გავყოთ. აუცილებლად უნდა აკონტროლოს მშობელმა, რას უყურებს ბავშვი, რა ინფორმაციას მიიღებს, რას აითვისებს. ბევრი სასარგებლო რამეც შეიძლება ისწავლოს ბავშვმა ეკრანიდან თუ საზღვრებს დავუწესებთ და ყურადღებით შევურჩევთ, რას უყუროს.

- როგორ ავარიდოთ ბავშვი ეკრანდამოკიდებულებას, რომ არც მისი ფსიქიკა დააზიანოს და თან პრობლემაც აღმოიფხვრას? (ფაქტია, რომ გაჯეტების სრულად აკრძალვა დღევანდელ რეალობაში არ გამოდის)

- ბავშვს უნდა შევთავაზოთ რაც შეიძლება მეტი საინტერესო, გასართობი აქტივობა და წავახალისოთ მისი ინტერესები. პატარა ჩართული უნდა იყოს ოჯახის საქმიანობაში, რუტინაში და მისი მოქმედებები აუცილებლად უნდა იყოს წახალისებული.

- რამდენად აფერხებს ბავშვის გონებრივ განვითარებას ეკრანზე მიჯაჭვულობა?

- ეკრანზე დამოკიდებულება ბავშვის განვითარებას განსაკუთრებით აფეხებს ადრეულ ასაკში. ბავშვი ვითარდება მაშინ, როცა იკვლევს გარემოს, იღებს ახალ გამოცდილებებს, აკვირდება და შეისწავლის საგნებს, მაგალითად, შეხებით, ყნოსვით. ეკრანთან კი ამის შესაძლებლობა არ აქვს. გაჯეტებთან დიდი დროის გატარება განსაკუთრებით უშლის ხელს სოციალური უნარების განვითარებას.

- უკვე ეკრანდამოკიდებულ ბავშვთან რა რაციონალური ნაბიჯები უნდა გადადგას მშობელმა, უნდა მიმართოს თუ არა სპეციალისტს და თავად რისი გაკეთება შეუძლია?

- მშობელმა უნდა დააწესოს საზღვრები, მოიფიქროს, დაგეგმოს, რა აქტივობებით დაკავდება ბავშვი დღის განმავლობაში. აქტივობები უნდა იყოს ბავშვის ინტერესებს და შესაძლებლობს მორგებული. ეკრანი გამოიყენოს, როგორც ჯილდო. ბავშვი ჯერ დაკავდეს მშობლის მიერ შეთავაზებული აქტივობით და შემდეგ მიიღოს გაჯეტი განსაზღვრული დროით. მაგალითად, „ჯერ დავხატოთ და შემდეგ მიიღებ ტელეფონს 10 წუთით“. რთულია ერთი რეკომენდაცია მოარგო ყველა შემთხვევას, ყველაფერი დამოკიდებულია ბავშვის ასაკზე, განვითარების საფეხურზე, ოჯახის ცხოვრების წესზე. თუ მშობელი ხვდება, რომ დამოუკიდებლად ვერ უმკლავდება და უჭირს ბავშვის ქცევის მართვა, უნდა მიმართოს სპეციალისტს, ასე მიიღებს არა ზოგად, არამედ კონკრეტულ შემთხვევაზე მორგებულ რეკომენდაციებს.         

ესაუბრა მარიამ ჩოქური  

„ორივე ბავშვი იუთუბმა დააინვალიდა და ორივე მკურნალობს“
„თუ იცნობთ ვინმეს, ვინც რვა წლამდე ბავშვს დღეში საათზე მეტს ატარებინებს ეკრანთან, განსაკუთრებით ეტლით მგზავრობისას, ჭამისას, ბანაობისას, ა.შ., შეაჩვენეთ და გააგებინეთ.დღეს ჩემი ორი მეგობარი მოვიდა ვორ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ გავუმკლავდეთ პანიკურ შეტევას? - მარინა კაჭარავას რეკომენდაციები

როგორ გავუმკლავდეთ პანიკურ შეტევას? - მარინა კაჭარავას რეკომენდაციები

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ პანიკურ შეტევასთან გამკლავების გზებსა და მეთოდებზე ისაუბრა:

„პანიკური შეტევა არის ძალიან ხანმოკლე დროში ინტენსიური შიშის განცდა. ადამიანი კარგავს მიწას და არის აბსოლუტურად დაუცველი, ეს იწვევს მასში სიკვდილის შიშს, შიშის შიშს და გაგიჟების შიშს. ერთი შეხედვით ის უმიზეზოდ ჩნდება. იმ დროს არაფერი არ მომხდარა, არის სიმშვიდე თითქოს, სიჩუმე, ჩვეულებრივად ცხოვრობს ადამიანი. შეიძლება იყოს სალონში, იკეთებდეს ფრჩხილებს და დაეწყოს. როდესაც ეს იწყება, ადამიანს აქვს საოცარი მოთხოვნილება, რომ გაიქცეს სახლში. სახლი არის ერთადერთი ადგილი, სადაც ის უსაფრთხოდ გრძნობს თავს. ეს არ არის ისეთი შეგრძნებები, რომელსაც ადამიანი შეიძლება ადვილად გაუმკლავდეს.

მას აქვს წინაპირობა, რომელსაც ამოცნობა უნდა. წარმოიდგინეთ ტალღა, რომელიც მოდის. თუ ადამიანმა მოახერხა ტალღაზე დაჯდომა და მასთან ერთად მოძრაობა, ბევრად უფრო გადარჩება, ვიდრე თუ ტალღამ ჩაიხვია და აფორთხიალა. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ მიუსწროს ადამიანმა ამ მდგომარეობას. შესაძლებელია მისი ინტენსივობის დაკლება, შესაძლებელია მასთან ერთად ცხოვრება. შესაძლებელია ვიცოდეთ, როგორ მოვიქცეთ ამ დროს.

ბევრნაირი გამკლავების მექანიზმი არსებობს. პირველ რიგში, კარგია ფსიქოთერაპია და გაცნობიერება, როგორ მოვიდა აქამდე ადამიანი და რა არის მისი წინაპირობა. კარგია კონტროლირებადი მოძრაობები, თვლა, ცეკვა, მაგრამ უფრო ვარჯიშის მსგავსი, ასევე მოდუნება. კარგია თუ მოახერხებენ იმ შინაარსების ამოთქმას, რომელიც სახელდაურქმეველი და განდევნილია. კარგია ადამიანმა მოახერხოს საკუთარ თავთან კონტაქტი, მეტად შეიცნოს საკუთარი სხეული და შემდეგ დაიწყოს გამკლავების მექანიზმები: ვარჯიში, თვლა, ახალშობილის პოზა და ა.შ.“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „უიქენდი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „უიქენდი“ 

წაიკითხეთ სრულად