Baby Bag

​„მთელი ყურადღება უნდა გადავიტანოთ ბავშვებზე“ - როგორ შევუმსუბუქოთ შვილებს პანდემიით გამოწვეული სტრესი

​„მთელი ყურადღება უნდა გადავიტანოთ ბავშვებზე“ - როგორ შევუმსუბუქოთ შვილებს პანდემიით გამოწვეული სტრესი

როგორ შეცვალა კოვიდ-19-მა ბავშვთა ყოველღდღიურობა და რა შეიძლება გააკეთონ მშობლებმა პატარების ფსიქოლოგიური სიჯანსაღისთვის? - ამ თემებზე MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი რუსუდან მხეიძე.

- ქალბატონო რუსუდან, კორონავირუსმა საზოგადოების ცხოვრება შეცვალა, რა ზეგავლენა მოახდინა ბავშვების გონებრივ კეთილდღეობასა და ჯანმრთელობაზე?

- ვერ ვიტყვით, რომ უფროსებთან შედარებით ბავშვები უფრო მძიმედ იტანენ ვირუსს, მაგრამ მათი ცხოვრება საკმაოდ შეიცვალა. განსაკუთრებით, პატარები, რომლებიც საოცრად ელოდებიან სკოლაში სწავლას, ეს მომენტი განიცადეს ყველაზე მძიმედ. მეორე, არის ის, რომ ძირითადად სახლში უწევთ ყოფნა, ვეღარ ნახულობენ თანატოლებს, ვეღარ მიდიან ბებიასთან და ბაბუასთან. ახალგაზრდებს საკმაოდ მყიფე ფსიქიკა აქვთ, რასაც ამ მდგომარეობამ უფრო მძიმე დაღი დაასვა. ფსიქოლოგიური თვალსაზრისით, გაიზარდა ადამიანების რიცხვი, რომლებსაც დეპრესია, შფოთვები აქვთ.

- სკოლები დაიხურა, ბავშვები ვეღარ თამაშობენ თანატოლებთან, ფაქტობრივად, სახლში არიან გამოკეტილები. რა უნდა გააკეთონ მშობლებმა, რომ შეუმსუბუქონ ის სტრესი, რაც პანდემიამ გამოიწვია მათში?

- ჩვენ, ყველა ძალიან მძიმე მდგომარეობაში ვართ. მთელი ყურადღება უნდა გადავიტანოთ ბავშვებზე - ეს იქნება კითხვა, თამაში, ხატვა თუ სხვა. ბევრმა მშობელმა მოიფიქრა აქტივობები, რომლითაც ეხმარებიან შვილებს, მაგალითად, ავეჯის ერთად მოხატვა, წიგნის ერთად კითხვა და ცდილობენ, ბავშვებს გაუქარწყლონ ის დეფიციტი, რაც თანატოლების ნაკლებობით აქვთ. ერთი მხრივ, დადებითიც შეგვიძლია დავინახოთ ამ ყველაფერში, მშობლების ძირითადი ნაწილი სახლშია და მათ მეტი დრო აქვთ შვილებთან საურთიერთოდ, ამასთან, თვითონაც ერთობიან.

- პანდემიის პირობებში ბავშვთა დიდი ნაწილი უფრო მეტად გახდა გაჯეტებზე დამოკიდებული. რას ურჩევდით მშობლებს, როგორ მიუდგნენ ამ კუთხით ბავშვებს?

- ისედაც ხომ იყვნენ მიჯაჭვულები და პანდემიის ფონზე ბევრად გაიზარდა დამოკიდებულება. სულ იყო და არის საუბარი, რომ მოაცილეთ ბავშვები გაჯეტებს, თუმცა არაფერი გამოდის. იმისთვის, რომ რამენაირად დააკავონ ბავშვები, ამ ალტერნატივას ირჩევენ, ყურადღებას აღარ აქცევენ. ყველაფერი ნორმის ფარგლებში უნდა მოხდეს, რადგან ეს ნორმა არ არსებობს, ვიღებთ იმას, რასაც ვიღებთ. აქედან გამომდინარე, ბავშვები მეტად გაღიზიანებულები ხდებიან. მშობლებიც თავის მხრივ ძალიან რთულ მდგომარეობაში არიან, როცა დილიდან საღამომდე მუშაობა უწევთ, აღარ რჩებათ დრო თვითონ გაართონ ტელეფონის ნაცვლად. არაფერი არ არის დასამალი იმაში, რომ მშობლების უმეტესობას ერთი სული აქვს, ბავშვები სკოლაში მიიყვანონ, რომ დრო გამოუთავისუფლდეთ.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე ​დედების ჯგუფი“)

„ზოგჯერ მშობლები ბავშვებს ჩაძინების მიზნით ლოგინში ურთავენ ტელეფონს - ეს მცდარი შეხედულება...
რა საფრთხის წინაშე აყენებს ეკრანდამოკიდებულება ბავშვს და როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, რომ თავიდან აირიდოს მისგან გამოწვეული დაავადებები - აღნიშნულ თემებზე ​Momsedu.ge-ს ექიმი-პედიატრი, რადიოლ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენ გვაქვს ნახევრად შემდგარი და არშემდგარი ადამიანების არმია, რომელსაც ფანტასტიკური შესაძლებლობები აქვს, მაგრამ ეს არავინ არ იცის,“- თამარ გაგოშიძე

„ჩვენ გვაქვს ნახევრად შემდგარი და არშემდგარი ადამიანების არმია,  რომელსაც ფანტასტიკური შესაძლებლობები აქვს, მაგრამ ეს არავინ არ იცის,“- თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ადეკვატური თვითშეფასებისა და თვითეფექტურობის ქონის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ჩვენ ვუყურებთ ექსპერტებს, რომლებიც სინამდვილეში ექსპერტები არ არიან. ჩვენ ვუყურებთ ადამიანებს, რომლებსაც თავიანთ კომპეტენციებზე ძალიან დიდი წარმოდგენა აქვთ და სინამდვილეში ისინი დიდად ვერ ჩაითვლებიან კომპეტენტურებად. ასევე ვუყურებთ ადამიანებს, რომლებსაც აქვთ ეს შესაძლობები და ამას ვერ იყენებენ. ეს არის სწორედ დამახინჯებული თვითეფექტურობის შედეგი, რომლის გამოც მერე ჩვენი საზოგადოება ძალიან დიდ ფასს იხდის. ჩვენი საზოგადოება იხდის ძალიან დიდ ფასს. ეს არის დამახინჯებული ცხოვრებები, უკმაყოფილო ადამიანები.

„მე არავის არ ვუყვარვარ,“ - ამას ამბობს ის, ვისაც უკრიტიკოდ მაღალი თვითშეფასება აქვს და ისიც, ვისაც კრიტიკულად დაბალი თვითშეფასება აქვს. ასეთი ადამიანები არასდროს არ არიან კმაყოფილები. ეს არის მენტალური პრობლემა უკვე. ეს უკვე მერე არის ფსიქიკური ჯანმრთელობის საკითხი. ყურადღება მშობლის, მასწავლებლის, მენტორის, მომავალი თაობის თვითეფექტურობის ჩამოყალიბებაზე მნიშვნელოვანია. განვითარებაზე ორიენტირებული განწყობების ჩამოყალიბებაზე ზრუნვა არის ძალიან მნიშვნელოვანი.

ძალიან ბევრ ადამიანს გარდატეხის ასაკში საკუთარი თავი არ მოსწონს. სხეული არ მოსწონს, არაფერი არ მოსწონს. ჩვენ ჩვენი რეპლიკებით კიდევ ვუმატებთ ამას. ვეუბნებით: „არაფერი შენ არ გაინტერესებს, არაფერი არ შეგიძლია.“ ჩვენ არ ვინტერესდებით, რა ინტერესი აქვთ ამ ადამიანებს. ხშირად მშობელი მეუბნება: „უი, ეს აინტერესებს?! მე არ ვიცოდი.“ მშობელმა არ იცის შვილის ინტერესები. ის თავისი ინტერესებით წარმართავს შვილის ინტერესებს. შეიძლება ბავშვს უნდა რამეზე სიარული. წავიყვანე ხატვაზე, ორ თვეში გამოვიდა, წავიყვანე ციგურაობაზე, ორ თვეში გამოვიდა. რატომ? მას არ სჯერა, რომ რამე გამოუვა. დაბრკოლებას შეეჯახა, ვიღაცამ შენიშვნა მისცა, არ მოეწონა ეს ბავშვს და გამოვიდა. თვითეფექტურობის ნაკლები სიმტკიცის გამო ეს მის შეფასებას პირდაპირ ურტყამს. მას არ უნდა, რომ იყოს ბოლო, შენიშვნების სამიზნე, არ უნდა აღიაროს, რომ პირველ ჯერზე შეიძლება არ გამოუვიდეს რაღაც და ძალისხმევა სჭირდება. ეს მას ბავშვობიდან არ ასწავლეს. ჩვენ გვაქვს ნახევრად შემდგარი და არშემდგარი ადამიანების არმია, რომელსაც აქვს ფანტასტიკური შესაძლებლობები, ძალიან კარგი რესურსები, მაგრამ ეს არავინ არ იცის მისი ჩათვლით,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად