Baby Bag

„როდესაც ოჯახში არ არის დადებითი, სიყვარულით დამუხტული ფონი, ბავშვები ავლენენ ძალიან თვალშისაცემ აგრესიას თანატოლების მიმართ,“ - ფსიქოლოგი თეა გოგოტიშვილი

ფსიქოლოგი თეა გოგოტიშვილი გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ბავშვებში აგრესიისა და ძალადობისკენ მიდრეკილების პრობლემაზე საუბრობს და პრობლემის მოგვარებაში ოჯახის მნიშვნელობას უსვამს ხაზს:

„როდესაც ოჯახში არ არის დადებითი, სიყვარულით დამუხტული ფონი, ბავშვები ავლენენ ძალიან თვალშისაცემ აგრესიას თანატოლების მიმართ. ბულინგი თანამედროვე რეალობის სერიოზული პრობლემაა. ბავშვები, რომლებსაც ჩაგრავენ სკოლაში, რომლებიც ვერ ახერხებენ თვითდამკვიდრებას (თვითდამკვიდრება სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია მოზარდობის ეტაპზე), რომლებიც დაუცველად გრძნობენ თავს, დაჩაგრულები არიან. ასეთ ბავშვში შეიძლება აგრესია აკუმულირდეს. ზრდასრულობაში მან, შესაძლოა, აგრესია მიმართოს გარემოზე. ბულინგის მსხვერპლი ბავშვები ძალიან ხშირად მომავალში თავად ხდებიან აგრესორები.“

თეა გოგოტიშვილის თქმით, ადამიანის თვითშეფასება ცვალებადია და მას სოციუმთან ურთიერთობა განსაზღვრავს:

„თვითშეფასება დინამიკური ფენომენია, ის ერთხელ და სამუდამოდ არ ყალიბდება. ჩვენ მუდმივად განვიცდით თვითშეფასებაში ცვლილებებს. რადგან ადამიანი სოციალური არსებაა, მისთვის სოციუმთან ურთიერთობას დიდი მნიშვნელობა აქვს. ხშირად სკოლაში სხვა ბავშვებს ჩაგრავენ ისინი, ვინც ოჯახიდან არიან დაჩაგრულები. თუ მშობელი იგებს, რომ ბავშვს ჩაგრავენ, პირველ რიგში, აუცილებელია დამრიგებელთან კომუნიკაცია. იყო დრო, როდესაც სკოლაში იყვნენ ფსიქოლოგები. სამწუხაროდ, დღეს ფსიქოლოგი მხოლოდ სპეციალური საჭიროებების მქონე ბავშვებზეა ორიენტირებული. თუმცა, არის სკოლები, სადაც ესმით ფსიქოლოგის მნიშვნელობა. მათ აჰყავთ ახალგაზრდა, პროფესიონალი კადრები, რომლებიც ახერხებენ, რომ ემოციურად გახსნან ბავშვები, შეისწავლონ ვითარება კლასში.“

„ფსიქოლოგიაში ფონი განსაზღვრავს ფიგურას. აგრესია თავისთავად თავდაცვის მექანიზმია. აგრესია რომ არ ჰქონდეს ცოცხალ არსებას, ვერ გადარჩებოდა. ფსიქოლოგიაში აგრესია არის შედეგობრივი, ის არასდროსაა ცარიელ ნიადაგზე აღმოცენებული. აგრესია უკმაყოფილებაზე, ფრუსტრაციაზე რეაქციაა. მაგ. ბავშვი კარგად სწავლობს, ცდილობს თავის დამკვიდრებას, მაგრამ იქ თვითდამკვიდრების გზაა აგრესია, ეს პრობლემაა. შეუძლებელია ბავშვთან შედეგის ქონა, თუ მშობლებთან და აღზრდის გარემოსთან არ ხდება მუშაობა. ბავშვი სახლში რომ ბრუნდება, ის ისევ დაიმუხტება იმ ემოციური ფონით და კვლავ იმავე განწყობით იმოქმედებს. ამიტომ აუცილებელია პედაგოგსა და მშობელს შორის კომუნიკაციის გაუმჯობესება, სკოლის ფსიქოლოგის ფუნქციის გაძლიერება, რომ შემდგომში არ მივიღოთ შედეგები, რომელიც ბევრი ადამიანისთვის სავალალოა,“ - აღნიშნავს თეა გოგოტიშვილი.

წყარო: ​დილა მშვიდობისა საქართველო

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

ყვირილი ბავშვისთვის ისეთივე საზიანოა, როგორც ფიზიკური დასჯა
​უკანასკნელი წლების განმავლობაში ბავშვზე ნებისმიერი სახის ფიზიკური ძალადობა კატეგორიულად მიუღებელი გახდა. თანამედროვე მშობლები შვილებს ხშირად ხმამაღლა უყვირიან, მიუხედავად იმისა, რომ მათმა უდიდესმა ნა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ღიმილი გულწრფელია, მაშინ თვალები იჭუტება,“ - ზურა მხეიძე ყალბი ღიმილის ამოცნობის წესებზე

„თუ ღიმილი გულწრფელია, მაშინ თვალები იჭუტება,“ - ზურა მხეიძე ყალბი ღიმილის ამოცნობის წესებზე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ჟესტების ენის ამოცნობის წესებზე ისაუბრა. მისი თქმით, ყალბი და ნამდვილი ღიმილის ერთმანეთისგან გარჩევა შესაძლებელია:

„რით გასხვავდება სერვისული ღიმილი ნამდვილი ღიმილისგან? თუ თვალები არ მონაწილეობს და მარტო ღიმილია, ეს ღიმილიც არ არის, ეს არის დაკრეჭვა. ღიმილის დავალება ადამიანისთვის არ შეიძლება. ღიმილი არის შინაგანი მდგომარეობის გარეგანი გამოხატვა. ეს იგივეა, ადამიანს დაავალო, რომ ცრემლი გადმოაგდოს. ღიმილი არის ის, რაც შიგნიდან უნდა მოდიოდეს.

თუ ღიმილი გულწრფელია, მაშინ თვალები იჭუტება. ვიღაცის დანახვის შემთხვევაში, თუ გაგიხარდა ვიღაცის დანახვა, წარბები ზემოთ მიდის. გაითვალისწინეთ ბოტოქსის ამბები, იმიტომ, რომ ვისაც ბოტოქსი აქვს, ის ვერ ასწევს წარბებს. ლაპარაკის დროს კეთილგანწყობის გამოხატვა სხვაგვარადაც შეიძლება. რადგან მას არ სჭირდება თქვენი კონტროლი, თვალებს ჭუტავს. თუ მას თვალები მოშტერებული აქვს და ისე იღიმება, ის ცდილობს თქვენს კონტროლს. ხელისგულის ჩვენებაც ღიაობას ნიშნავს.

ადამიანი იტყუება თუ არა, ეს ინდიკატორები რომ გაარჩიოთ, ამ ადამიანთან მინიმუმ 20 წუთი მაინც უნდა ილაპარაკოთ თემაზე, სადაც მას ტყუილი არ დასჭირდება. ერთ საათში ჩანს მისი ბუნებრივი ჩვევები. ჩვევები უნდა ამოყაროთ და როგორც ინდიკატორი არ გაითვალისწინოთ. თუ მე თავზე ხელს ვიდებ და ისე გელაპარაკებით და ეს ჟესტი საუბარს არ სჭირდება, ამასთან ეს ჩვევა თუ არ მაქვს, ეს ნიშნავს, რომ ვიტყუები. თუ ამ მოძრაობას ყოველთვის ვაკეთებ და ასეთი ჩვევა მაქვს, ეს არ არის ტყუილის ინდიკატორი. მინიმუმ 20 წუთია საჭირო ამ ჩვევების დასანახად. თუ ჩვევა ვლინდება, ის უნდა გამოვრიცხო, როგორც სიცრუის ინდიკატორი,“- მოცემულ საკითხზე ზურა მხეიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ნაშუადღევს“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ნაშუადღევს“

წაიკითხეთ სრულად