Baby Bag

„თუ ადამიანს ჩადებული აქვს, რომ ყველა საწინააღმდეგო სქესის ადამიანი მოღალატეა, ის ქვეცნობიერად აუცილებლად მიიზიდავს მოღალატეს,“ - ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი

ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი „სხვა შუადღეში“ ეჭვიანობის გამომწვევი მიზეზების შესახებ საუბრობს:

„ეჭვიანობის გამომწვევი რამდენიმე მიზეზი არსებობს, ერთ-ერთია ოჯახური გარემო. ბავშვობიდან ადამიანს აქვს ჩადებული რწმენა, რომ ყველა ქალი ან ყველა მამაკაცი მოღალატეა. შეიძლება, ბავშვს დედისგან ან მამისგან ესმოდა, რომ მამაკაცებს არ უნდა ენდოს, ქალს არ უნდა ენდოს. სოციუმში ხშირად გვსმენია მოსაზრება, რომ მამაკაცები პოლიგამიურები არიან. ამ დროს სტატისტიკა გვიჩვენებს, რომ მოღალატე მამაკაცებსა და ქალებს შორის განსხვავება მხოლოდ 2%-ს შეადგენს. საერთაშორისო კვლევა ჩატარდა, რომელშიც ადამიანებს ეკითხებოდნენ, უღალატებდნენ თუ არა მეწყვილეს, თუ ეცოდინებოდათ, რომ ის ამას ვერასდროს გაიგებდა. მამაკაცების 82 % აღნიშნავდა, რომ მეწყვილეს უღალატებდა, მსგავს პასუხს ქალების 78% იძლეოდა. მგონი, ერთმანეთს ვიმსახურებთ. ოჯახურ სცენარს რომ დავუბრუნდეთ, უნდობლობა მხოლოდ აზრი არ არის, ის მოქმედებას წარმოშობს, მოქმედება და აზრი წარმოქმნის ემოციას, ეს არის ადამიანის არსებობის ალგორითმი ამ კუთხით.“

ინგა გოჩელეიშვილის თქმით, ეჭვიანი ადამიანი ქვეცნობიერად იზიდავს მოღალატეს:

„თუ ადამიანს ჩადებული აქვს, რომ ყველა საწინააღმდეგო სქესის ადამიანი მოღალატეა, ის ქვეცნობიერად აუცილებლად მიიზიდავს მოღალატეს. ჩვენი ფსიქიკა ასეთი უცნაური რამ არის. ის ქვეცნობიერად იზიდავს ისეთ ადამიანს, რომელიც მას თავის რწმუნებულებაში განამტკიცებს.“

„რა თქმა უნდა, ადამიანი იბადება გარკვეული მოცემულობით, გარკვეული ხასიათით, რომელიც მასში არის ჩადებული. თუმცა, თუ შემდგომში მას არ აკმაყოფილებს თავისი ხასიათის თავისებურებები, პროფესიონალის დახმარებით ამის შეცვლა შესაძლებელია. თუ ადამიანი თავად იაზრებს პრობლემას და მისი შეცვლა უნდა, ეჭვიანობა შეუქცევადი ნამდვილად არ არის,“ - აღნიშნავს ინგა გოჩელეიშვილი.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა... ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს ფესვები გაუფუჭდება,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ დასჯა არ გამოიყენონ ბავშვის აღზრდის მეთოდად:

„რა არის დასჯა საერთოდ? ბავშვი ჩვენს ნორმებში არ მოექცა და იმის გამო, რომ მან გააცნობიეროს ეს, მას რაღაც უფლებებს ვართმევთ. არ გავუშვი ბავშვი სასეირნოდ, არ ვუყიდე ნაყინი. გაბრაზებული ვარ ამ დროს. კუთხეში დავაყენე, შეიძლება გავულაწუნე კიდეც. თუ ვინმე გონიერი ადამიანი ამაში აღზრდის ნატამალს ხედავს, გააგრძელოს ეს საქმე. რა ხდება კუთხეში დამდგარი ბავშვის თავში ამ დროს?! ერთხელ აეროპორტში დიდხანს მოგვიხდა ცდა. 3 წლის გოგო მამას ჰყავდა დაყენებული კუთხეში და უყვიროდა: არ გამოხვალ, ვიდრე არ მიხვდები, რა გააკეთე! რაგვარად მიხვდეს 3 წლის ბავშვი, რა გააკეთა ამისთანა. არადა ეხვეწება დედას, გამომიშვი, მაპატიეთო და მამა სჯის. ამას რა დავარქვა მე? იტყვის მამა, რომ მე ბავშვი მიყვარსო? არ უყვარს! დედა, რომელიც არ ეხმარება ბავშვს, იტყვის მიყვარსო? არ შეიძლება სიყვარულის შეწყვეტა!

შეურაცხყოფა, დამცირებაა დასჯა. ამ პირობებში ის სანუკვარი პროცესი, რასაც აღზრდა ჰქვია, აღარ არსებობს. ისიც იმსხვრევა, რასაც მივაღწიე. დასჯა არ არის აღზრდის მეთოდი. ბავშვი სიყვარულში უნდა გაზარდო, რომ მოსიყვარულე გაგიხდეს. ბავშვი კი არ უნდა დასაჯო, სინდისთან უნდა მიიყვანო, რომ იმან თავისი თავი თუ უნდა თვითონ დასაჯოს. თვითონ ვკითხოთ, შეაფასე რაც მოხდა, როგორც მოხდა, ის გააკეთე რაც საჭიროა. თვითაღზრდამდე მივიყვანოთ ბავშვი, თვითგანცდამდე, რომ რატომ გავაკეთე მე ეს.

დაანებეთ ამ დასჯას თავი. თუ დასჯა გინდათ ბავშვისა, ჯერ თქვენ დადექით კუთხეში და საკუთარი თავი დასაჯეთ. განა ცოტა გაქვთ ჩადენილი დანაშაული?! ერთმა ბავშვმა ინატრა, იქნებ ისეთი შენობები ააშენოთ, რომ კუთხე არ ჰქონდეს ამ შენობებსო, რადგან მშობლები სულ კუთხეში მაყენებენო. ხომ ყველამ იცით, რომ მშობლის მაგალითი აღზრდის ძალაა. მიეცით ეს მაგალითები. დასჯას მისცემთ, დაგსჯით მერე შვილი თქვენ. დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა. ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს, თუ ბებიამ, ბიძამ, მასწავლებელმა არ გადაარჩინა, ფესვები გაუფუჭდება. სიტყვა დასჯა პედაგოგიკაში არ უნდა არსებობდეს. ბავშვი რაღაც ცუდს აკეთებს? მე შემიძლია ავუხსნა მას, რა მოჰყვება ამას. 3-5 წლის ბავშვი დამიჯდება და მომისმენს, თუ წყნარად ველაპარაკები. ის იფიქრებს ამაზე, შეწუხდება, შეიძლება იტიროს. უთხარით ბავშვს: „დაჯექი სავარძელში და დაფიქრდი, კარგი იყო ეს ქცევა, თუ არ იყო კარგი, განსაჯე ეს თვითონ.“ ხომ შეწუხდება ბავშვი? ეს წუხილი არის თვითდასჯა. სიტყვა დასჯა ამოვაგდოთ ხმარებიდან და არცერთი დედა და მამა არ შემეკამათოს, აბა როგორ სხვანაირადო. თუ არზრდაზე მკითხავთ ასეა და თუ მკითხავთ, როგორ დავამშვიდო ბავშვი, როდესაც ყველაფერს ანგრევსო, მაშინ დაუყვირე, დამშვიდდება და შენც მშვიდად იქნები, მაგრამ ამას რა დავარქვა, არ ვიცი,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად