Baby Bag

„თუ ადამიანს ჩადებული აქვს, რომ ყველა საწინააღმდეგო სქესის ადამიანი მოღალატეა, ის ქვეცნობიერად აუცილებლად მიიზიდავს მოღალატეს,“ - ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი

ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი „სხვა შუადღეში“ ეჭვიანობის გამომწვევი მიზეზების შესახებ საუბრობს:

„ეჭვიანობის გამომწვევი რამდენიმე მიზეზი არსებობს, ერთ-ერთია ოჯახური გარემო. ბავშვობიდან ადამიანს აქვს ჩადებული რწმენა, რომ ყველა ქალი ან ყველა მამაკაცი მოღალატეა. შეიძლება, ბავშვს დედისგან ან მამისგან ესმოდა, რომ მამაკაცებს არ უნდა ენდოს, ქალს არ უნდა ენდოს. სოციუმში ხშირად გვსმენია მოსაზრება, რომ მამაკაცები პოლიგამიურები არიან. ამ დროს სტატისტიკა გვიჩვენებს, რომ მოღალატე მამაკაცებსა და ქალებს შორის განსხვავება მხოლოდ 2%-ს შეადგენს. საერთაშორისო კვლევა ჩატარდა, რომელშიც ადამიანებს ეკითხებოდნენ, უღალატებდნენ თუ არა მეწყვილეს, თუ ეცოდინებოდათ, რომ ის ამას ვერასდროს გაიგებდა. მამაკაცების 82 % აღნიშნავდა, რომ მეწყვილეს უღალატებდა, მსგავს პასუხს ქალების 78% იძლეოდა. მგონი, ერთმანეთს ვიმსახურებთ. ოჯახურ სცენარს რომ დავუბრუნდეთ, უნდობლობა მხოლოდ აზრი არ არის, ის მოქმედებას წარმოშობს, მოქმედება და აზრი წარმოქმნის ემოციას, ეს არის ადამიანის არსებობის ალგორითმი ამ კუთხით.“

ინგა გოჩელეიშვილის თქმით, ეჭვიანი ადამიანი ქვეცნობიერად იზიდავს მოღალატეს:

„თუ ადამიანს ჩადებული აქვს, რომ ყველა საწინააღმდეგო სქესის ადამიანი მოღალატეა, ის ქვეცნობიერად აუცილებლად მიიზიდავს მოღალატეს. ჩვენი ფსიქიკა ასეთი უცნაური რამ არის. ის ქვეცნობიერად იზიდავს ისეთ ადამიანს, რომელიც მას თავის რწმუნებულებაში განამტკიცებს.“

„რა თქმა უნდა, ადამიანი იბადება გარკვეული მოცემულობით, გარკვეული ხასიათით, რომელიც მასში არის ჩადებული. თუმცა, თუ შემდგომში მას არ აკმაყოფილებს თავისი ხასიათის თავისებურებები, პროფესიონალის დახმარებით ამის შეცვლა შესაძლებელია. თუ ადამიანი თავად იაზრებს პრობლემას და მისი შეცვლა უნდა, ეჭვიანობა შეუქცევადი ნამდვილად არ არის,“ - აღნიშნავს ინგა გოჩელეიშვილი.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სამი წლის ასაკის ბავშვი უკვე ცალ ფეხზე უნდა იდგეს, ეს თუ არ აქვს, კალიგრაფიაში პრობლემა ექნება,“- თამარ გაგოშიძე

„სამი წლის ასაკის ბავშვი უკვე ცალ ფეხზე უნდა იდგეს, ეს თუ არ აქვს, კალიგრაფიაში პრობლემა ექნება,“- თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში მეტყველების განვითარების ხელშემწყობი თამაშების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ექვსი წლის ასაკის ბავშვი თუ თხუთმეტ წუთზე მეტს არ გისმენს, ეს პრობლემაა. სამი წლის ასკის ბავშვს მეტი არ უნდა მოსთხოვო. გინდა თუ არა დაგიჯდეს მაგიდასთან და ერთი საათი გისმინოს, არ არის ეს ნორმალური. მისი მზაობა არის იმისთვის, რომ მოტორულად შეიმეცნოს სამყარო. ამ პერიოდში ბავშვები უკვე სიტყვებით თამაშობენ. ეს არის მეტყველების განვითარების აქტიური პერიოდი. ორიდან სამ წლამდე აქტიურდება „ვითომ“ თამაშები. ვითომ ტელეფონია ნებისმიერი სხვა საგანი, ვითომ ცხენია ჯოხი. ორიდან სამ წლამდე ეს ძალიან მკაფიოდ ჩანს. ეს ფუნდამენტი უნდა ჰქონდეს ბავშვს. ის შემდგომში როლურ თამაშში გადაიზრდება.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, 3-4 წლის ასაკში ბავშვს უნდა შეეძლოს სიტყვით თავისი ქმედების რეგულირება:

„ოთხი წლის ასაკის ბავშვები უკვე აქტიურად თამაშობენ. ამ დროისთვის ბავშვს ისეთი სათამაშოები უნდა მივაშველოთ, რომელიც ხელს უწყობს მეტყველებას. უკვე სიტყვა ხდება ბავშვის იმპულსისა და ქცევის რეგულაციის საშუალება. 3-4 წლის ასაკის ბავშვმა უნდა იცოდეს სიტყვით თავისი ქმედების რეგულირება. თამაშებით ბავშვი სწავლობს სიტყვებს, ფორმებს, ფერებს, კომუნიკაციას, ქცევის რეგულირებას. ის იმზადებს თავს ნებისყოფით გაშუალებული აქტივობისთვის.“

„პირველკლასელი ბავშვები როდესაც მოჰყავთ პრობლემით, რომ მათ უჭირთ წერა, სიტუაციას რომ ვიძიებთ, აღმოჩნდება, რომ ფუნდამენტი არ აქვთ. კალიგრაფია კოორდინაციის შედეგია. სამი წლის ასაკის ბავშვი უკვე ცალ ფეხზე უნდა იდგეს. ერთი წუთის განმავლობაში მას უნდა შეეძლოს ცალ ფეხზე დგომა. სამ-ნახევარი წლის ბავშვი უნდა ხტუნავდეს ცალ ფეხზე და იცავდეს წონასწორობას. ეს თუ არ აქვს, კალიგრაფიაში პრობლემა იქნება. წონასწორობა და ცალ ფეხზე დგომა ბევრ რამეს მოითხოვს. წერა კოორდინაციაა. თუ თვალსა და ხელს შორის ურთიერთობები გავარჯიშებული არ არის, სამთვლიან ველოსიპედს ვერ ატარებს და ცალ ფეხზე ვერ დგას, ამ ბავშვს სერიოზული პრობლემები შეექმნება. ვარჯიში, რომ გინდა თუ არა წერეო, ხუთი წლის ასაკშიც არ უშველის,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​ნევროლოგიისა და ნეიროფსიქოლოგიის ინსტიტუტი

წაიკითხეთ სრულად