Baby Bag

„ბავშვის გაჩენას როდის აპირებთ? ქორწილი რა დაგიჯდათ?“ - კითხვები, რომლებიც ახალდაქორწინებულ წყვილს არ უნდა დაუსვათ

„ბავშვის გაჩენას როდის აპირებთ? ქორწილი რა დაგიჯდათ?“ - კითხვები, რომლებიც ახალდაქორწინებულ წყვილს არ უნდა დაუსვათ

დაოჯახებას თუ გადაწყვეტთ, მზად უნდა იყოთ, რომ გარშემომყოფები კითხვებით ძალიან შეგაწუხებენ. ზოგიერთი მათგანი კი ზედმეტად ინტიმური და პირადი კითხვის დასმასაც არ მოერიდება. ახალდაოჯახებულ წყვილებს ადამიანები ხშირად ძალიან არაკორექტული შეკითხვებით აბეზრებენ თავს. თუ თქვენი ახლობელი ან მეგობარი დაქორწინდება, ქვემოთ დასახელებული კითხვები მას არასდროს დაუსვათ.

როგორ ჩაიარა თაფლობის თვემ?

თუ თქვენი ახლო მეგობარი დაინტერესდება, მოგზაურობის დროს ყველაზე მეტად რამ მიიპყრო თქვენი ყურადღება, ეს სავსებით ბუნებრივი მოვლენაა. თუ ადამიანები მეტისმეტად პირადულ კითხვებს სვამენ, თვალს გიკრავენ და ღიმილიანი სახით ცდილობენ ინტიმურ თემებზე მიგანიშნონ, თავს უხერხულად იგრძნობთ და არ გესიამოვნებათ. სწორედ ამიტომ, ახალდაქორწინებულ წყვილებს მსგავსი ტიპის კითხვებით თავი არ უნდა მოაბეზროთ.

როგორ მოგწონთ ახალი ცხოვრება?

როდესაც ახალდაქორწინებულ ადამიანს მსგავს კითხვას უსვამთ, მას მიანიშნებთ, რომ მის ცხოვრებაში აღარაფერია ისე, როგორც ადრე იყო. შესაძლოა, ბევრი რამ მართლაც შეიცვალა, მაგრამ ქორწინებამდე და ქორწინების შემდეგ ცხოვრება ერთმანეთისგან არ უნდა გამიჯნოთ. შესაძლოა, თქვენს ახლობელს ან მეგობარს თქვენი კითხვის პათოსი არ მოეწონოს.

აპირებ თუ არა გვარის შეცვლას?

ახალდაქორწინებული ქალბატონისთვის მსგავსი კითხვის დასმა ზედმეტი ცნობისმოყვარეობის გამომხატველია. როგორც წესი, თანამედროვე წყვილები ტრადიციულ წესებზე უარს ამბობენ და მეუღლის გვარზე გადასვლა ბევრისთვის მოძველებულ წესად ითვლება. თუ თქვენ მეტისმეტად შორს შეტოპავთ და მეგობარს ჰკითხავთ, როდის აპირებს ის გვარის შეცვლას, შესაძლოა, მან ეს ზეწოლად ან მეტისმეტად თამამ ქცევად აღიქვას.

ბავშვის გაჩენას როდის აპირებთ?

ყველაზე ხშირად ახალდაქორწინებულ წყვილებს სწორედ ამ კითხვას უსვამენ, რაც ძალიან არაკორექტული და მომაბეზრებელია. მსგავსი კითხვა თქვენს ნაცნობს ან ახლობელს არასდროს დაუსვათ, თუნდაც ეს ძალიან გაინტერესებდეთ. შესაძლოა, წყვილს შვილის გაჩენა გარკვეულ ვადამდე არ სურდეს, ან პირიქით, ისინი ძალიან ცდილობდნენ, მაგრამ გარკვეული პრობლემების გამო ვერ ახერხებდნენ თავიანთი სურვილის ასრულებას. ფრთხილად იყავით, რომ თქვენი დაუფიქრებელი კითხვით ადამიანს გული არ ატკინოთ.

ქორწილი რა დაგიჯდათ?

თუ ახალდაქორწინებულ წყვილთან მეგობრობა გაკავშირებთ და ისინი ფინანსურ საკითხებზე თქვენთან გულახდილად საუბარს არ ერიდებიან, ამ კითხვის დასმა თამამად შეგიძლიათ, მაგრამ თუ წყვილისთვის ახლობელი ადამიანი არ ხართ, მსგავსი შეკითხვის დასმა მათ უტაქტობად მოეჩვენებათ, სავსებით სამართლიანადაც!

მართალია, რომ ქორწინება სექსუალურ ცხოვრებას ანადგურებს?

წყვილის სექსუალურ ცხოვრებაში ჩარევის უფლება არავის აქვს. მსგავსი კითხვები ძალიან უადგილო და არაკორექტულია. არსებობს სტერეოტიპი, რომ ცოლ-ქმარს უინტერესო და მოსაწყენი სექსუალური ცხოვრება აქვს, რაც სიმართლისგან ძალიან შორს არის. ადამიანებს მსგავსი ნეგატიური მინიშნებებით განწყობას ნუ გაუფუჭებთ.

ქორწინების შემდეგ ყველაფერი რთულდება და უარესდება?

მარტოსულ ადამიანებს ოჯახის შექმნა ხშირად ნამდვილ კოშმარად ესახებათ, რის გამოც ისინი წყვილებს ნეგატიური კითხვებით თავს აბეზრებენ. თუ თქვენს ახალდაქორწინებულ მეგობარს მსგავს კითხვას დაუსვამთ, ერთადერთი ნამდვილად არ იქნებით. როდესაც ოჯახური ცხოვრების შესახებ ბევრი არაფერი იცით, უმჯობესია, მსგავსი აბსურდული განცხადებების გაკეთებისგან თავი შეიკავოთ.

მომზადებულია Easyweddings.com-ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ბავშვთან კომუნიკაცია არ უნდა ხდებოდეს ტელეფონში ყურების ან სადილის კეთების პარალელურად'' - თამარ გაგოშიძე

,,ბავშვთან კომუნიკაცია არ უნდა ხდებოდეს ტელეფონში ყურების ან სადილის კეთების პარალელურად'' - თამარ გაგოშიძე

​ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის ბლოგი, რომელიც www.helloblog.ge-ზე გამოქვეყნდა დასაქმებული მშობლების შვილებთან უერთიერთობის თემას ეხება. 

გთავაზობთ ბლოგიდან ამონარიდს:

,,თანამედროვე სამყაროში დედისა და მამის ტრადიციული როლები ნელ-ნელა რადიკალურად იცვლება. თუმცა, თუკი საქართველოში დასაქმებული მშობლისა და შვილების ურთიერთობაზე ვსაუბრობთ, ასოციაციურად მშობელში პირველ რიგში ჯერ დედას წარმოვიდგენთ. ჩვენ ვცხოვრობთ გარემოში, სადაც საზოგადოებასთან ერთად, ქალბატონებს თავად აქვთ საკუთარი თავის მიმართ მოთხოვნა, რომ პროფესიული წინსვლისა და თვითრეალიზების პარალელურად, საუკეთესო მშობლებიც იყვნენ. სწორედ მას შემდეგ, რაც ამ საუკუნის სამუშაო ძალაში ქალების ჩართულობამ მკვეთრად იმატა, დასაქმებული მშობლების გავლენა შვილების განვითარებაზე ბავშვთა ფსიქოლოგებისა და ექსპერტების კვლევის საგანი გახდა.

დღევანდელი დინამიური და დატვირთული სამუშაო გარემოს გარეთ, საგანმანათლებლო პლატფორმის - თიბისის სტატუს-შეხვედრების ფარგლებში, ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე თიბისის სტატუსის მოხმარებლებს სწორედ ამ თემაზე ესაუბრა, მათი პრობლემები მოისმინა და კონკრეტული რჩევებიც გაუზიარა. ფსიქოლოგმა შეხვედრა პირველი და უმთავრესი წესით დაიწყო: დანაშაულის განცდა - შეგრძნება, რომელიც ყველა დასაქმებულ მშობელს აწუხებს, ყოველმა მათგანმა უნდა დაივიწყოს და ამოიგდოს გონებიდან. ის, რომ მშობელი დაკავებულია, არსებული მოცემულობაა და მხოლოდ ამ რეალობის მიღების შემდეგ მოახერხებს დასაქმებული მშობელი მომდევნო რჩევების შესრულებას.

მთავარი პრობლემა - დრო

მართალია, ორმაგი შემოსავლის ოჯახში ბავშვი ფინანსურად ორმაგად უზრუნველყოფილია, თუმცა, ჯანსაღი სოციალურ-ემოციური განვითარებისათვის სულ სხვა, არამატერიალური ფაქტორებია გადამწყვეტი. ამ პროცესში ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ბავშვის დაბადების მომენტიდან მისი მშობლებთან დაწყებული კავშირია.

ისეთი ეპოქაა, რომ დროს ვერ ვიმორჩილებთ. სულ რაღაც გვაქვს გასაკეთებელი, გარკვეულ ამოცანებზე ვართ ორიენტირებული. სწორედ დროის უქონლობა იწვევს მშობელში დანაშაულის განცდას.

ხშირად ამის რაციონალიზაციას ვახდენთ - „მე არ მაქვს დრო, მაგრამ გამოვიმუშავებ ფულს და დროის კომპენსირებას ჩემი შვილების მატერიალური უზრუნველყოფით ვახდენ.“ ამის მიუხედავად, უკმაყოფილებისა და დანაშაულის განცდა მაინც ჩნდება. ამ განცდის ექვივალენტი მატერია არ არის, ამიტომ სინდისის ქენჯნას მშობლები ვერ გავცვლით ძვირფას ტელეფონში. ამას ეფექტი არ აქვს, ბავშვი კი ასეთი მომხარებლური ურთიერთობით მხოლოდ მანიპულირებას ეჩვევა. შეგიძლიათ შვილებთან უბრალო კომუნიკაციის შემთხვევა გაიხსენოთ? ოღონდ ისეთი, როდესაც არაფერი მოითხოვეთ მათგან? გაგიკვირდებათ და ასეთი ურთიერთობა ძალიან იშვიათია დღეს, იმიტომ, რომ ოჯახშიც მუშაობის რეჟიმში ვართ. მთელი დღე დრო არ გვაქვს გავიგოთ, რას საქმიანობს ჩვენი შვილი. ამიტომ, დღის ბოლოს სასწრაფოდ გვინდა გავარკვიოთ: იმეცადინა? ხელები დაიბანა? ჭამა? ეს მოთხოვნითი კითხვებია და ამით მთავრდება ჩვენი კომუნიკაცია შვილთან.“

მშობლის 2 საათი

,,უამრავი ინფორმაციისა და სწრაფად ცვალებადი მოვლენების ტალღებში გაჩერება და საკუთარ თავთან ჩარღმავება აუცილებელი წინპირობაა იმისა, რომ ჩვენს შვილებთან ვიყოთ ჰარმონიულ ურთიერთობაში. ზუსტად უნდა ვიცოდეთ, რისთვის და რაზე ვხარჯავთ დროსა და ენერგიას.

ხშირად რაღაცას იმიტომ ვაკეთებთ, რომ სხვებიც ასე აკეთებენ, მაგრამ ეს არ არის სწორი პასუხი. ჩვენ მომხმარებლური საზოგადოება ვართ

კითხვა ასეთია: ყოფნა თუ ფლობა? ჩვენ გვინდა ფლობა. ჩვენ გვინდა ვფლობდეთ ყველაფერს. არადა, თუ ვერ ფლობ დროს, ვერ ფლობ ვერაფერს. ჩვენს შვილებსაც არ ვასწავლით იმას, რომ დინებას არ მიჰყვნენ და თავიანთი არჩევანი გააკეთონ. შესაბამისად, ჩვენი შვილებიც მომხმარებლებად ყალიბდებიან. მშობლისთვის საკუთარი თავისთვის დროის გამოყოფა აუცილებელი რეცეპტია. ეს შეიძლება იყოს კვირაში, ან თუნდაც 2 კვირში 2 საათი, მაგრამე ეს უნდა იყოს მხოლოდ თქვენი 2 საათი, სხვისი არავისი - არც თქვენი შვილების, არც თქვენი მეგობრების.“

ჯადოსნური ნახევარი საათი

თუკი დასაქმებული მშობელი ხართ და ამ ყველაფერს კითხულობთ, ალბათ აქ ნახსენები ყველა გრძნობა და სიტუაცია გეცნოთ და შვების ნაცვლად, პირიქით, მეტი სინდისის ქეჯნა იგრძენით. მაგრამ მალე დამშვიდდებით, როდესაც გაიგებთ, რომ გამოსავალი არსებობს და ის იმაზე მარტივია, ვიდრე აქამდე წარმოგედგინათ. გამოსავალი რაოდენობის ხარისხით ჩანაცვლებაა. უცნაურია, მაგრამ დადგენილია, რომ ბავშვთან ნახევარი საათი სრულფასოვანი ურთიერთობა სრულიად საკმარისია მასთან საჭირო კომუნიკაციის დასამყარებლად.

ეს არ უნდა ხდებოდეს ტელეფონში ყურების ან სადილის კეთების პარალელურად. ეს უნდა იყოს უშუალო კომუნიკაცია ბავშვთან

ისეთი ნახევარი საათის გამოყოფა, როდესაც სხვა არაფერი გაინტერესებთ და არც მოთხოვნის რეჟიმში ხართ, თქვენთვისაც ერთგვარი ფსიქოთერაპიაა. როდესაც სახლის ტერიტორიაზე გადადიხართ, გამორთეთ ტელეფონი და ინტერნეტი 1 საათით მაინც. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ვერ კონცენტრირდებით თქვენს შვილებთან.“

ადამიანის პირველი და საბაზისო მოთხოვნილება უსაფრთხოების, მეორე კი - მიკუთვნების განცდაა. ეს შეგრძნებები სწორედ 2-3 წლამდე ყალიბდება, როდესაც ბავშვს ნდობა და ხალასი დამოკიდებულება უნდა გაუჩნდეს გარემოს მიმართ და უნდა იგრძნოს, რომ მიეკუთვნება ჯგუფს, ანუ ოჯახს, რომელიც მას დაიცავს.

სწორედ ამ პერიოდში სჭირდება ბავშვს ოჯახის მხარდაჭერა. დასაქმებულ მშობლებს კი მათი ძიძასთან ან ბაღში დატოვება უწევთ. სწორედ ცალ-ცალკე გატარებული დროის ამანაზღაურებელი არის თამაში, რომელსაც შეუფასებელი წვლილი აქვს ბავშვისა და მშობლის ურთიერთობაში,'' - აღნიშნულია ბლოგში. 

ბლოგის სრული ვერსია იხილეთ ​აქ
წაიკითხეთ სრულად