Baby Bag

როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს პროფესიონალი ფსიქოლოგის დახმარება სჭირდება

როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს პროფესიონალი ფსიქოლოგის დახმარება სჭირდება
ყველა ადამიანი ტრავმას პასუხობს საკუთარი ინდივიდუალური გზებით.

როგორ ესმით ბავშვებს საფრთხე, საშიშროება?

  1. სკოლამდელი ასაკის ბავშვები: პატარა ასაკის ბავშვებისათვის, ძალიან მნიშვნელოვანია როგორ რეაგირებენ და უმკლავდებიან მოზრდილები, განსაკუთრებით კი მათი მშობლები, სტრესულ სიტუაციებს. მშობლებს ისინი მათ მთავარ დამცველებად აღიქვამენ.
  2. სკოლის ასაკის ბავშვები: ამ ასაკის ბავშვები უფრო მეტ რამეს აკეთებენ დამოუკიდებლად. სტრესის დროს მნიშვნელოვანია ვეცადოთ, რომ გააგრძელონ მათი ნორმალური ცხოვრებისეული რუტინა.
  3. მოზარდები: სტრესის დროს თინეიჯერები შეასაძლოა გახდნენ ზედმეტად დაქვემდებარებულები, დამოკიდებულები ან პირიქით, ზედმეტად დაუდევარები, გაუფრთხილებლები. მშობლებმა ყურადღება უნდა გაამახვილონ შესაძლო რისკისშემცველი ქცევების მიმართ ( მაგ: ნარკოტიკები, ალკოჰოლო და ა.შ)

რისი გაკეთება შეუძლიათ მშობლებს?

  1. ისინი არიან როლური მოდელები და მნიშვნელოვანია კომუნიკაცია, რათა აგრძნობინონ რომ მათზე ვიღაც ზრუნავს.
  2. საჭიროა მოუსმინოს იმას თუ რას ითხოვს ბავშვი თავისი ქმედებებით. ( პატარამ შეიძლება ჭირვეულობაში გამოხატოს, უფრო დიდმა ბევრი კითხვების დასმაში, მოზარდმა მარტოობაში და ა.შ)
  3. აუცილებელია იყვნენ მომთმენნი და მაგალითად გასცენ პასუხები მათ მუდივ კითხვებს. ზოგიერთი უფრო მორცხვია და არ სვამს კითხვებს, მათ შეგვიძლია იქეთ ვუბიძგოთ და მაგალითად ვთხოვოთ აღწერონ სხვები რას ფიქრობენ.
  4. მოზრდილების წუხილი სამომავლო ინციდენტების შესახებ ზრდის გარემოცვაში შფოთვას. მნიშვნელოვანია არ გავხადოთ ხელმისაწვდომი ბავშვებისთვის ზედმეტად ბევრი ნიუსი, განსაკუთრებით სატელევიზიო გადაცემები, რადგან მძიმე ამბების მუდმივი ყურება და მოსმენა შიშს უფრო ამძაფრებს. ამ შემთხვევაში უფრო საყურადღებოა მცირე ასაკის ბავშვები.
  5. თქვენ შეგიძლიათ ხაზი გაუსვათ იმ ფაქტს, რომ უფროსები ( ხელისუფლება, მმართველი ორგანიზაციები და ა.შ გააჩნია კონკრეტულ სიტუაციას) ყველაფერს აკეთებენ იმისათვის რომ ყველა უსაფრთხოდ იყოს.
  6. სტრესის დროს ბრაზი და გაღიზიანებულობა არის ძირითადი ემოციები ნებისმიერ ადამიანთან. დაეხმარეთ შვილებს ეს ემოციები შესაბამისი გზით გამოხატონ. დაარწმუნეთ იმაში რომ მათი გულფიცხობის მიზეზები არ არიან თავად.
  7. როდესაც გვაქვს სტრესის მდგომარეობა, ,,რეგრესიები“ ნორმალურია. (მაგალითად იქცევა უფრო პატარა ასაკის შესაფერისად, ვიდრე სინამდვილეშია) თუ სიმპტომებს მუდმივი სახე აქვს და შფოთვას იწვევს, პროფესიონალის დახმარება აუცილებელია.

წყარო: დიალოგი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ქართულ სკოლებში ბავშვები ტყვეობაში არიან, არის ძალაობა და საშინაო დავალებაზე ჭიდილი,“ - შალვა ამონაშვილი

„ქართულ სკოლებში ბავშვები ტყვეობაში არიან, არის ძალაობა და საშინაო დავალებაზე ჭიდილი,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ქართულ სკოლებში ჰუმანიზმის დეფიციტის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ამ მხრივ საგანმანათლებლო დაწესებულებებში პრობლემებია:

„ისევ მინდა გავიხსენო გურამიშვილი. გურამიშვილზე კარგად ჩვენი ჰუმანურობა არავის არ ჩამოუყალიბებია. ​„ყმაწვილი უნდა სწავლობდეს საცნობლად თავისადაო: ვინ არის, სიდამ მოსულა, სად არის,წავა სადაო,“ - ეს რომ ჩვენს ბავშვებს ჩავაგონოთ, მართლაც რომ იფიქრონ, ვინ არიან, სიდან მოსულან, რა გვარისანი არიან, ალბათ, ჰუმანურობაც სხვანაირად გაიფურჩქნება ჩვენს ქვეყანაში.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, საქართველოს და მსოფლიოს სკოლებში ჰუმანიზმის დეფიციტია:

„სკოლებში, მსოფლიოში და საქართველოშიც, ძალიან ცოტაა ჰუმანურობა. გვინდა, რომ სკოლა ჰუმანური იყოს, მაგრამ ის ჰუმანური თავისთავად ვერ გახდება. ჰუმანური უნდა იყოს თვითონ მასწავლებელი. მასწავლებელია სკოლა. სამწუხაროდ, რომ ვაკვირდები ქართულ სკოლებს, ბავშვები ტყვეობაში არიან. მასწავლებლის ბრალი კი არ არის ხშირად ეს, არამედ იმის ბრალია, ვინც მასწავლებელი ასე მოამზადა. ალბათ, სახელმწიფო უნდა ჩაერიოს ამ საქმეში, რომ მასწავლებელთა ცნობიერების ჰუმანურობისკენ გადაზრდა მოხდეს.“

„სკოლაში არ გვაქვს სიყვარული, არ გვაქვს შენდობა, მიტევება. მოვითხოვთ იმას, რაც ბავშვს არ შეუძლია, რომ გააკეთოს. ბავშვს არ ვასწავლით რაღაცას და მოვითხოვთ, რომ იცოდეს. რა შეიძლება გაკეთდეს? ერთი, რომ მასწავლებლები გადავამზადოთ კარგად. მეორე, რომ სახელმწიფო მიმართულება მივცეთ ამას, სკოლაში დამკვიდრდეს სიყვარული, სიკეთე, პატივისცემა. ნუ ვიტყვით, რომ ეს ყველაფერი არის სკოლაში. ეს უნდა იყოს, მაგრამ არ არის. სკოლაში არის ძალაობა და საშინაო დავალებაზე ჭიდილი​. აღზრდა დაგვეკარგა, სწავლებაზე გადავედით მარტო. სწავლება აღზრდას არ გვაძლევს,“ - აღნიშნულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა „მთავარი არხის“ გადაცემაში „შენი დილა“ ისაუბრა.

წყარო:​ „შენი დილა“

წაიკითხეთ სრულად