Baby Bag

,,ჩვენ პატარაობიდანვე უნდა ვასწავლოთ ბავშვებს დაბრკოლებების გადალახვა" - თამარ გაგოშიძე

,,ჩვენ პატარაობიდანვე უნდა ვასწავლოთ ბავშვებს დაბრკოლებების გადალახვა" - თამარ გაგოშიძე

,,​თანამედროვე ბავშვს სჭირდება, რომ საკუთარი თავი დაინახოს ძალიან დიდი რაოდენობის, ზღვა ინფორმაციაში. როდესაც ტვინი გადაწყვის პროცესშია, უბრალოდ, იკეტება და მერე მშობელი გვეუბნება, რომ ბავშვს არაფერი აინტერესებს, არაფერი უნდა. მას სურს, გამოჰყოს პრიორიტეტები, გააკეთოს ანალიზი და ამისთვის სჭირდება დახმარება. მშობელი არ ეხმარება", - ამის შესახებ ნეიროფსიქოლოგმა, თამარ გაგოშიძემ გადაცემაში ,,შუადღე" ისაუბრა. 

,,ჩვენ არ ვუყურებთ არც ერთმანეთს და არც ჩვენს შვილებს. მშობლისთვის მტკივნეულია, როცა აღმოაჩენს, რომ შვილს, რომელიც უნდოდა, მუსიკოსი გამოსულიყო, ნიჭი არ აღმოაჩნდა. ის მაინც ცდილობს, რაღაცნაირად, მაინც ავარჯიშოს ამ მიმართულებით. რისი ნიჭი აქვს, რა აინტერესებს, აი, ამას უნდა დააკვირდე და ამ მხრივ უნდა შეუწყო ხელი. ბედნიერება სწორედ ეს არის, რომ ადამიანს შეუძლია რეალიზაცია, შეუძლია საკუთარი თავის უნარების დანახვა და, ასევე,  მინუსების დანახვა. 

ჩვენ პატარაობიდანვე უნდა ვასწავლოთ ბავშვებს დაბრკოლებების გადალახვა, მათ ბამბებში ვერ გავზრდით. ჩვენ ვცხოვრობთ ამ რეალობაში და ბავშვობიდანვე უნდა ჩამოყალიბდეს მდგრადობა. პატარების ნერვული სისტემა  უნდა მიეჩვიოს, რომ როგორც კი იმედგაცრუება ექნება, ეს როგორ გადალახოს მისაღები გზით, ისე  - რომ გამოხატოს ემოცია, სხვისი ემოციაც გაიგოს, მაგრამ თან გაითვალისწინოს სხვა ადამიანი. ამას სჭირდება ყოველდღიური ვარჯიში", - აღნიშნავს გაგოშიძე და საუბრობს, როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი მაშინ, როდესაც საკუთარი შვილის ყოველდღიურობაში სპეციალისტის ჩარევაა საჭირო. ის ამბობს, რომ ამისთვის ბავშვი წინასწარ უნდა შევამზადოთ. 

,,სწორი მიდგომა, მაგალითად, ასეთია - ბავშვს ეუბნები, რომ არ მოგწონს, როდესაც მეცადინეობასთან დაკავშირებით მუდმივად გაქვთ კონფლიქტი. ან თუ ემოციურ პრობლემებთან გვაქვს საქმე, ეუბნები, რომ ვერ იგებ, როგორ უნდა დაეხმარო და არ გაქვს სურვილი, ყოველთვის კამათობდეთ - ,,მინდა, რომ მხარი დაგიჭირო, მაგრამ არ ვიცი, როგორ". ღიად ეუბნები, რომ საჭიროა სპეციალისტთან საუბარი. სინამდვილეში, ეს მშობელსაც სჭირდება. არ უნდა შეგრცხვეს, რომ ბავშვთან აღიარო არცოდნა, ხანდახან ბოდიშიც უნდა მოუხადო და ამით ასწავლო, რომ შეიძლება, ადამიანს რაიმე შეეშალოს და შემდგომ ბოდიში მოიხადოს. ვუხსნით, რომ ეს თავად გვჭირდება, სპეციალისტმა აგვიხსნას, როგორ დავეხმაროთ ჩვენს შვილს - კარგი იქნება, თუ წავალთ ორივე, ორივეს დაგველაპარაკება, რაღაცებს გაგვაკეთებინებს... ანუ, წინასწარ ვამზადებთ ბავშვს. ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი იმიტომ, რომ გაურკვევლობას ვერც უფროსები ვიტანთ", - ამბობს თამარ გაგოშიძე.

წყარო: ,​,შუადღე"

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩემი შვილი რომ დავკრძალეთ, იმ დღეს წავედი, ნათლობა ჩავატარე... მათ არც კი ვაგრძნობინე, რომ რამდენიმე საათის დაკრძალული მყავდა საკუთარი შვილი,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

„ჩემი შვილი რომ დავკრძალეთ, იმ დღეს წავედი, ნათლობა ჩავატარე... მათ არც კი ვაგრძნობინე, რომ რამდენიმე საათის დაკრძალული მყავდა საკუთარი შვილი,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ შვილის გარდაცვალების შესახებ ისაუბრა და ის მძიმე წუთები გაიხსენა, რომელიც იოანეს გარდაცვალებისას მისმა ოჯახმა გამოიარა:

„ჩემმა შვილმა მხოლოდ რამდენიმე საათი იცხოვრა დედამიწაზე და მერე ღმერთმა ჩაიბარა მისი სული. სამი შვილი მყავს დედამიწაზე და ერთი მყავს ღმერთთან. მათ შორის მე ვერანაირ განსხვავებას ვერ ვხედავ. ჩემსა და იოანეს შორის არასოდეს ურთიერთობა არ შეწყვეტილა. იოანე ჩვენი ოჯახისთვის არის მფარველი ანგელოზი. მან ჩემი ცხოვრება ძალიან შეცვალა. ძალიან მძიმე დღეები გადავიტანეთ.“

მამა შალვა კეკელიას თქმით, იოანეს დაბადების შემდეგ მისი მეუღლეც ძალიან დამძიმდა:

„მეუღლეც ძალიან დამიმძიმდა. მეოთხე საკეისრო კვეთა იყო, დაეწყო სისხლდენა, სამი ლიტრა სისხლი დაკარგა, სიკვდილის პირად დაგვიდგა. ისიც ძლივს გადავარჩინეთ. მთელი ყურადღება მეუღლეზე იყო გადატანილი და ისე მყავდა ბავშვის ცხედარი დატოვებული, ეს მომენტი ძალიან მტკივა. მეუღლესთან ღუდუშაურში როდესაც მივდიოდი, ვიღაცები მოდიოდნენ, ვიღაცას შვილი შეეძინა, ვუღიმოდი, ვულოცავდი. არ იცოდა ჩემი ტკივილის შესახებ არავინ. იონე რომ დავკრძალეთ, იმ დღეს წავედი, ნათლობა ჩავატარე. შეპირებული ვიყავი. მათ არც კი ვაგრძნობინე, რომ რამდენიმე საათის დაკრძალული მყავდა საკუთარი შვილი. მეუღლე რეანიმაციაში მყავდა და უმძიმეს მდგომარეობაში იყო. არ ვიცოდი, გადარჩებოდა თუ არ გადარჩებოდა.“

„ჩვენ გვავიწყდება, რომ არსებობს მარადიული ცხოვრება. ეს ბევრმა ადამიანმა არ იცის. ყველას ცხოვრებაში აუცილებლად დადგება გარდაცვალების დღე და სული წარდგება ღვთის წინაშე. ჩემს შვილთან არასდროს მისაუბრია ცხოვრებაში და ყველაზე კარგად მას ვიცნობ. ყველაზე დიდი პრობლემა როდესაც მქონია ცხოვრებაში, სადაც მივდივარ, არის იოანეს საფლავი, მასთან მივდივარ. მას ვუსვამ კითხვებს და იქიდან წამოსულს ყოველთვის მაქვს სწორი პასუხები. ახლა იოანე იქნებოდა ხუთი წლის. ძალიან ლამაზი იყო, ღვთაებრივი სილამაზე ჰქონდა. მისი გარეგნობა თვალებში მიდგას, მაგრამ ყველაზე მეტად მის სულთან მაქვს ურთიერთობა,“ - აღნიშნულ საკითხზე მამა შალვამ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „სიკეთე მარტივია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სიკეთე მარტივია“

წაიკითხეთ სრულად