Baby Bag

„ძლიერი ქალი არასდროს ვარდება დეპრესიაში... დაბრკოლებები და ცხოვრებისეული გამოწვევები გვაძლიერებს,“- ფსიქოლოგი ირმა ჩიტაშვილი

ფსიქოლოგმა ირმა ჩიტაშვილმა ძლიერი ქალების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ შინაგანად ყველა ქალი ძლიერია:

„ზოგადად ყველა ქალი ძლიერია. მიუხედავად იმისა, რომ სუსტი სქესის წარმომადგენლებს გვეძახიან, ყველა ქალში არის ძალიან დიდი ძალა. თუ ზოგიერთი ქალბატონი ამ ეტაპზე არის მსხვერპლის როლში, ეს მხოლოდ ცხოვრებისეული დაბრკოლებებიდან გამომდინარეა და მას შეუძლია ეს გადალახოს. თუ ქალი სიძლიერეს ვერ გამოხატავს, მას მხოლოდ საკუთარ თავზე მუშაობა სჭირდება.

როდესაც ქალი არის ძლიერი, მას ყველანაირად დალაგებული აქვს როგორც პირადი ცხოვრება, ასევე კარიერული. ყველა ძლიერი ქალი ალაგებს ოჯახურ და პირად ცხოვრებას, თუ ის სწორად წარმართავს პრიორიტეტებს. რა არის ქალის ბედნიერება? ჯანმრთელობა უმთავრესია, შემდეგ მოდის, რომ ჰქონდეს პირადი ურთიერთობა დალაგებული და ჰქონდეს კარიერა. თუ აქედან მხოლოდ ერთი სფერო გვაქვს, ქალს მაინც აქვს დანაკლისი. პირადი ურთიერთობა და კარიერა ერთმანეთს ხელს არ უშლის, მით უმეტეს, 21-ე საუკუნეში, როდესაც არსებობენ ძიძები, დამხმარეები.

ვთქვათ, ქალი წავიდა წინ, არის კარიერულად შემდგარი და ხდება, რომ პირად ურთიერთობაში აქვთ არეულობა, ე.ი. სწორ პარტნიორს ვერ შეხვდა, მხოლოდ ეს არის მიზეზი. დამერწმუნეთ, თუნდაც ის შემდგარი ქალები, რომლებიც არიან კარიერულად წინ და მათ არ აქვთ ოჯახი, სრულყოფილად ბედნიერად თავს ვერ გრძნობენ. შეიძლება ეს გარეგნულად არ ჩანს, მაგრამ როდესაც გვაქვს პირადი საუბრები, ისინი სრულყოფილად თავს ვერ გრძნობენ. ყველაზე არ მაქვს საუბარი, უმეტესობაზე ვსაუბრობ.

ძლიერი ქალი არასდროს ვარდება დეპრესიაში. მასაც აქვს დაბრკოლებები, მასაც აქვს პრობლემები, მაგრამ მისთვის იმდენად მნიშვნელოვანია საზოგადოების აზრი, სტატუსი, რომ ამ ყველაფერს არ იმჩნევს. თუ სუსტი ქალები დეპრესიაში არიან, მსხვერპლის როლში არიან, ძლიერი ქალებისთვის დაბრკოლება ამოცანაა, რომელსაც ამოხსნი. მეც სანამ საკუთარ თავზე დავიწყებდი მუშაობას, გარკვეულ პრობლემებს ვუყურებდი უფრო რთულად, დღეს დაბრკოლებას ვუყურებ როგორც ამოცანას, რომელიც უნდა ამოვხსნა, გადავლახო და ამის მერე მეტად ვძლიერდები. დაბრკოლებები გვაძლიერებს, ცხოვრებისეული გამოწვევები გვაძლიერებს. ქალი მაშინ არის ბრძენი, როდესაც თავის სიძლიერეს შეიძლება საერთოდ არ ანახვებს მამაკაცს. აქ შინაგან სიძლიერეზეა საუბარი. ქალი მრავალფეროვანია, ბრძენია და როგორც უნდა ისე იყენებს ამ როლებს,“- მოცემულ საკითხზე ირმა ჩიტაშვილმა ტელეკომპანია „POSTV”-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის პოსტი“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ აკრძალვებს მივმართეთ, მოვა თუ არა პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი,“ - ნანა ჩაჩუა

„თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ აკრძალვებს მივმართეთ, მოვა თუ არა პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი,“ - ნანა ჩაჩუა

​​ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ორიდან ოთხ წლამდე ასაკის ბავშვების ქცევის თავისებურებების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ეს ბავშვის ცხოვრებაში ჯიუტობის ხანაა:

„ორი წლიდან ოთხ წლამდე ბავშვი აცნობიერებს, რომ „მე ვარ მე.“ ამიტომ ეს არის ჯიუტობის ხანა. ბავშვს უნდა, რომ ყველას ყველაფერი წაართვას, თვითონ არაფერი არ მისცეს. მშობლები შეწუხებულები არიან, იმართლებენ თავს, ამბობენ: „არ არის ასეთი ძუნწი. ეს აუცილებლად ასე უნდა გააკეთოს ბავშვმა. ამ დროს ბავშვი აცნობიერებს, ვინ არის. ბავშვი ფიქრობს: „მე ვარ მაშინ, როდესაც ეს ჩემია.“ ამიტომ უნდა, რომ მას ჰქონდეს ეს. ბავშვებმა ამ ასაკში იციან: „დედა ჩემია, არ მოკიდო ხელი.“ არ აძლევს ნივთს სხვას. იმიტომ კი არა, რომ ეს ნივთია მისთვის მნიშვნელოვანი, უბრალოდ აცნობიერებს, რომ თუ ეს ჩემია, ე.ი. მე ვარ.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, გარდამავალ ასაკამდე ბავშვებს მშვიდი, ლატენტური პერიოდი აქვთ და ისინი მშობლებს ემორჩილებიან:

„გარდამავალ ასაკამდე, გოგონებთან ეს ასაკი 9-10 წელია, ბიჭებთან 10-11 წელი, ეს ასაკი ლატენტური, ფარული პერიოდია და მშვიდად მიმდინარეობს. თუ პირველი ჯიუტობის ხანაში ჩვენ ავკრძალეთ, კი ბატონო, დაგემორჩილება, მეტი რა გზა აქვს ბავშვს. ყველანაირი ძალა მშობლის მხარესაა. ფარულ პერიოდში მორჩილება კი ჩანს და ​მშობელი აღფრთოვანებულია, რომ რასაც ეტყვის ბავშვს, ყველაფერს აკეთებს. მოვა თუ არა უკვე პუბერტატის პერიოდი, უცებ იფეთქებს ბავშვი.“

„დავუშვათ ბავშვს არაფერი არ ავუკრძალეთ და ყველაფრის ნება დავრთეთ. შედეგი არის იგივე. ​სად გადის ზღვარი და რა არის ოქროს შუალედი? ცოდნაა მთავარი. „ხერხი სჯობია ღონესა, თუ კაცი მოიგონებსა.“ ღონეზე უფრო მნიშვნელოვანი ხერხია. ამ ხერხებზეა აქ ლაპარაკი. უნდა ვიცოდეთ, როგორ დავუშალოთ ბავშვს, როგორ ვუთხრათ: „არა, ეს არ შეიძლება.“ ვთქვათ გვაქვს ოჯახისთვის ძვირფასი ლარნაკი. ჩვენ ბავშვს ვეუბნებით ხელით, არავერბალურად: „არა, ეს არ შეიძლება.“ ამას ვამბობთ მტკიცედ, მაგრამ ეს არ არის საყვედური, ეს არ არის ბრაზი, ეს არ არის ხმის ტონის აწევა. მერე უნდა ახსნა, რატომ არ შეიძლება ლარნაკით თამაში. „ეს გატყდება და მერე აღარ იქნება.“ მესამე საფეხურია, რომ უნდა შესთავაზო ალტერნატივა, რომ მოდი, ამით ვითამაშოთ, ნახე, რა ლამაზია.ჩვენ იმ წინააღმდეგობაში, რომელსაც ვუწევთ ამ დროს ბავშვებს, მეტ დროს ვხარჯავთ. მშობელი აღზრდის პროცესში ზრდის არამარტო თავის შვილს, არამედ საკუთარ თავსაც,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნანა ჩაჩუამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად