„მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვთან დააწესონ წესი კომპიუტერსა და ტელევიზორზე და შეზღუდონ მაქსიმალურად. თუ ეს იქნება წესი და რუტინა ბავშვი ამას მიეჩვევა. მშობლებმა ეს უნდა ჩაანაცვლონ და თვითონ ელაპარაკონ. ბავშვს, რომელსაც აქვს ენობრივი განვითარების პრობლემები, სულ ერთია, ვინ დაელაპარაკება თანატოლი თუ მშობელი. აუცილებელია დიალოგური ენა, აუცილებელია სიუჟეტიანი სურათები, აუცილებელია ხატოვანი წიგნები. მათ აიტერესებთ ფერადი წიგნები. ფერადი ილუსტრაციების მიხედვით ვუყვებით, მერე კითხვებს ვუსვამთ. თვითონ უნდა გიპასუხოს ბავშვმა. ეს არის ერთი აქტივობა.
მეორე აქტივობა არის ის, რომ ძალიან მნიშვნელოვანია თამაში ბავშვთან. სიუჟეტური თამაშები აუცილებელია 5 წლის ასაკის ბავშვთან. ბავშვს უნდა ვეთამაშოთ ის თამაში, რაც თვითონ მოსწონს: ექიმობანა, პოლიციელობანა, ომობანა. მას უნდა ვეთამაშოთ დიალოგებით და დიალოგები თვითონ შეგვაქვს ჩვენ. როგორ ვაკეთებთ ამას? მაგალითად, მძღოლობანას თამაშის დროს, ვცდილობთ, რომ დიალოგზე გამოვიწვიოთ. ვეუბნებით: აი, ბენზინგასამართ სადგურთან მოვედით. ნეტავ რა ღირს ბენზინი? გიპასუხებს: არ ვიცი. შენ ეუბნები: აბა კითხე გამყიდველს რა ღირს. აი, ამ ტიპის დიალოგებში შევდივართ ბავშვთან და „ვაიძულებთ,“ რომ ჩაერთოს. ჩვენ ვაძლევთ მაგალითს. მთავარია თამაში და სიუჟეტური, ხატოვანი წიგნი. ძალიან ბევრი მშობელი ასე უვითარებს თავის შვილს ენობრივ უნარებს და ძალიან ეფექიანადაც,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.
.jpeg)
