Baby Bag

„ყველა კაცი ერთნაირია!“ - ეს არის ძალიან ცუდი შეფასება! შენ კარგავ მთელი ცხოვრების სილამაზეს,“ - ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

„ყველა კაცი ერთნაირია!“ - ეს არის ძალიან ცუდი შეფასება! შენ კარგავ მთელი ცხოვრების სილამაზეს,“ - ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ცნობილი ფრაზის: „ყველა კაცი ერთნაირია“ შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ეს ძალიან ცუდი შეფასებაა:

„ყველა კაცი ერთნაირია!“ - ეს არის ძალიან ცუდი შეფასება. გეტყვით, რატომ არის ასე. კარგავ მთელი ცხოვრების სილამაზეს, ისევე როგორც ფრაზისას: „ყველა ქალი ერთნაირია.“ ყველა ურთიერთობა არის განსხვავებული, თუ გინდა, რომ ძალიან ლამაზად იყო. მე თუ ვიძახე, რომ „ყველა ქალი ერთნაირია,“ ჩემთვის დამთავრდა ყველაფერი. ეს ნიშნავს, რომ არაფერი არ მიმიღია. ყველა ქალი, მიუხედავად იმისა, რომ რაღაცებში ერთნაირია, ყველა სხვადასხვანაირი უნდა იყოს. მაშინ ხარ მდიდარი, ისევე როგორც კაცების შემთხვევაში.

„ყველა კაცი ერთნაირია!“ - ამას ამბობს ქალი, რომელიც გაბრაზებულია კაცებზე. კაცი რომ ამბობს, ყველა ქალი ერთნაირიაო, ისიც გაბრაზებულია ქალებზე. ეს ფაქტია! სხვა ვარიანტში ეს წინადადება არ ამოდის პირიდან. ერთადერთის ძებნისას და ლოდინისას, თვითონაც არ იცი, როგორი ადამიანი გინდა. რომ ვეკითხებით ხოლმე, როგორი პარტნიორი გინდა და ჩამოყრის რაღაცებს, მერე რომ ვნახავთ ვისთან არის ეს ადამიანი და ამ თავის ნათქვამს ვაჩვენებთ, მაგარი განსხვავებაა ხოლმე.

ქალებს აქვთ, რომ კაცს მაშინვე უყურებს, ვარგა თუ არა ის ქმრად. ეს შეცდომაა. ურთიერთობა უნდა დაიწყო და გადაწყვეტილებას მერე მიიღებ. ურთიერთობა არის, რომ უნდა გაიცნო ადამიანი. თავიდანვე თუ დაიწყე: „რომელი ვარგიხართ აქ ცოლად?“ ეს ნამდვილ ურთიერთობებში ხელს შეგიშლით. შეცდომის ნუ გეშინიათ. შეცდომის შიში თუ გაქვთ, იქნებით ძალიან ფრთხილი და ძალიან ფრთხილი ისეთივე პრობლემურია, როგორიც ძალიან მინდობილი. შეცდომის პანიკაში ნუ იქნებით. ადამიანი შეცდომებს უშვებს. ეს ჩვეულებრივი რამ არის,“- აღნიშნა ზურა მხეიძემ.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მუქარა ეს არის ძალადობა ბავშვზე, შესაბამისად ამის გაკეთება არის მიუღებელი,“ - ფსიქოთერაპევტი ნათია კუჭუხიძე

​ფსიქოთერაპევტი ნათია კუჭუხიძე ბავშვის მიმართ მუქარის გამოყენების მიუღებლობაზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ მუქარა არასდროს ამართლებს:

„მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი შვილი ძალიან ცუდად ჭამდა, არასდროს ვემუქრებოდი. მე უბრალოდ ვთავაზობდი სხვა რამეებს, სახალისო საკვებს. შეგვიძლია ვიყოთ უფრო კრეატიულები, გავაფორმოთ საკვები. ყველაზე ცუდია, როდესაც დასჯის მსგავს მეთოდს მივმართავთ, რომელიც არ ამართლებს. ბავშვი არაფერზე აღარ რეაგირებს. ერთხელ დაემუქრეთ, მეორედ, მესამედ და რომ არ ასრულდა მუქარა, მას აღარ სჯერა.“

ნათია კუჭუხიძის თქმით, მუქარა ძალადობაა და მისი გამოყენება დაუშვებელია:

„ბავშვი განცდებით ოპერირებს. მან ზუსტად იცის, როდის რას განიცდის მშობელი. ერთმნიშვნელოვნად უნდა ვიცოდეთ, რომ ​მუქარა ეს არის ძალადობა ბავშვზე, შესაბამისად ამის გაკეთება არის მიუღებელი. ის, რომ ჩვენ ვერ ვახერხებთ ჩვენი ემოციების მართვას, არის ჩვენი პრობლემა, ბავშვის პრობლემა არ არის. ნებისმიერი სახის მუქარა არის ძალადობა. რა ასაკისაც უნდა იყოს, ბავშვს უნდა შევთავაზოთ არჩევანი. ჩემი შვილი ჭამდა მარტო ორ წვნიანს, ბორშს და გუფთას. ეს იყო დიდი შრომის შედეგად მიღწეული.“

ნათია კუჭუხიძე აღნიშნავს, რომ ბავშვთან ურთიერთობისას სხვადასხვა მეთოდის გამოყენებისას დიდი მნიშვნელობა აქვს მის ასაკს:

„პირველ რიგში, უნდა გავითვალისწინოთ ბავშვის ასაკი. ​ორ წლამდე ასაკის ბავშვი სხვაგვარად აღიქვამს გარემოს, ორიდან შვიდ წლამდე ასაკის ბავშვი - აბსოლუტურად სხვაგვარად. თერთმეტი წლიდან ბავშვები ისევე აღიქვამენ გარემოს, როგორც ჩვენ. მუქარა ნებისმიერ ასაკში ძალიან მაღალი რისკის შემცველია, განსაკუთრებით მცირეწლოვანებთან. ბავშვი ფიქრობს, რომ მისთვის სამყარო არ არის უსაფრთხო, სანდო. ის ფიქრობს: „საკმარისია მე ცოტა გავჯიუტდე ან გავბრაზდე და ჩემზე უარს იტყვიან.“ ვერ ვიტყვი, რომ ეს ბავშვს მთელი ცხოვრება გაჰყვება. ადამიანების ფსიქიკა განსხვავდება ერთმანეთისგან. რამდენიც ვართ, იმდენი განსხვავებული ფსიქიკაა. რისკ-ფაქტორებია ჩვენი მოწყვლადობა, გენეტიკური განპირობებულობა, გარემო, რომელშიც ვიზრდებით. რამდენადაც მხარდამჭერია ოჯახი ჩემი, რამდენადაც მისაღებია მათთვის ჩემი გაბრაზება, იმდენად დაცული ვარ. როდესაც გველოდებიან, როდის დავასრულებთ ჩვენს ტრაგედიას, ე.ი. მათთვის ეს მისაღებია.“

„ბავშვი თვითონ ისწავლის მუქარას, ის ისევე იოპერირებს, როგორც ოპერირებდნენ მასთან მშობლები, პედაგოგები. ეს ასე არ ხდება ყოველთვის. დამცავი ფაქტორებიც ბევრია. ყოველთვის არსებობს ოჯახში თუნდაც ერთი ადამიანი, რომელსაც ესმის ჩვენი. ის გვახალისებს, გვეუნება: „არაუშავს, დედა გაბრაზებულია." პედაგოგს ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. შეიძლება იყოს ძალიან დესტრუქციული ოჯახი, იყოს ბევრი რისკ-ფაქტორი ბავშვისთვის, მაგრამ თუ ​პედაგოგი მხარდამჭერი ადამიანია, მას შეუძლია გააძლიეროს ბავშვი. შეურაცხყოფა არის ძალადობა, ღირსების შემლახველი მიმართვა არის ძალადობა. ნებისმიერი ძალადობრივი ქმედება იწვევს უკუქმედებას. ჩემთვის ქალბატონებს ხშირად უთქვამთ: „იცით მე დედა როგორ მცემდა? მე ისე არ ვცემ.“ მთავარია ღირსება არ შევულახოთ ბავშვებს. მოვექცეთ პატივისცემით,“ - აღნიშნავს ნათია კუჭუხიძე.

წყარო: ​იმედის დღე

წაიკითხეთ სრულად