Baby Bag

შვილის საშინაო დავალებისადმი მშობლის დამოკიდებულება საგნის მიმართ ბავშვის დამოკიდებულებაზე უდიდეს გავლენას ახდენს

შვილის საშინაო დავალებისადმი მშობლის დამოკიდებულება საგნის მიმართ ბავშვის დამოკიდებულებაზე უდიდეს გავლენას ახდენს

ბავშვის საშინაო დავალების მიმართ მშობლის დამოკიდებულება და მისი რეაქციები ბავშვის დამოკიდებულებაზეც უდიდეს გავლენას ახდენს. მშობლებისა და ბავშვების დიდი ნაწილისთვის მათემატიკა რთულ საგნად ითვლება. როდესაც მშობელი ბავშვის თანდასწრებით გამოხატავს, რომ მას მათემატიკა არ მოსწონს ან ის რთულ საგნად მიაჩნია, ბავშვსაც მსგავსი დამოკიდებულება უყალიბდებდა.

უახლესმა კვლევებმა აჩვენა, რომ მშობლის რეაქციები და დამოკიდებულებები ბავშვის საშინაო დავალების მიმართ ბავშვის სწავლის მოტივაციაზე უდიდეს გავლენას ახდენს. მათემატიკის დავალების შესრულება დროს და შრომას მოითხოვს. ზოგიერთ მშობელს მათემატიკაში შვილის დახმარება დაწყებით კლასებშიც უძნელდება, რის გამოც ხშირად საგნისადმი ნეგატიურ დამოკიდებულებას ღიად ავლენს. ხშირ შემთხვევაში მათემატიკის მიმართ ბავშვიც მშობლის მსგავსად განეწყობა.

ბავშვი მათემატიკით რომ დაინტერესდეს, მას საგანი უნდა მოსწონდეს და ესმოდეს. ხშირ შემთხვევაში ბავშვებს მათემატიკა მშობლებზე მეტად მოსწონთ მანამ, სანამ მშობლები საგნისადმი საკუთარ ნეგატიურ დამოკიდებულებაზე ხმამაღლა საუბარს დაიწყებენ. ილინოისის უნივერსიტეტის მიერ ჩატარებული კვლევით დადგინდა, რომ ბავშვები, რომელთა მშობლები მათემატიკის მიმართ უარყოფით დამოკიდებულებას ღიად გამოხატავენ, საგანში დაბალ შეფასებებს იღებენ. მათემატიკა მეტად მოსწონთ იმ მშობლების შვილებს, რომლებიც საგნისადმი დადებით დამოკიდებულებას ავლენენ და შვილის დახმარების დროს თავს მშვიდად გრძნობენ.

უახლესმა კვლევებმა ხაზი გაუსვა ბავშვის სწავლის მოტივაციის გაზრდისთვის მშობლების ჩართულობის მნიშვნელობას. იმისთვის, რომ ახალ თაობაში მათემატიკისადმი ინტერესი გაიზარდოს, მშობლების მხრიდან საგნისადმი დადებითი დამოკიდებულების გამოვლენა და შვილის მოტივირება ძალიან მნიშვნელოვანია.

წყარო: ​Moms.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„განა ბავშვს არ უნდა, რომ განათლებული იყოს?! პირველ-მეორე კლასში ბავშვი ისეთი მოტივირებულია, როგორც არასდროს,“ - ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

ფსიქოლოგმა ლელა ტყეშელაშვილმა ზრდასრულებსა და ბავშვებს შორის არსებული უფსკრულის შესახებ ისაუბრა:

„უზნაძემ თქვა, რომ არსებობს უფსკრული ბავშვსა და ზრდასრულ ადამიანს შორის. ზრდასრულ ადამიანს, აღმზრდელს, მასწავლებელს ამოძრავებს შესანიშნავი მიზნები. მას სურს ბავშვისგან მიიღოს საუკეთესო, რაც კი შესაძლებელია. მასწავლებელი როგორ შედის საკლასო ოთახში? ის შედის თავისი გეგმებით. კარგი მასწავლებელი შედის ძალიან გრანდიოზული გეგმებით, რომ მიაღწიოს შედეგებს, ბავშვებს უნარები ჩამოუყალიბოს, ცოდნა შესძინოს.“

„არის ადამიანი, რომელიც უფსკრულის მეორე ნაპირზე დგას. განა ბავშვს არ უნდა, რომ განათლებული იყოს?! პირიქით, პირველ-მეორე კლასში ბავშვი ისეთი მოტივირებულია, რომ ასეთი მოტივირებული არასდროს არ არის. გთხოვს, რომ უფრო რთული ამოცანა მისცე, ინგლისური სიტყვები შეეკითხო. რას ამბობს უზნაძე? ის ამბობს, რომ ბავშვი არის აწმყოს სუბიექტი და მასწავლებელი ხელმძღვანელობს მომავლით. აცდენილია დროში ეს ორი სუბიექტი. ერთი ელაპარაკება, ვინ მინდა, რომ შენგან 20 წლის შემდეგ მივიღო. მინდა, არაჩვეულებრივი გამოხვიდე, ჭკვიანი, დამოუკიდებელი. არსებობს გამონათქვამი, რომ ჯოჯოხეთისკენ მიმავალი გზა კარგი განზრახვებით არის მიმოფანტული. ბავშვი აწმყოს სუბიექტია. იმას იმ მომენტში სულ სხვა რაღაც უნდა. ორი მოტივი არის სრულიად აცდენილი ერთმანეთთან. წარმოიდგინეთ, რომ მასწავლებელი თავისი მიზნებით და ბავშვი თავისი სურვილებით დგანან ორ განსხვავებულ პოლუსზე,“ - აღნიშნა ლელა ტყეშელაშვილმა.

წყარო:​ აზროვნების აკადემია

წაიკითხეთ სრულად