Baby Bag

რა ემართება ჩვენს ორგანიზმს ყვირილის დროს? – ბრაზის 5 დამაზიანებელი შედეგი

რა ემართება ჩვენს ორგანიზმს ყვირილის დროს? – ბრაზის 5 დამაზიანებელი შედეგი

ბრაზი ადამიანის ის მდგომარეობაა, რომელიც მას თვითგადარჩენაში ეხმარება, თუმცა რიგ შემთხვევებში ის უკონტროლო ხდება და ზიანს გვაყენებს. ბრაზი ადამიანში ხშირად უსიამოვნო ფიზიკურ სიმპტომებსაც იწვევს, რომელიც ორგანიზმზე ნეგატიურად ზემოქმედებს.

ყვირილის დროს გულისცემა და არტერიული წნევა მატულობს

ალბათ, შენიშნავდით, რომ ყოველთვის, როდესაც ხმას იმაღლებთ და ცხარე კამათში ერთვებით, თქვენი გულისცემა მატულობს. ამ დროს თქვენი არტერიული წნევაც იზრდება, ძარღვები გებერებათ და კანი გიწითლდებათ. ყვირილის შემდეგ უფრო სწრაფად და მძიმედ სუნთქავთ. ხშირად ყვირილის შემდეგ ადამიანებს კიდურები ჩვეულებრივთან შედარებით ცივი აქვთ.

ბრაზი იმუნურ სისტემაზე დატვირთვას აძლიერებს

კვლევებით დადგენილია, რომ უსიამოვნო დაპირისპირებისა და კამათის გახსენებაც კი ადამიანის იმუნურ დაცვას 6 საათით აქვეითებს. ეს განსაკუთრებით იმ ადამიანებს ეხებათ, რომლებიც ბუნებით მშვიდები არიან და ბრაზი მათთვის ჩვეული მდგომარეობა არ არის. ადამიანები, რომლებიც ხშირად ბრაზდებიან, ადვილად ხდებიან ავად და ხშირად ავადმყოფობენ, რადგან მათ სუსტი იმუნიტეტი აქვთ.

ბრაზი ჯანმრთელობის პრობლემებს იწვევს

გაბრაზება ჩვენს ორგანიზმში მეტაბოლურ პროცესებზე ახდენს გავლენას და მის ცვლილებებს იწვევს. ადამიანები, რომლებიც ხშირად ბრაზდებიან თავის ტკივილით, უძილობით, შფოთვითი აშლილობებით და საკვების მონელების პრობლემებით იტანჯებიან. ბრაზის მაღალი ხარისხის დროს კანის პრობლემებიც იჩენს თავს, მათ შორის, ეგზემაც. ბრაზიან ადამიანებს ინსულტისა და ინფარქტის განვითარების მაღალი რისკი აქვთ.

ხშირი ყვირილი და ბრაზი მეხსიერებაზე ნეგატიურად ზემოქმედებს

მეორე ადამიანთან მწვავე კონფლიქტი, ხმამაღლა ყვირილი და ნეგატიური ფრაზების გაცვლა ადამიანის მეხსიერებაზე ნეგატიურად ზემოქმედებს. მსგავსი კონფლიქტების შემდეგ ადამიანებს ყველაფერი კარგად არ ახსოვთ და დაპირისპირების გარკვეული ასპექტები მათი მეხსიერებიდან ქრება.

ყვირილი ქრონიკულ ტკივილს იწვევს

ყვირილი აზიანებს არამხოლოდ იმ ადამიანს, ვინც ყვირის, არამედ მასაც, ვისაც უყვირიან. თუ ბავშვებს მშობლები ხშირად უყვირიან, მათი ქცევითი პრობლემები უარესდება, მათი ტვინის განვითარება ფერხდება და იცვლება, გარდა ამისა, მათ ხშირად მთელი ცხოვრების მანძილზე ქრონიკული სახის ტკივილი აწუხებთ ზურგის, კისრის, თავის არეში.

ყვირილი ადამიანს მრავალმხრივ ზიანს აყენებს. გარდა ამისა, ყვირილით კამათში გამარჯვება შეუძლებელია. იმისთვის, რომ თქვენი სიმართლე და სამართლიანობა დაამტკიცოთ, პირველ რიგში, სიმშვიდე უნდა შეინარჩუნოთ და რაციონალურად იმოქმედოთ. აუცილებელია, რომ ყურადღებით მოუსმინოთ მეორე ადამიანსაც და თქვენს სიმართლეში მისი დარწმუნება დიალოგის გზით სცადოთ.

წყარო: ​Brightside.me

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღევანდელი ცოდნა არის ძალიან ზედაპირული, ბევრი ინფორმაციით გაჯერებული, რომლის გადამუშავებასაც ბავშვები ვერ ახერხებენ,“- თამარ გაგოშიძე

„დღევანდელი ცოდნა არის ძალიან ზედაპირული, ბევრი ინფორმაციით გაჯერებული, რომლის გადამუშავებასაც ბავშვები ვერ ახერხებენ,“- თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ თანამედროვე განათლების სისტემის პრობლემების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დღევანდელი ცოდნა ზედაპირულია:

„როგორ იქნება ტკბილი და სასიამოვნო, როდესაც ამდენ დავალებას მაძლევს მასწავლებელი?! მე არ მახსოვს საბჭოთა სკოლაში დავალებებს როგორ ვაკეთებდი. კი იყო საბჭოთა სკოლა, მაგრამ არ მახსოვს როგორ ვმეცადინეობდი. ახლა რასაც ვუყურებ მე, პირველ-მეორე კლასის მოსწავლეებს იმდენი გამოსაწერი აქვთ, იმდენი სამეცადინო აქვთ და ვერაფრით ვერ ვიგებ, რატომ. რა უნდა გააკეთოს მშობელმა? ერთადერთი არის, რომ თავის შვილს უთხრას: „აქედან აქამდე გავაკეთოთ.“ პრიორიტეტები გამოვყოთ. მე ასე გავაკეთებდი, ამ ასაკის შვილი რომ მყავდეს. ვეტყოდი: „ამდენს ვერ მოვასწრებთ, გააკეთე აქედან აქამდე.“ არის კატეგორია პედაგოგების, რომლებიც თვლიან, რომ ბავშვის კარგი მომზადება ნიშნავს ბევრი დავალების მიცემას. ამის არგუმენტები მოსმენილი არ მაქვს, რატომ შეიძლება იყოს კარგი ცოდნის მიცემა კორელაციაში ბევრი დავალების მიცემასთან. ფსიქოლოგიურად ეს არ არის გამართლებული.

ჩვენ ძალიან ზომიერები უნდა ვიყოთ. რა გვინდა ჩვენ? ბავშვი არ არის ინფორმაციის დატევის წყარო. ზოგადად კონცეფციაა შესაცვლელი. მშობლების მომხრეები არიან ხოლმე, რომ ბავშვმა ბევრი ინფორმაცია იცოდეს. ინფორმაციის გაფილტვრას ვინმე გვასწავლის ჩვენ? ბავშვს ასწავლის ამას ვინმე? მე რომ ახალგაზრდა ვიყავი, არსებობდა ასეთი ტერმინი: „ინფორმაციული ნევროზი.“ შენ ვერ ახერხებ პრიორიტეტების გამოყოფას და ინფორმაციის ანალიზს. ეს უნდა ვასწავლოთ ბავშვებს ჩვენ. XXI საუკუნეა, ხალხო! ეს საზღვარგარეთაც პრობლემაა, თქვენ არ ინერვიულოთ. იქაც მე-19 საუკუნის სკოლაში ვართ. რეალობას ხომ უნდა გავუსწოროთ თვალი?! ჩემ დროს არ იყო საინფორმაციო ტექნოლოგიები და ჩვენი ცოდნა ზურგით უნდა გვეტარებინა. ბავშვმა დღეს სხვა რამე უნდა ისწავლოს. იმას არ ვასწავლით ჩვენ. დღევანდელი ცოდნა არის ძალიან ზედაპირული, ბევრი ინფორმაციით გაჯერებული, რომლის გადამუშავებასაც ბავშვები ვერ ახერხებენ და არის ზედაპირული კლიშე ფრაზებით ცოდნის გამოხატვა. არ შეგიმჩნევიათ ეს?!“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად