Baby Bag

„ცოლ-ქმრულ ურთიერთობას სჭირდება სულის შებერვა, აუცილებელია რომანტიკული საღამოები, შიდა რიტუალები,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„ცოლ-ქმრულ ურთიერთობას სჭირდება სულის შებერვა, აუცილებელია რომანტიკული საღამოები, შიდა რიტუალები,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ცოლ-ქმრულ ურთიერთობაში რომანტიკისა და ურთიერთგაგების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„როგორც კოცონს სჭირდება სულის შებერვა, ისე სჭირდება ურთიერთობას, მით უფრო ცოლ-ქმრულ ურთიერთობას. ამისთვის უნდა გავისარჯოთ. ზოგს ჰგონია, რომ გავთხოვდი და მორჩა. მხოლოდ ზღაპრებშია, რომ გათხოვდა და სამუდამოდ ბედნიერია. ოჯახში აუცილებელია შიდა რიტუალები, რომანტიკული საღამოები, 2-3 დღის წასვლა კურორტზე, განრიდება ყველასგან, მარტო ყოფნა, ერთმანეთის თვალებში ჩახედვა, მოსმენა, მეტი კონტაქტი.

ამას წინათ ერთ ბიჭს ვკითხე, რა ფერის თვალები აქვს შენს ცოლს-მეთქი და ვერ მიპასუხა. არ დავკვირვებივარო. როგორ ვცხოვრობთ, რომ თვალებშიც კი არ ჩაგვიხედავს ერთმანეთისთვის და თვალის კონტაქტიც არ გვაქვს. ძალიან მნიშვნელოვანია პატარ-პატარა შიდა დღესასწაულები. ქალიც და მამაკაციც ყოველთვის უნდა იყოს რაღაცით მომხიბვლელი.

რას ნიშნავს ფუნქციური ოჯახი? როდესაც ოჯახი იქმნება, ორი სხვადასხვა ადამიანი ხვდება ერთმანეთს, განსხვავებული ოჯახებიდან. თუ ადამიანმა, პირველ რიგში, თავის თავზე არ იმუშავა, ძალიან უჭირს ურთიერთობა. თავიდან, როდესაც ეიფორიაშია, ბევრ პრობლემას ვერ ხედავს. დრო რომ გადის, ეჯახება რაღაც ისეთს, რაც მისთვის გაუგებარი და მიუღებელია. იწყება ურთიერთბრალდება, შეურაცხყოფა, უპატიებლობა, წამოძახება, მუდმივი დიდაქტიკური ტონი: მე ასეთი მინდოდა, მე ეს არ მეკადრება, ჩემი ქმარი ასეთი უნდა იყოს, ჩემი ცოლი ისეთი. წყვილი სივრცეს არ აძლევს ერთმანეთს. ფუნქციური ოჯახი ნიშნავს სიყვარულით შექმნილ ოჯახს, სადაც არის ღირებულებითი თახნვედრა. მნიშვნელოვანია, რამდენად შეუძლია წყვილს ემპათიურობა, რამდენად შემიძლია, რომ მიუხედავად ყველაფრისა პატივი ვცე მას, არ ვცადო მისი გადაკეთება. პატივისცემა არის უალტერნატივო,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვის მოვლა არასაკმარისი პირობაა აღზრდისთვის. აღზრდას სჭირდება შესაბამისი რუტინა,“ - თამარ გაგოშიძე

„ბავშვის მოვლა არასაკმარისი პირობაა  აღზრდისთვის. აღზრდას სჭირდება შესაბამისი რუტინა,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ექვს წლამდე ასაკის ბავშვის რუტინის ჩამოყალიბებაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ბავშვმა უნდა იცოდეს, თუ რას ელიან მისგან ოჯახის უფროსი წევრები:

„ბავშვის მოვლა არის აუცილებელი, მაგრამ არასაკმარისი პირობა მისი აღზრდისთვის. ​აღზრდას სჭირდება შესაბამისი რუტინა. ბავშვმა უნდა იცოდეს, რას მოელოდებიან მისგან უფროსები ოჯახში. ჩვენ დიდ ოჯახებად ვცხოვრობთ. ხშირად ყველას აქვს თავისი წარმოდგენა, როგორ უნდა მიუდგეს ბავშვს. ჩვენი კატეგორიული რჩევაა, რომ ჩვენ შეიძლება არ ვეთანხმებოდეთ ერთმანეთს, მაგრამ ბავშვის მიმართ გამოყენებულ უნდა იყოს ერთი და იგივე წესი. მე ვეჩხუბები და თქვენ ეფერებით, თქვენ ეფერებით და მე ვეჩხუბები, მე არ ვაძლევ კანფეტს და თქვენ აძლევთ, ეს არის სრულიად დაუშვებელი. ჩვენთვის ბავშვი არის სუბიექტი. ეს არ არის ობიექტი, რომელიც უნდა აიღო, დაბანო, მერე ჩატენო საჭმელი, დააძინო და უყიდო სათამაშო. ეს არ არის ხოლმე საკმარისი. ბავშვი არის სუბიექტი და ორი წლის ბავშვსაც ჩვენ ვუთანხმებთ რუტინულად რას ვაკეთებთ რის მერე.“

თამარ გაგოშიძემ რჩევები მისცა იმ მშობლებს, რომლებსაც ბავშვის დაძინების პრობლემა აქვთ:

„ხშირად უთქვამთ მშობლებს, რომ დაძინება არის კატასტროფა. ჩვენ ვუთანხმებთ ბავშვს, რას რის მერე ვაკეთებთ. ლაპარაკია 2-3 წლის ასაკის ბავშვებზე. შუადღიდან იწყება უკვე ეს. დღის მეორე ნახევრიდან ჩვენ ვეუბნებით, რომ ახლა ვივახშმებთ, ​მერე ვითამაშებთ და ხომ იცი, მერე დავიძინებთ. ეს რეფრენივით გასდევს დაძინებამდე. ბავშვს ეს სულ ესმის და ეს არის განწყობის შემუშავება დაძინებისთვის. ეს რიტუალი არის დაძინების რიტუალი.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, ბავშვს ძილის წინ ეკრანის დრო არ უნდა ჰქონდეს:

„მაგალითად, ვივახშმეთ. არ არის მისაღები, რომ ბავშვს ძილის წინ ჰქონდეს ეკრანის დრო. დაძინებამდე ორი საათით ადრე ბავშვი უნდა იყოს მოშორებული ეკრანს. ეკრანის გარდა შეუძლია ყველაფერი გააკეთოს. ჩვენ ვეუბნებით, ახლა ვითამაშებთ. თუ გაქვთ დრო, თქვენ ეთამაშებით. თუ არ გაქვთ დრო, ეუბნებით, რომ ჯერ შენ ითამაშებ, მე ჩემს საქმეს გავაკეთებ, მერე ვითამაშებთ ერთად. ეს მუდმივად მეორდება. ისე არ არის, რომ მე დღეს ხასიათზე ვარ, ​ან სადმე წავედი, არ ვარ სახლში და ამიტომ გაცდება ჩვენი თამაში. ამას სჭირდება მუდმივობა. რუტინა ეს არის.“

„ბავშვი რას ეუბნები იმას კი არ აქცევს ყურადღებას, როგორ ეუბნები, იმას აქცევს ყურადღებას. მშობელი გეუბნება, რომ არაფრით არ შემიძლია ამის დამორჩილება. ასეთი რამე არ არსებობს. თუ ჩვენ თვალებში შევხედავთ და მშვიდად ვეტყვით: „შეხედე, მე ეს უნდა გავაკეთო, მე ველოდები, რომ შენ ამას გააკეთებ და მე მერე შემოგიერთდები. შენ ყოჩაღი გოგო/ბიჭი ხარ, ძალიან კარგად ითამაშებ,“ აი, ეს არის რუტინა,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად