Baby Bag

„ადამიანური უნარები, რასაც მანქანა ჩვენ მაგივრად ვერ გააკეთებს, დაფასდა და დაფასდება,“- ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„ადამიანური უნარები, რასაც მანქანა ჩვენ მაგივრად ვერ გააკეთებს, დაფასდა და დაფასდება,“- ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ონლაინ სწავლების დადებით და უარყოფით მხარეებზე ისაუბრა:

„XXI საუკუნე იქნება თანამშრომლობის საუკუნე. ვინც არ იცის თანამშრომლობა, ვინც არ იცის პოზიტიური კომუნიკაცია, მისთვის იქნება სერიოზული პრობლემები. XXI საუკუნის ჩვევებში პირველი არის კომუნიკაცია, ოპერაცია და გაზიარების უნარი. ეს უნარები შეფერხდა ონლაინ სწავლების რეჟიმში, მაგრამ ანალიტიკურმა უნარებმა და დამოუკიდებელმა მუშაობამ უფრო წინ წამოიწია.

ადამიანური თვისებები, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია, რასაც მანქანა ჩვენ მაგივრად ვერ გააკეთებს, ის უნარები დაფასდა და დაფასდება. ჩვენმა საზოგადოებამ ეს ჯერ ვერ გაიგო. ჩვენ ხომ თანამშრომლობა არ ვიცით. თანამშრომლობას სწავლობენ კომუნიკაციის პროცესში. ეს აკლია ჩვენს სტუდენტობას.

ჩინეთში, ინგლისში, ამერიკის შეერთებულ შტატებში 30%-ით მოიმატა დეპრესიამ, შფოთვამ, წამალზე დამოკიდებულებამ, უძილობამ სტუდენტებში. ჩემი სტუდენტებიც უჩივიან ყურადღების პრობლემებს, უძილობის პრობლემებს. საკონსულტაციო ცენტრში მოიმატა დარეკვის სიხშირემ. სწავლა ხომ არ არის მხოლოდ ინფორმაციის გადამუშავება. უნივერსიტეტი არის სივრცე, სადაც ცოდნის გენერირება ხდება. ყოველი ლექცია ჩემთვისაც ახალი ცოდნაა. ისინი კითხვებს გისვამენ, შენ ფიქრობ. კომუნიკაცია არის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ადამიანური თვისება, რომლის გარეშე აკადემიური სივრცე შეუძლებელია. ასე ინფორმაციას კომპიუტერიც ამუშავებს ჩვენზე უკეთ. 2 მაისიდან ჩვენ უკვე გადავდივართ სრულფასოვან სწავლებაზე პირისპირ რეჟიმში. განსაკუთრებით მეცოდებიან პირველ და მეორე კურსელები. ჩემი თავი რომ წარმოვიდგინე, უნივერსიტეტში მივედი და სახლში უნდა ვიჯდე, წარმოდგენაც არ მინდა... წარმომიდგენია რა მდგომარეობაში არიან,“- მოცემულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სიტყვით გამოუთქმელი სიკეთე ჩვენს რეალობაში“ - საოცარი საჩუქარი მასწავლებელს სკოლისგან, სადაც 2 წლის წინ ასწავლიდა

„სიტყვით გამოუთქმელი სიკეთე ჩვენს რეალობაში“ - საოცარი საჩუქარი მასწავლებელს სკოლისგან, სადაც 2 წლის წინ ასწავლიდა

რა შეიძლება იყოს იმაზე დიდი ბედნიერებისა და სიხარულის მომტანი, ვიდრე გულწრფელი მადლიერება, შენი შრომის დაფასება და იმის ცოდნა, რომ შენი დაწყებული საქმე ისევ ისე კაშკაშებს და აკვირვებს სხვებს.

სწორედ ასეთ სიხარულზე წერს ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი ლელა კოტორაშვილი, რომელიც 2 წლის წინ უწერის სკოლაში ასწავლიდა. სკოლამ ლელა მასწავლებელზე ვიდეო გადაიღო, რომელსაც მასწავლებელი სიტყვით გამოუთქმელ სიკეთედ აფასებს:

„მეგობრებო, დღეს ასეთი საოცარი (ამ სიტყვის მთელი სისავსე იგულისხმეთ) ვიდეო მივიღე საჩუქრად.

ეს ერთი სოფლის ერთი სკოლის ერთი უბრალო ოთახია, რომელიც ასეთი დავტოვე ორი წლის წინ და ისევ ისე კაშკაშებს, ისევ ისე აკვირვებს მნახველს, ისევ ისე უჩნდებათ უწერის სკოლაში სწავლის სურვილი და ყველაფერი ეს სათქმელს მიგროვებს.

ამ ბოლო დროს ძალიან ბევრს ვფიქრობ შეფასებაზე და ეს ვიდეო სიტყვით გამოუთქმელი სიკეთეა ჩვენს რეალობაში.
ქალბატონ სოფო გუგეშაშვილს, რომელიც ჩვენი უფროსი მეგობარი და მასწავლებელია, აუწონავი მადლობა ამგვარი შეფასებისთვის! ერთია, რომ დაინახო და მერე კიდევ, იფიქრო, შეაფასო, ამისთვის დრო გამონახო და სხვებს გაუზიარო.

ვიდეო დოკუმენტურ ფილმს ჰგავს და ჩემთვის თითოეულ კადრს, ფრაზას სიმბოლური დატვირთვა აქვს.

წმ. გიორგის ეკლესიიდან იწყება ყველაფერი.
გზას მოვყვებით და იქვე ჩანს ორი ხე, რომლის ძირში მე და ჩემი სამი მოსწავლე 2014 წლის შემოდგომის ერთ მშვენიერ დღეს, გაკვეთილების მერე მოვკალათდით და ნოდარ დუმბაძის „ძაღლი“ ხმამაღლა ვუკითხეთ ერთმანეთს.
ხიდი. ჩრდილები ხიდზე. რიონის ტალღები. წინ სკოლაა. ამ ხიდზე გაკვეთილების შუალედში წიგნს ვკითხულობდი ხოლმე. აბიბინებული გზა, რომელიც ყველა სოფლის სკოლას მიუყვება, გულს მატკიებს.
არსებობენ დაუვიწყარი გზები, რომლებთანაც ვმეგობრობთ.

რამდენიმე დღის წინ უწერის სკოლის დირექტორს, ნაილი მასწავლებელს ვეუბნებოდი, დროსთან ერთად როგორ მიძლიერდება მისდამი მადლიერება. რომ არა მისი თანხმობა და თანადგომა, ეს ოთახი არ იარსებებდა.

აქ ყოფნისას გული სევდით მევსება.
სიმშვიდეს მანიჭებს ის განცდა, რომ ჩემგან გაშვებული მყავს ყველა საქმე, რაც განგებამ მაკეთებინა.

მთავარია, რასაც ბავშვები
ამბობენ და გრძნობენ.
მთავარია, ჩვენი მეგობრობის ამბავი ისევ გრძელდება, ჩემო ძვირფასო სოფო, საყვარელო ადამიანებო, სოფელო, ბავშვებო,“ - წერს ლელა კოტორაშვილი.

ვიდეო იხილეთ ამ ​ბმულზე

წაიკითხეთ სრულად