Baby Bag

8 ფრაზა, რომელიც მშობლებმა თავიანთი ლექსიკონიდან უნდა ამოიღონ

8 ფრაზა, რომელიც მშობლებმა თავიანთი ლექსიკონიდან უნდა ამოიღონ

დაუფიქრებლად ნათქვამი სიტყვები არამხოლოდ პატარებს, დიდებსაც ხშირად უდიდეს ტკივილს აყენებს. ბავშვები ცხოვრების შეცნობას იწყებენ, მათ სამყაროზე წარმოდგენები უყალიბდებათ. მათთან საუბრისას მშობლებს განსაკუთრებული სიფრთხილე მართებთ. ჩვენს სტატიაში იმ 8 დამაზიანებელ ფრაზას გაგაცნობთ, რომელიც მშობლებმა ლექსიკონიდან უნდა ამოიღონ.

1. შენი არ მჯერა!

ბავშვთან გახსნილი ურთიერთობის ჩამოყალიბება ყველა მშობლისთვის მნიშვნელოვანია. თუ გსურთ, რომ შვილი გენდობოდეთ და მისი პრობლემების საქმის კურსში იყოთ, არასდროს უთხრათ მას, რომ ის მატყუარაა და მისი არ გჯერათ. ეს თქვენსა და ბავშვს შორის ურთიერთობას უდიდეს ზიანს მიაყენებს და ბავშვი თქვენ მიმართ ნდობას დაკარგავს.

2. სახლიდან მივდივარ და არასდროს დავბრუნდები!

მუქარა კომუნიკაციის ნეგატიური ფორმაა. თუ ბავშვი ურჩობს და ცუდად იქცევა, ის უკვე სტრესულ მდგომარეობაშია. თუ მას დაემუქრებით, რომ სახლიდან წახვალთ და ვეღარ გნახავთ, ეს კიდევ უფრო დასტრესავს ბავშვს და ის უსაფრთხოების განცდასაც დაკარგავს. თუ შვილთან კამათი მწვავდება და გრძნობთ, რომ ნეგატიური ფრაზების წარმოთქმის სურვილი გიჩნდებათ, სჯობს, გაჩუმდეთ და შვილსაც დამშვიდებისკენ მოუწოდოთ. საუბარი კი სხვა დროისთვის გადადეთ.

3. არასდროს შეიცვლები!

სიტყვები „ყოველთვის“ ან „არასდროს“ თქვენი ლექსიკონიდან ამოიღეთ. მსგავსი სიტყვით დაწყებული ფრაზა ბავშვს უიმედო მდგომარეობაში აგდებს. „ყოველთვის გეშლება!“ „არასდროს შეიცვლები!“ - ბავშვს ნეგატიურ ფსიქოლოგიურ ჩარჩოს უყალიბებს. ის პასიურდება და ბედს ეგუება.

4. იმიტომ, რომ მე ასე ვამბობ!

მშობელი ამ ფრაზით ბავშვს აგრძნობინებს, რომ მისი აზრები და სურვილები უმნიშვნელოა. ბავშვი ვერც ვითარებაში ერკვევა და ვერ იგებს, რატომ უნდა გააკეთოს ან არ გააკეთოს რაღაც. თუ ბავშვები ეზოში ჩაყვანას გთხოვენ, თქვენ კი ჭურჭელი გაქვთ გასარეცხი, ნაცვლად იმისა, რომ უთხრათ: „ეზოში არ ჩავალთ, იმიტომ, რომ მე ასე ვამბობ,“ უთხარით, რომ ჭურჭელი გაქვთ დასარეცხი, რის გამოც ვერ ახერხებთ ეზოში მათ ჩაყვანას.

5. თვითონ უნდა იცოდე!

ბავშვისთვის „სულელის“ წოდება მისი უპატივცემულობა და დამცირებაა. როდესაც მის კითხვას დაცინვით პასუხობთ და უმტკიცებთ, რომ მან პასუხი თავად უნდა იცოდეს, ეს ბავშვს სასოწარკვეთაში აგდებს. ის თქვენს სიტყვებს მეტისმეტი სერიოზულობით იღებს და თვლის, რომ უფროსებმა ყველაფერი ზუსტად იციან.

6. წვნიანს თუ შეჭამ, დესერტს მიიღებ

ეს ფრაზა ბავშვს არწმუნებს, რომ დესერტი ყველაზე კარგი და სასურველი საკვებია. თუ გსურთ, რომ ბავშვს მავნე კვებითი ჩვევები არ ჩამოუყალიბდეს, დესერტი ჯილდოს სახით არასდროს გამოიყენოთ.

7. დარწმუნებული ხარ, რომ შეგიძლია?

ჰიპერმზრუნველი მშობლები შვილების შესაძლებლობებს ყოველთვის ეჭვით უყურებენ და ნებისმიერი ინიციატივისგან მათ დაცვას ცდილობენ. ამ მიზნით ისინი ხშირად ბავშვებს გარკვეული ნაბიჯების გადადგმას უკრძალავენ. ეს ბავშვის თავდაჯერებულობაზე ძალიან ნეგატიურად აისახება. ბავშვს მომავალში საკუთარ გადაწყვეტილებებზე პასუხისმგებლობის აღება გაუჭირდება.

8. მძულს ჩემი სამსახური

სამსახურში ცუდი დღეები ყველას აქვს. შესაძლოა, სახლში დაბრუნებულმა მეუღლეს შესჩივლოთ, რომ თქვენი სამსახური გძულთ. თქვენმა ფრაზამ, შესაძლოა, ბავშვი დაარწმუნოს, რომ სამსახური საშინელი რამ არის. თუ ბავშვი ამ ფრაზას ხშირად ისმენს, მას მომავალში პროფესიის არჩევა გაუჭირდება.

წყარო: ​brightside.me 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძიძა არ მყავდა, იმიტომ, რომ არ მინდოდა, ბავშვი გაჩენის დღიდან ყველგან ჩემთან ერთად იყო, ძიძის გარეშე,“ - რუსკა მაყაშვილი

მსახიობი რუსკა მაყაშვილი გადაცემაში „იმედის დღე“ ოჯახური ცხოვრების შესახებ საუბრობს:

„დილის რუტინა ძალიან მარტივი მაქვს. ჩემი დილის, შუადღის, საღამოს რუტინა არის ილია. ილია უთენია იღვიძებს და იწყება მისი დილის რუტინა, შესაბამისად ჩემი დილის რუტინა ილიაა. ბავშვი ყველაფრის საშუალებას მაძლევს. თავიდანვე, რომ გავაჩინე, რეპეტიციაზეც იჯდა ჩემთან, სანდროს მოჰყავდა, როდესაც ბუნებრივ კვებაზე მყავდა. მაცივარი გადავსებული მქონდა ჩემი გაყინული რძეებით. რეპეტიციებს შორის შუალედში ვაჭმევდი, მერე გახმოვანებაზე მიმყავდა. ძალიან მშვიდად იჯდა ხოლმე ხმის რეჟისორის კალთაში. გაჩენის დღიდან ყველგან დამყავდა. არ ჩავკეტე, როგორც კეტავენ ხოლმე ბავშვებს, რომ არავინ მიეკაროს, არავინ დაასუნთქოს. კენგურუში ჩავსვი და ასე დავატარებდი ყველგან. მეუბნებოდნენ, არ შეიძლებაო, მაინც ჩავსვი ჩვილი ბავშვი კენგურუში. ილია ყველგან ჩემთან ერთად იყო, ძიძის გარეშე. ამიტომაც არის, რომ ჩემი შვილი თავს ყველგან კარგად გრძნობს. ძიძა არ მყავდა, იმიტომ, რომ არ მინდოდა. ახლა რთული პერიოდია ჩემთვის. ბავშვი ცოტა გაცელქებულია. თავიდან იყო კომფორტი.“

რუსკას თქმით, მას მეუღლესთან და ბავშვთან ერთად მარტო ცხოვრება არ შეუძლია და სანდროს მშობლებთან ერთად ცხოვრობს:

„ოჯახური იდილია არის, როდესაც ყველა ერთად ვართ სახლში. მე მიყვარს ხალხმრავლობა. არ შემიძლია მარტო მეუღლესთან და ბავშვთან ერთად ცხოვრება, შეიძლება, გული გამისკდეს. მიყვარს, როდესაც ბებიები-ბაბუები, ყველანი არიან სახლში. მე ასე გავიზარდე. ჩვენთან სახლის კარი სულ ღია იყო და ყველა ჩვენთან იყო, ვისაც უნდოდა. როდესაც დადგა დრო, რომ გვეფიქრა ცალკე ცხოვრებაზე, ჩემს მეუღლეს ვეუბნებოდი, რომ არა, არ შემიძლია, გავგიჟდები. ოჯახური იდილიაა, როდესაც მე, სანდრო, ილია, ბებია და ბაბუა, ყველანი ვართ ერთად. ჩვენ ვცხოვრობთ სანდროს მშობლებთან ერთად. ჩვენი სახლი დიდია, ორსართულიანი. თუ განმარტოვება მომინდება, განვმარტოვდები გადასარევად. გამიმართლა, რომ მაკოც და მერაბიც ფანტასტიურები არიან. დედამთილ-მამამთილად ვერც აღვიქვამ. მაკოს და მერაბს ვეძახი. როგორც შვილი ისე მიმიღეს და მეც ისე მივიღე, როგორც მშობლები. არანაირი დისკომფორტი არ მაქვს. შევედი, „აქანა დავდგამ სტენკას“ მსგავსად, სახლში ხალათითაც ვტანტალებ, აბსოლუტური კომფორტი მაქვს.“

„რა თქმა უნდა, ილიას ბებიებთან და ბაბუებთან უნდა ჰქონდეს თავისი ურთიერთობა, მაგრამ დომინანტი მაინც მე ვარ. დედა დედობს, ბებია ბებიობს და ბაბუაც ბაბუაა, მაგრამ მთავარ გადაწყვეტილებებს მაინც მე ვიღებ. როდესაც ბავშვს ბებიას ან ბაბუას ვუტოვებ, მათი ნებაა, რაც უნდათ, ის გადაწყვიტონ, მაგრამ ისეთს არაფერს აკეთებენ, რომ არ მომეწონოს, პირიქით. ეს დიდი კომფორტია. ილიას ძალიან გაუმართლა ბებიებსა და ბაბუებში. ჩემი მეგობრების პრობლემებს რომ ვისმენ, ღმერთის მადლიერი ვარ, რომ ასე გამიმართლა. მე არ ვარ მარტივი ხასიათის, პირიქით, ძალიან რთული ხასიათი მაქვს სახლში, მაგრამ მიმიღეს და ვუყვარვარ ისეთი, როგორიც ვარ, რაც დიდი კომფორტია,“ - აღნიშნავს რუსკა მაყაშვილი. 

წაიკითხეთ სრულად