Baby Bag

„ეს არის ბავშვის განვითარების კანონი, განვითარება მხოლოდ ამ პროცესში მოხდება,“- შალვა ამონაშვილი

„ეს არის ბავშვის განვითარების კანონი, განვითარება მხოლოდ ამ პროცესში მოხდება,“- შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ბავშვის განვითარების კანონზე ისაუბრა, რომლის გარეშეც ის ვერ განვითარდება:

„ბავშვში არის ძლიერი მისწრაფებები, რომელსაც ის უმკლავდება და უნდა, რომ ჰქონდეს. ბავშვს არ შეუძლია მათ არ დაემორჩილოს. ბავშვს უნდა განვითარება. რომ არ განვითარდეს, ცხოველურ დონეზე დარჩება. ვინც მას ამაში შეეშველება, ის უთუოდ შეუყვარდება. ვინც ამაში ხელს შეუშლის, იმას განუდგება. ბავშვს განვითარებაში დიდი უნდა წაეშველოს. აგერ ავიდა ბავშვი სადღაც და გადმოხტა. შენ ეუბნები: „უი, უი, არ ახვიდე.“ აგერ 4 წლის გოგონა საწოლის ქვეშ შეძვრა. „გამოდი ახლავე,“ - ეუბნებით. ბავშვი ყველაფერს აკეთებს ზღვარზე, უნდა, რომ უფსკრულში ჩაიხედოს. დედას გული უსკდება. ბეწვის ხიდზე გაივლის ბავშვი. ზღვარს ეძებს ის. როდესაც დიდი არ ეხმარება, ის თვითონ ცდილობს განვითარებას. როდის ხდება განვითარება? როდესაც ბავშვი სიძნელეს ეჭიდება. განვითარება მოხდება, მხოლოდ სიძნელეთა გადალახვის პროცესში. ეს არის განვითარების კანონი.

ერთხელ მე და პაატა ავდიოდით მეცხრე სართულზე. ლიფტი იყო გამორთული. მე ვეუბნები: „იცი, შოთა ძიამ, მათემატიკოსი რომ არის, მითხრა, რომ ბავშვი თურმე შეიძლება დაეწიოს მამას ასაკით.“ ეგ როგორო, მკითხა პაატამ. მეორე კლასში იყო მაშინ. ვუთხარი, მამა 19 წლისაა, შვილი ერთის, რამდენჯერ დიდია მამა? მითხრა, 19-ჯერო. მამა 20-ისაა, შვილი 2-ის, რამდენჯერ დიდია? 10-ჯერო. ხომ ხედავ, ეწევა-მეთქი. ვერასდროს დაეწევაო. ხომ ხედავ, მათემატიკა ასე ამბობს-მეთქი. ბევრი იჯახირა. მეგობრებიც ჩართო და მიხვდა. შენ მეკითხები რამდენჯერ, უნდა მკითხო, რამდენითო, რადგან ვერასდროს დაეწევა შვილიო. ვუთხარი, უი, ძია შოთასაც შეშლია-მეთქი. მერე ძია შოთასაც დავურეკე და ვუთხარი: „შოთა, შენ შეგეშელა.“ არადა, განგებ მოგონილი სიძნელე მივეცი ბავშვს გონებრივი. იქვე ვდგავარ, რომ შევეშველო თუ გაუჭირდება, რომ გადალახოს. ძნელი რამე აკეთებინე ბავშვს, ააწევინე, გადაადგმევინე. თან იქვე უნდა ედგე, რომ შეეშველო. არ წაიქცეს, არ დაეცეს! ცხოვრების გამოცდილება უნდა მიიღოს ბავშვმა. რაც მეტს ავაცდენთ ამ გამოცდილებს, მით უმწირაფი იქნება ის. დაისვი, როდესაც მანქანას ბორბალი უნდა გამოუცვალო, დაიხმარე ის. რა თქმა უნდა, მისი გაკეთებული სასაცილო იქნება, მაგრამ რომ აკეთებს ამას, ამაში ის იზრდება და ვითარდება,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ერთმა ცნობილმა მხატვარმა ჩემი მეუღლე დახატა. ეს სურათი აქ დარჩა, ბელა წავიდა,“ - კახი კავსაძე ბელა მირიანაშვილზე

ცნობილ ქართველ მსახიობს, კახი კავსაძეს „იმედის დღემ“ იუბილე მიულოცა. მსახიობის თქმით, 85 წელი ხშირად საკმარისი არ არის იმისთვის, რომ ადამიანმა საკუთარი თავი კარგად გაიცნოს:

„ზოგიერთ ადამიანს ორჯერ და ხუთჯერ 90 წელი სჭირდება იმისთვის, რომ ცხოვრების აზრზე მოვიდეს, გაიგოს, რატომ დაიბადა, რატომ ცხოვრობს და საერთოდ ვინ არის. ზოგმა დაბადებიდანვე ყველაფერი იცის, ასეც ხდება ხოლმე. მე არ ვიცი, რომელ კატეგორიას ვეკუთვნი. ვცდილობ, აზრზე ვიყო, მაგრამ გამომდის? გამომივა? ეს ჯერ არ ვიცი. გავიგე, რომ იუბილეს ყველა სიყვარულით მილოცავს. მე მეშინია, რომ თავში არ ამივარდეს ქება. კაცს, რომ თავში დაარტყამს, იქ ყველაფერი მთავრდება. სცენის გარეშე ჩემთვის ცხოვრება ძნელია. არტისტისთვის, რომელიც მთელი ცხოვრება სცენაზე დგას, ძალიან რთულია, რომ დაჰკრას ფეხი და წავიდეს. მსახიობი გიჟდება და თავს იკლავს, რომ სხვას, მაყურებელს, ბედნიერება და სიხარული მიანიჭოს. წარმოგიდგენიათ, რა არის მსახიობის პროფესია?!“

კახი კავსაძე აღნიშნავს, რომ ის კორონავირუსის ინფექციას არ შეუშინებია და პანდემიას ზედმეტად მშვიდადაც შეხვდა:

„მგონი, ძალიან სასხვათაშორისოდ მოვიქეცი. დარწმუნებული ვიყავი, რომ ჩვენთან ყველაფერს კარგად გააკეთებდნენ. ასეც მოხდება, რა თქმა უნდა. შიშით ნამდვილად არ შემშინებია.“

მსახიობის თქმით, მას ყველაზე მეტად დიდი სცენა და შვილიშვილები ენატრება:

„შვილიშვილებთან მინდა ხოლმე ყოფნა. ისე სწრაფად გადის დრო, მენატრებიან. არტისტი ვარ და უნდა ვთქვა, რომ სცენაზე ყოფნა მენატრება. მაინც, არტისტისთვის სცენაზე ყოფნა არის ყველაფერი.“

კახი კავსაძემ აღნიშნა, რომ საკუთარ იუბილეზე ზედმეტი სენტიმენტების გამომჟღავნება არ სურდა, რის გამოც საყვარელ მეუღლეზე საუბარს მოერიდა. მან მხოლოდ ის ნახატი გაიხსენა, რომელზეც ბელა მირიანაშვილია გამოსახული:

„ერთმა ცნობილმა მხატვარმა ჩემი მეუღლე დახატა. ეს სურათი აქ დარჩა. ბელა წავიდა, ის მხატვარი ქალიც წავიდა, სურათი კი დარჩა.“

წაიკითხეთ სრულად