Baby Bag

„ბებიებს და ბაბუებს უნდა ჰქონდეთ ლოიალური დამოკიდებულება შვილიშვილებთან, მაგრამ მშობლის დადგენილი წესი არ უნდა დაარღვიონ“- ფსიქოლოგი რუსა სამხარაძე

„ბებიებს და ბაბუებს უნდა ჰქონდეთ ლოიალური დამოკიდებულება შვილიშვილებთან, მაგრამ მშობლის დადგენილი წესი არ უნდა დაარღვიონ“- ფსიქოლოგი რუსა სამხარაძე

ფსიქოლოგმა რუსა სამხარაძემ ბავშვისთვის „არას“ მიღების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ბავშვები წესრიგს ჩვილობიდან უნდა ვაზიაროთ:

„ბავშვს არას პირველად 16 წლის ასაკში თუ ვეტყვით, ვერ გაიგებს, რა თქმა უნდა. ჩვილი ასაკიდან ჩვენ ბავშვს ვუქმნით გარკვეულ მოწესრიგებულ გარემოს. ამაში იგულისხმება ის, რომ მას აქვს თავის დროზე ჭამა, ძილი. მისი გარემო მოწესრიგებული და წინასწარმეტყველებადია. ბავშვის უსაფრთხოება და სტაბილურობა არის დაცული. როდესაც ბავშვი დამოუკიდებელი ხდება, ამ დროს მშობლები, სამწუხაროდ, ვიწყებთ შეცდომების დაშვებას. ჩვენ ვარღვევთ ამ წესებს და ჩარჩოებს. ბავშვს აღარ აქვს ისეთი მოწესრიგებული დღის რუტინა.“

„ბავშვი ბევრ რამეს გვთხოვს, მაგრამ ჩვენ თუ აქ არ ვიწყებთ წესების დაწესებას, შემუშავებას, რომელსაც ოჯახის ნებისმიერი წევრი თანმიმდევრულად იცავს, თუნდაც ერთი მშობლისგან დაწესებული „არა“ კარგავს მნიშვნელობას. ბავშვი საკმაოდ ჭკვიანია. ის, რა თქმა უნდა, ხვდება და კარგად იყენებს ამას. ეს ერთგვარი მანიპულირების იარაღია და უფროსები ვართ ამის ხელშემწყობი. ერთსა და იმავე რამეზე ერთი ამბობს არას, მეორე ამბობს კი. ბავშვი იწყებს ერთ-ერთი მშობლით მანიპულირებას. არათანმიმდევრული, არაშეთანხმებული აღზრდის სტილის გამოყენების დროს ძალიან ხშირია ბავშვის ემოციური და ქცევითი პრობლემები. ბებიებს და ბაბუებს უნდა ჰქონდეთ ლოიალური დამოკიდებულება შვილიშვილებთან, მაგრამ თუ მშობელი შეიმუშავებს წესს, ბებია-ბაბუამ ეს შემუშავებული წესი და ჩარჩო არ უნდა დაარღვიოს,“- აღნიშნულ საკითხზე რუსა სამხარაძემ რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ცხოვრება ხომ თეატრის ნაირსახეობაა. ის ტოვებს იმ ნაოჭს, რა ტიპითაც იცხოვრე,“ - დათო ზურაბაშვილი

„ცხოვრება ხომ თეატრის ნაირსახეობაა. ის ტოვებს იმ ნაოჭს, რა ტიპითაც იცხოვრე,“ - დათო ზურაბაშვილი

ფსიქიატრმა დათო ზურაბაშვილმა ასაკობრივი ცვლილებების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ნაოჭები კანის სიბერის ერთ-ერთი მახასიათებელია და თითოეულ ნაოჭს თავისი დატვირთვა აქვს:

„ნაოჭი არის მექანიკური, კანის ​სიბერის ერთ-ერთი ნაწილი. სიბერის არა, ალბათ, უფრო გაცხიმოვნების, შეცვლის და სომატური ტრანსფორმაციის შედეგი. ყველა ნაოჭს აქვს თავისი დატვირთვა. ნაოჭი შეიძლება იყოს ის, რომელიც გამოჩნდა მუდმივი ღიმილით. შეიძლება იყოს ნაოჭი, რომელიც გამოჩნდა ცხოვრებისეული წესით, ემოციებით და ასე შემდეგ.“

​დათო ზურაბაშვილის თქმით, ცხოვრება თეატრის ნაირსახეობაა, შესაბამისად ის ადამიანს იმ სახის ნაოჭს უტოვებს, რა ტიპის ცხოვრებაც განვლო:

„თეატრში როდესაც ადამიანს ხატავენ, ყოველი სცენის წინ ხატავენ შესაბამისი ნაოჭით, რომ გვაჩვენონ, რისი გადაცემა უნდათ. ცხოვრებაც ხომ თეატრის ნაირსახეობაა. ის ტოვებს იმ ნაოჭს, რა ტიპითაც იცხოვრე. შეიძლება ეს ნაოჭი გაძლევდეს შენ სილამაზეს, იმიტომ, რომ სახე მუდმივად იცინის. შესაძლოა, ეს ნაოჭი გაძლევდეს შენ დაღლილობის შეგრძნებას.“

„რატომ უნდა გავასწორო ან ერთი, ან მეორე?! თუ დაღლილობაა, გასწორებული ნაოჭი შინაგან ​დაღლილობას არ მომიხსნის. ჩემი ქცევა არ შეიცვლება, იქნება შეუსაბამო. ბავშვის სახით მოხუცის სიარული შეიძლება?! სახე, ის ნიღაბი, რომელიც ადამიანს ცხოვრებამ, დრომ, სიტუაციამ გაუკეთა, ღირსეულად უნდა ატაროს,“ - აღნიშნულ საკითხზე დათო ზუარაბაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დღის კოდი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის კოდი“

წაიკითხეთ სრულად