Baby Bag

„დედას ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„დედას ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ დედის შვილისადმი განსაკუთრებული დამოკიდებულების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დედა-შვილს შორის პერმანენტული ძლიერი კავშირი არსებობს:

„აგრესიას ვზომავდით და ძალიან საინტერესო შედეგები მივიღეთ. ქალს რომ უთხრა, შენი ქმარი იდიოტიაო, შეიძლება გითხრას, იდიოტი კი არა, ნაძირალაც არისო, მაგრამ ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე. ერთი ქალი მიყვება, ამას წინათ ბავშვმა ნერვები მომიშალა, დედაჩემს მოვუყევი, რა უსინდისო ბავშვი მყავს და რომ დამეთანხმა, დედაჩემზე გავბრაზდიო. ბავშვის გამო სასიცოცხლო ბრძოლები შეუძლია გაუმართოს თავის თავსაც ქალმა. ის ასეთია.“

„ქალიშვილის გათხოვება კაცისთვის უფრო რთულია, ვიდრე ქალისთვის, უბრალოდ კაცმა იცის, რომ ასე უნდა მოხდეს. მამებთან რომ მაქვს შეხება, ვისაც გოგო გაუთხოვდა, ძალიან საცოდავები არიან, არ უნდათ. გიხსნიან: „გაგიზრდია, მოვიდა ვიღაც მუტრუკი სიძე, წაიყვანა.“ კონფლიქტი მაინც არის სიდედრთან და არა სიმამრთან, ისევე როგორც დედამთილთან. დედა შვილის მიმართ ასეა, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა. ფროიდს თუ წაიკითხავთ სიდედრის და სიძის ურთიერთობაზე, ძალიან საინტერესო გარჩევა აქვს, რატომ აქვს ერთს მეორესთან მიმართებაში აგრესიები. დედასთან რაციონალური, დალაგებული ლაპარაკი ძალიან ძნელია. განა არ ესმის დედას?! ყველაფერი გაიგო, მაგრამ მაინც ასე გამოდის. დედა-შვილს შორის აპრიორში არსებობს პერმანენტული კავშირი. მამა რომ უყვარდეს შვილს, მან ეს უნდა დაიმსახუროს, კარგი მამა უნდა იყოს. დედა თუ არ დაგსდევს და მდუღარეს არ გასხამს ყოველ დილას, მას ეს სიყვარული გარანტირებული აქვს,“- აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს დამოუკიდებლად თამაში?

რატომ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს დამოუკიდებლად თამაში?

მცირეწლოვანი ბავშვების მშობლებმა შვილებს დამოუკდებლად თამაშის სწავლაში ხელი უნდა შეუწყონ. ​ბავშვმა დამოუკიდებლად, თქვენი ყოველგვარი ჩარევის გარეშე თამაში უნდა შეძლოს, თუნდაც მხოლოდ მცირე ხნით. მცირეწლოვან ბავშვის ამის უნარი ნამდვილად აქვს. მშობლები ხშირად ფიქრობენ, რომ როდესაც მცირეწლოვანი ან სკოლამდელი ასაკის ბავშვები ჰყავთ, მათ მთელი დღე ბავშვის გართობაში უნდა გაატარონ, რაც მცდარი მოსაზრებაა.

სკოლამდელი ასაკის ბავშვებს შეუძლიათ ბაღში სიარული, ცეკვის, მუსიკისა და სპორტის წრეებში მონაწილეობა. გარდა ამისა, ისინი ეკრანთან და გაჯეტებთანაც ატარებენ დროს. მცირეწლოვან ბავშვებს მთელი დღის განმავლობაში ართობენ, თუმცა მათ ყველაზე მეტად სწორედ დამოუკიდებლად თამაში ესაჭიროებათ. დამოუკიდებლად თამაშში ბავშვის მარტო თამაში იგულისხმება. ​ხუთ წლამდე ასაკის ბავშვების ამის უნარი აქვთ და მარტო თამაშით სიამოვნებასაც იღებენ. გარდა იმისა, რომ ეს ბავშვის განვითარებას უწყობს ხელს, თქვენი ფსიქიკური ჯანმრთელობისთვისაც მნიშვნელოვანია. ცხადია, თამაშის დროს ბავშვთან ახლოს უნდა იყოთ და მას ყურადღება მიაქციოთ.

მცირეწლოვანი და სკოლამდელი ასაკის ბავშვები ყველაზე კარგად თავისუფალი თამაშისას სწავლობენ. ისინი კრეატიულები ხდებიან, წარმოსახვას იყენებენ და იმპროვიზაციას მიმართავენ. დამოუკიდებელი თამაშისას შეძენილ უნარებს ბავშვი მთელი ცხოვრების მანძილზე გამოიყენებს. მ​არტო თამაში ბავშვს ემოციების რეგულაციას, იმრპოვიზაციას, პრობლემების გადაჭრას ასწავლის და საკუთარი თავის შემეცნებაში ეხმარება. ის უფრო ყურადღებიანი ხდება დეტალების მიმართ და მისი თავდაჯერებაც მატულობს.

სახლში ბავშვისთვის უსაფრთხო, თავისუფალი სათამაშო სივრცე შექმენით. ბავშვს ბუნებრივად გაუჩნდება სურვილი, რომ თამაში დაიწყოს. ბავშვის წახალისება ნებისმიერ ასაკში შეგიძლიათ, რათა მას დამოუკიდებლად თამაშის მოტივაცია გაუჩნდეს.

მომზადებულია​ moms.com-ის მიხედვით

წაიკითხეთ სრულად