Baby Bag

„დედას ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„დედას ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ დედის შვილისადმი განსაკუთრებული დამოკიდებულების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დედა-შვილს შორის პერმანენტული ძლიერი კავშირი არსებობს:

„აგრესიას ვზომავდით და ძალიან საინტერესო შედეგები მივიღეთ. ქალს რომ უთხრა, შენი ქმარი იდიოტიაო, შეიძლება გითხრას, იდიოტი კი არა, ნაძირალაც არისო, მაგრამ ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე. ერთი ქალი მიყვება, ამას წინათ ბავშვმა ნერვები მომიშალა, დედაჩემს მოვუყევი, რა უსინდისო ბავშვი მყავს და რომ დამეთანხმა, დედაჩემზე გავბრაზდიო. ბავშვის გამო სასიცოცხლო ბრძოლები შეუძლია გაუმართოს თავის თავსაც ქალმა. ის ასეთია.“

„ქალიშვილის გათხოვება კაცისთვის უფრო რთულია, ვიდრე ქალისთვის, უბრალოდ კაცმა იცის, რომ ასე უნდა მოხდეს. მამებთან რომ მაქვს შეხება, ვისაც გოგო გაუთხოვდა, ძალიან საცოდავები არიან, არ უნდათ. გიხსნიან: „გაგიზრდია, მოვიდა ვიღაც მუტრუკი სიძე, წაიყვანა.“ კონფლიქტი მაინც არის სიდედრთან და არა სიმამრთან, ისევე როგორც დედამთილთან. დედა შვილის მიმართ ასეა, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა. ფროიდს თუ წაიკითხავთ სიდედრის და სიძის ურთიერთობაზე, ძალიან საინტერესო გარჩევა აქვს, რატომ აქვს ერთს მეორესთან მიმართებაში აგრესიები. დედასთან რაციონალური, დალაგებული ლაპარაკი ძალიან ძნელია. განა არ ესმის დედას?! ყველაფერი გაიგო, მაგრამ მაინც ასე გამოდის. დედა-შვილს შორის აპრიორში არსებობს პერმანენტული კავშირი. მამა რომ უყვარდეს შვილს, მან ეს უნდა დაიმსახუროს, კარგი მამა უნდა იყოს. დედა თუ არ დაგსდევს და მდუღარეს არ გასხამს ყოველ დილას, მას ეს სიყვარული გარანტირებული აქვს,“- აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

კვლევა - ბებიებს შვილიშვილებთან უფრო ძლიერი კავშირი აქვთ, ვიდრე საკუთარ შვილებთან

კვლევა - ბებიებს შვილიშვილებთან უფრო ძლიერი კავშირი აქვთ, ვიდრე საკუთარ შვილებთან

ბებიებსა და შვილიშვილებს შორის კავშირი, შესაძლოა, იმაზე ძვირფასი იყოს, ვიდრე აქამდე წარმოედგინათ. ახალმა კვლევამ, რომელიც ბებიების ტვინის ფუნქციიას იკვლევდა, დაადგინა, რომ ბებიებს, შესაძლოა, შვილებთან შედარებით უფრო ძლიერი კავშირი შვილიშვილებთან ჰქონდეთ, რადგან ისინი შვილიშვილების მიმართ მეტ ემოციურ თანაგრძნობას განიცდიან.

ემორის უნივესიტეტის მიერ ჩატარებულ კვლევაში 50-მდე ბებიამ მიიღო მონაწილეობა, რომლებსაც 3-დან 12 წლამდე ასაკის შვილიშვილები ჰყავდათ. ბებიების ტვინის აქტივობაზე დაკვირვებისთვის მათ ფუნქციური მაგნიტურ-რეზონანსული გამოსახულება გამოიყენეს, როდესაც ისინი შვილიშვილების, შვილებისა და სხვა ზრდასრულებისა თუ ბავშვების ფოტოებს ათვალიერებდნენ.

კვლევის ხელმძღვანელის განცხადებით, ბებიები შვილიშვილების ფოტოების დათვალიერებისას ბავშვების გრძნობებს ირეკლავდნენ და გრძნობდნენ, რას განიცდიდა მათი შვილიშვილი. როდესაც ფოტოზე ბავშვი სიხარულს გამოხატავდა, ბებიაც სიხარულს განიცდიდა. ფოტოზე ბავშვის დისკომფორტის შემჩნევისას, ბებიები სტრესს განიცდიდნენ.

ემორის უნივერსიტეტმა მსგავსი ტიპის კვლევა ადრე მამებზეც ჩაატარა და შვილების ფოტოების დათვალიერებისას მათი ტვინის ფუნქცია გამოიკვლია. ბებიების შემთხვევაში მამებთან შედარებით უფრო აქტიურდებოდა ტვინის ის უბნები, რომლებიც ემოციურ თანაგრძნობაზეა პასუხისმგებელი.

მკვლევარებმა დაასკვნეს, რომ ბებიის შვილიშვილებისადმი დამოკიდებულებაში წამყვანი ემოციური თანაგრძნობაა.

ბებიებთან ინტერვიუებით დადგინდა, რომ მათ უფრო მეტად შეეძლოთ შვილიშვილების თანადგომა, რადგან ისინი აღარ გრძნობდნენ წნეხს მატერიალური საკითხების გამო და დროის სიმცირეს, რასაც განიცდიდნენ საკუთარი შვილების აღზრდის დროს.

ბებიების დიდი ნაწილი აღნიშნავდა, რომ მათ უფრო მეტად მოსწონთ ბებიად ყოფნა, ვიდრე დედობა.

უახლესი კვლევებით დგინდება, რომ ბებიების ჩართულობა ბავშვზე ზრუნვაში დადებითად აისახება ადრეული ასაკის ბავშვების კოგნიტურ, მოტორულ და სოციალურ-ემოციურ განვითარებაზე. ბავშვების ცხოვრებაში ბაბუებიც პოზიტიურ როლს ასრულებენ. ოქსფორდის უნივერსიტეტის კვლევით დადგინდა, რომ ბავშვებს, რომლებიც ბებია-ბაბუების აქტიური ჩართულობით იზრდებიან, ნაკლები ემოციური და ქცევითი პრობლემები აქვთ.

წყარო:​ Independent.co.uk


წაიკითხეთ სრულად