Baby Bag

„დედას ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„დედას ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ დედის შვილისადმი განსაკუთრებული დამოკიდებულების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დედა-შვილს შორის პერმანენტული ძლიერი კავშირი არსებობს:

„აგრესიას ვზომავდით და ძალიან საინტერესო შედეგები მივიღეთ. ქალს რომ უთხრა, შენი ქმარი იდიოტიაო, შეიძლება გითხრას, იდიოტი კი არა, ნაძირალაც არისო, მაგრამ ბავშვზე რომ უთხრა, ყური რაღაც დიდი ხომ არ აქვსო, მიგახრჩობს იქვე. ერთი ქალი მიყვება, ამას წინათ ბავშვმა ნერვები მომიშალა, დედაჩემს მოვუყევი, რა უსინდისო ბავშვი მყავს და რომ დამეთანხმა, დედაჩემზე გავბრაზდიო. ბავშვის გამო სასიცოცხლო ბრძოლები შეუძლია გაუმართოს თავის თავსაც ქალმა. ის ასეთია.“

„ქალიშვილის გათხოვება კაცისთვის უფრო რთულია, ვიდრე ქალისთვის, უბრალოდ კაცმა იცის, რომ ასე უნდა მოხდეს. მამებთან რომ მაქვს შეხება, ვისაც გოგო გაუთხოვდა, ძალიან საცოდავები არიან, არ უნდათ. გიხსნიან: „გაგიზრდია, მოვიდა ვიღაც მუტრუკი სიძე, წაიყვანა.“ კონფლიქტი მაინც არის სიდედრთან და არა სიმამრთან, ისევე როგორც დედამთილთან. დედა შვილის მიმართ ასეა, ეს არის ინსტინქტური თავის დაცვა. ფროიდს თუ წაიკითხავთ სიდედრის და სიძის ურთიერთობაზე, ძალიან საინტერესო გარჩევა აქვს, რატომ აქვს ერთს მეორესთან მიმართებაში აგრესიები. დედასთან რაციონალური, დალაგებული ლაპარაკი ძალიან ძნელია. განა არ ესმის დედას?! ყველაფერი გაიგო, მაგრამ მაინც ასე გამოდის. დედა-შვილს შორის აპრიორში არსებობს პერმანენტული კავშირი. მამა რომ უყვარდეს შვილს, მან ეს უნდა დაიმსახუროს, კარგი მამა უნდა იყოს. დედა თუ არ დაგსდევს და მდუღარეს არ გასხამს ყოველ დილას, მას ეს სიყვარული გარანტირებული აქვს,“- აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ღმერთი გჩუქნის დროს, სიცოცხლის წუთებს და წამებს, ამაზე ღირებული ჩვენ არაფერი გაგვაჩნია,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

„ღმერთი გჩუქნის დროს, სიცოცხლის წუთებს და წამებს, ამაზე ღირებული ჩვენ არაფერი გაგვაჩნია,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ ადამიანის ცხოვრებაში დროის უდიდეს მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ღმერთი გაძლევს ამ დროს, ღმერთი გჩუქნის დროს. ამ საოცარ დროს ღმერთი გჩუქნის. შენ ამ დროს იყენებ სიბოროტისთვის, ცუდისთვის. ჟანრი ლოლაშვილთან ერთად სუფრაზე ვისხედით ერთხელ და მაშინ პირველად მოვისმინე ასეთი რამ. მან დროის სადღეგრძელო დალია და თქვა: ჩვენ გვაქვს საოცარი რაღაც, ჩვენ გვაქვს ჩვენი დრო. როდესაც მე შენთან მოვდივარ და შენ ჩემთან მოდიხარ, ჩვენ ამ ყველაზე ძვირფასს რაც გაგვაჩნია, სიცოცხლის წუთებს და წამებს, რომელიც ძალიან ღირებულია და ამაზე ღირებული ჩვენ არაფერი არ გაგვაჩნია, ერთმანეთს ვჩუქნით. როდესაც შენ დღეს ჩემთან სტუმრად მოხვედი, შენი ეს ძვირფასი დრო გამოიყენე ჩემთან. მე რომ შენთან ყოფნა მინდოდა, მე შენთვის ეს დრო გადავდე, რომ ეს დრო შენთვის მეჩუქებინა. მე შენ გაჩუქე სიცოცხლე და შენ მე მაჩუქე სიცოცხლე.“

„ჩვენ რომ ამ ყველაზე ძვირფას დროს ვიყენებთ ერთმანეთის საჭმელად, ერთმანეთის გასანადგურებლად, როგორ უნდა დაისვენო?! ეს საოცარი წუთები და წამები ღმერთის შეგრძნების, ერთმანეთის შეგრძნების, საოცარი ბუნების, რომელიც ჩვენს ირგვლივაა უნდა გამოვიყენოთ. წარმოიდგინე, ამ ბუნებას, ღვთის ამ წყალობას რომ არ იყენებ. დროს ხარჯავ გაუტანლობაში, სიბილწეში, სიბოროტეში, ბოღმაში. ხომ შეიძლება, რომ ერთმანეთი ძალიან შევიყვაროთ?! ხომ შეიძლება ერთმანეთის მიმართ სითბო და სიყვარული გვქონდეს?! გაუღიმე ადამიანს, სიყვარული, სითბო აჩუქე, იცნობ თუ არ იცნობ. ვიღაც შეგხვდა ქუჩაში, გლანძღავს, შენ მაინც გაუღიმე. შეიძლება მას შეეცვალოს დამოკიდებულება, რომ გლანძღავდა და შენ გაუღიმე. ხომ არ შეიძლება, რომ ერთმანეთს სულ უარყოფითი ვუთხრათ. მინდა ერთი რამ ვუსურვო ყველას: ღმერთმა შეგვაძლებინოს სიყვარული,“ - აღნიშნულ საკითხზე მამა შალვა კეკელიამ მედიაკავშირი „ობიექტივის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​მედია-კავშირი „ობიექტივი“

წაიკითხეთ სრულად